در این مورد، موش های ICE کاهش چشمگیری را در نشان های زیستی پیری تجربه کردند. اپی‌ژنوم آنها از هم گسیخته شده و بافت‌ها و اندام‌های آنها را به حالت جوانی برگرداند. «دیوید سینکلر» (دیوید سینکلر)، پژوهشگر ارشد این پروژه گفت: این کار مانند راه‌اندازی مجدد یک رایانه خراب است و یک برنامه اپی ژنتیکی را از بین می‌برد که سلول‌ها را به بازیابی اطلاعات اپیژنتیکی که در جوانی می‌برند، هدایت می‌کند. این کار، یک تنظیم مجدد دائمی است.
پژوهشگران می‌گویند که با این پژوهش، نقش اپی‌ژنوم در پیری را تایید کرده‌اند. گام بعدی این آزمایش بود که آیا می‌توانم کاری را در این مورد انجام دهم یا خیر. پژوهشگران، یک ترکیب ژن‌درمانی از سه ژن به نام‌های «Oct4»، «Sox2» و «Klf4» را آزمایش کردند. این ژن‌ها در سلول‌های بنیادی فعال هستند و پژوهشگران در پژوهش پیشین خود دریافتند که می‌توان از آنها برای بازگرداندن بینایی به موشهای مبتلا به آب‌سیاه مرتبط با افزایش سن استفاده کرد.
پژوهشگران باور دارند که این کشف بسیار بزرگ است. به دلیل مقابله با پیری، بسیاری از بیماری‌های ناشی از این روند طبیعی را می‌توان به طور متمرکز بر درمان کرد. سینکلر در یک توییت نوشت: اگر نتیجه به دست آمده درست باشد، معناست که سرطان، و آلزایمر ممکن است همان دلیل باشد. بدین ترتیب، می‌توانم برای درمان بیماری‌های مرتبط با افزایش سن معکوس انجام دهم.
این پژوهش، در مجله «سل» به چاپ رسید.
پژوهشگران با گذشت زمان دریافتند که عوامل اپی ژنتیک بیشتر آشفته می‌شوند و پس از ترمیم شکستگی‌های DNA به خانه برنمی‌گردند. این کار به درهم‌ریختگی اپی‌ژنوم می‌شود. موشها در شش ماهگی، مشاهدات پیری را نشان دادند و به نظر می‌رسیدند که وضعیت سلامتی بسیار بدتری در مقایسه با موشهای هم سن و سال ویرایش شده‌اند.
این دو موش هم‌سن هستند اما موش در سمت راست برای آزمایش اپیژنتیکی قرار گرفته و پیری آن تسریع شده است.
عوامل محیطی و سبک زندگی مانند رژیم غذایی، ورزش و حتی تجربیات دوران کودکی می‌توانند بیان اپی‌ژنتیک را در طول زندگی ما تغییر دهند. تغییرات اپیژنتیکی با سرعت پیری بیولوژیکی مرتبط هستند اما این علائم پیری را نشان می‌دهند یا خود یک علامت هستند، هنوز مشخص نیستند. پژوهشگران در این پروژه، آزمایش‌هایی را روی موشها انجام دادند تا پاسخ را متوجه شوند. آنها با استفاده از سیستمی به نام «تغییرات القایی در اپی‌ژنوم» (ICE)، روند طبیعی آسیب و ترمیم DNA را در موشها سرعت می‌دهند تا بررسی شوند که آیا این کار باعث تسریع علائم پیری می‌شود یا خیر.
هنوز تحقیقات زیادی وجود دارند که باید پیش از انجام چنین کاری انجام شود اما پژوهش در حال انجام است. یک مقاله پیش‌چاپ که هنوز مورد بررسی قرار نگرفته است، همان ژن‌درمانی را روی موشهای مسن به کار می‌برد که در سنی معادل ۷۷ سال در انسان هستند. این موشها ۹ درصد بیشتر از موشهای درمان شده عمر کردند.
در سلول‌های پستانداران، کروموزوم‌ها در هر دقیقه یک میلیون شکست DNA را پشت سر می‌گذارند و عوامل اپی ژنتیکی پیش از بازگشت به مکان‌های اصلی خود، ترمیم‌ها را به سرعت هماهنگ می‌کنند. این گروه پژوهشی، موش‌هایی را به کار انداختند که DNA را با سرعتی برابر سریع‌تر از انجام معمول پشت سر می‌گذاشتند.
به گزارش ایسنا و به نقل از نیو اطلس، محققان «مدرسه پزشکی هاروارد» (HMS) به بررسی دلیل پیری پرداخت‌اند و یک راه ممکن را برای معکوس کردن آن شناسایی کرده‌اند. آنها در آزمایش‌هایی که روی موشها انجام شده‌اند، نشان می‌دهند که مشکلاتی در آپی‌ژنتیک رخ می‌دهد، علائم پیری را می‌سازند و راه‌اندازی مجدد می‌توانند آنها را معکوس کند و شاید طول عمر را افزایش دهد.
پژوهشگران «دانشگاه هاروارد» در پروژه‌ای، به بررسی یک روش آزمایشی روی موشها پرداختند که ممکن است روند پیری را معکوس کند.
منبع