تشعشع تنها یکی از مشکلات است که این سپر در سطح ماه با آن مواجه خواهد شد. به گفته‌ها، ویژگی‌های اتمی و ریزشهاب‌سنگ‌ها نیز می‌توانند محافظ‌های سازه‌های فضایی را نابود کنند.
انتهای پیام
آزمایش یک سپر تشعشع جدید در ایستگاه فضایی بین‌المللی
مشخصات این سپر به شکل عمومی منتشر نشده است که احتمالاً به این دلیل است که این نوآوری هنوز ثبت نشده و یا اثبات نشده است. اما دانشگاه سازنده آن استدلال می‌کند که اگر این در نزدیکی زمین عملکرد خوبی داشته باشد، از سازه‌های مورد استفاده در برنامه آرتمیس ناسا در ماه نوید می‌دهد.
این سپر تابشی پس از شش ماه قرار گرفتن در معرض تشعشعات فضایی در ایستگاه فضایی بین‌المللی از نظر پایداری و دوام ارزیابی می‌شود و پس از بازگشت به زمین، مهندسان دانشگاه فلوریدا گرد و غبار ماه را به آن می‌کوبند تا ببینند که در آن محیط خشن چقدر است. خوب ماندگی می کند.
ناسا قصد دارد بشر را مشروط کند برای اینکه مأموریت‌های برنامه آرتمیس به ترتیب برنامه انجام شود، در اواسط دهه میلادی جاری به کره ماه بازگرداند.
ماموریت آرتم ۱ اولین ماموریت بدون خدمه‌ای که به مدار ماه پرتاب می‌رسد و انجام می‌شود که بار به تعویق افتاده است و ممکن است در آینده سرانجام راه‌حلی پیدا کند.
آرویند آگاروال رئیس دپارتمان مهندسی مکانیک و مواد و مدیر بخش آزمایشگاه شکل دهی پلاسما دانشگاه فلوریدا می‌گوید: با اتصال به ایستگاه فضایی بین‌المللی می‌توانیم به شبیه‌سازی تشعشعات واقعی که سازه‌ها روی ماه با آن می‌شوند، نزدیک شوند.
یک نمونه آزمایشی از این فناوری در بیرون از ایستگاه فضایی بین‌المللی به مدت شش ماه نصب خواهد شد تا عملکرد آن در دنیای واقعی و شرایط حاکم بر فضای ارزیابی شود.
ماموریت آرتمیس ۲ نیز در سال ۲۰۲۴ به مدار ماه برود و ماموریت آرتمیس ۳ هم برای فرود انسان در سال ۲۰۲۵ یا ۲۰۲۶ برنامه ریزی شده است.
دانشگاه بین‌المللی فلوریدا این را همین پاییز امسال به ایستگاه فضایی بین‌المللی می‌فرستد، این موسسه دقیقاً این پرتاب یا اینکه آن زمان را با چه موشکی به فضای می‌فرستد، مشخص کرده است.
ایستگاه‌های بین‌المللی دارای ابزار و ابزارهای اختصاصی خارجی در طرف آمریکایی و روسیه برای ارزیابی میزان مقاومت مواد در برابر چندین ماه قرار گرفتن در فضا است تا توسعه مواد بهتر از انجام مأموریت‌ها روی ماه یا مریخ انجام شود.
به گزارش ایسنا و به نقل از اسپیس، یک اسپر فضای جدید در حال پرواز به مدار زمین است. هدف از این پوشش، جلوگیری از تشعشعات فضایی است که می‌توان به سطح فضاپیما پرداخت و مشکلاتی را در اتصالات ایجاد کرد یا به طور کلی باعث ایجاد فرسایش‌پیما شد.