معدن چینی یک شارژر بیسیم برای ایمپلنتهای درون بدن تولید کرده است که حاوی روی و منیزیم است که کمتر از مقدار توصیه شده روزانه تا به راحتی در بدن تجزیه شود.
به گزارش ایسنا و به نقل از ساوث چاینا مورنینگ پست، پژوهشگران دانشگاه لانژو(Lanzhou) در چین یک شارژر بیسیم ساخته‌اند که می‌توان در آینده به طور کامل در بدن انسان کاشته شود. این شارژر همچنین زیست‌تخریب‌پذیر است و پس از اتمام عملیات نیازی به حذف یا تعویض ندارد.
پیشرفت های فناوری پزشکی به ما این امکان را می دهد که دستگاه های بیوالکترونیکی مانند ضربان ساز را در بدن انسان بکاریم. با این حال، منابع انرژی برای این سیستم‌ها یا در خارج از بدن قرار دارند یا از باتری‌های کوچک استفاده می‌کنند که در نهایت شارژشان می‌شود و نیاز به تعویض دارند.
آخرینا گزارش دادیم که بابک ناظر پژوهشگر ایرانی دانشگاه آمریکا در حال کار برای استفاده از ضربان قلب به عنوان منبع انرژی برای شارژ ضربان‌سازها است. در حالی که این دارو می‌تواند برای ضربان‌سازهای انقلابی باشد، ایمپلنت‌ها همچنین برای نظارت‌ها و همچنین ایجاد یک منبع انرژی بیسیم یک مکمل مفید برای این فناوری خواهند بود.
سیستم های منبع تغذیه
واحدهای منابع تغذیه زیست‌تخریب‌پذیر پیش از توسعه یافته‌ها، اما ظرفیت ذخیره‌سازی انرژی محدود دارند و در نتیجه استفاده از دوره‌های محدود استفاده می‌شوند و گاهی اوقات، یک منبع تغذیه حتی آن را برای تولید انرژی مورد نیاز برای کاربردهای زیست‌پزشکی نامناسب می‌کند.
یک راه حل جایگزین برای این مشکل، قرار دادن یک منبع تغذیه از طریق پوست در سراسر بدن است. با این حال، خطر در محل افزایش می‌دهد که اگر ایمپلنت برای استفاده طولانی‌مدت در نظر گرفته شود، یک مشکل بزرگ خواهد بود.
پژوهشگران دانشگاه لانژو اکنون طرح‌های ساده‌ای را پیشنهاد کرده‌اند که نه تنها می‌توان ذخیره انرژی بالا ارائه کرد، بلکه به اندازه کافی نرم‌افزار است تا با اشکال مختلف بافت‌ها و اندام‌ها در قسمت‌های مختلف بدن سازگار شود.
این شارژر بیسیم چگونه کار می‌کند؟
طراحی این دستگاه شامل یک سیم‌پیچ منیزیمی، یک شارژر و ابرخازن‌های هیبریدی روی یون است که به عنوان ماژول‌های ذخیره انرژی کار می‌کنند. سیم‌پیچ منیزیمی دیگری در بالای پوست در محل ایمپلنت قرار می‌گیرد که به عنوان یک سیم‌پیچ انتقال دهنده عمل می‌کند و به شارژ بیسیم ایمپلنت کمک می‌کند.
ابرخازنها در مقایسه با باتری‌هایی که انرژی را به شکل انرژی شیمیایی ذخیره می‌کنند، نیرو را به عنوان انرژی الکتریکی ذخیره می‌کنند. وقتی انرژی ذخیره شده کم است، ابرخازنها چگالی توان دارند و می‌توانند مقدار زیادی انرژی را بسازند.
این سیستم منبع تغذیه و ایمپلنت زیست‌سازگار با عملکرد بالا را می‌توان داخل لایه‌های پلیمری و مومی قرار داد که در کوتاه‌مدت را می‌دهند. با تغییر ضخامت لایه کپسوله، طول عمر دستگاه داخل بدنه قابل کنترل است.
پژوهشگران همچنین می‌توانند مقداری را به دست آورند که کل روی و منیزیم را در این مجموعه کمتر از میزان مصرف روزانه باقیمانده مصرف کنند. بنابراین برای جذب در بدن ایمن است و نگران نخواهد بود.
پژوهشگران برای نشان دادن عملکرد این سیستم، آن را در موش‌های آلوده به تب از مخمر کاشتند. این دستگاه داروی ضد مصرفی برای کنترل یک داروی تجویزی کرد و موش‌های دارای ایمپلنت بدون کاهش بسیار پایین نسبت به موش‌های ایمپلنت ثبت کردند.
این تیم پژوهشی هنوز باید بفهمد که چگونه دستگاه را خاموش می کند، زیرا در حال حاضر تا زمانی که انرژی آن تمام شود، به کار خود ادامه می دهد. با این وجود، نمونه اولیه این دستگاه، راه را برای شارژ بی سیم ایمپلنت‌ها در آینده هموار می‌کند.
انتهای پیام