مأموریت دیگر نیز «وریتاس» (VERITAS) نام دارد که مخفف عبارت «قابل انتشار زهره، علوم رادیویی، تداخلسنجی رادار دهانه ترکیبی، توپوگرافی و اندازهگیری سنجی» است. قابلیت انتشار یا گسیلندگی یک ماده به انتشار تشعشع توسط سطح آن جسم گفته میشود. این قابلیت انتشار تشعشعی یک ویژگی از ماده است که بیان کننده نسبت انرژی تشعشع شده توسط ماده مورد نظر به انرژی تشعشع شده توسط یک جسم سیاه در همان درجه حرارت است.
پزشک آزمایشگاه پیشرانش جت ناسا(JPL) توضیح داد که زمین و زهره سیارههای سنگی هستند که تقریباً هم اندازه هستند و از ترکیب شیمیایی سنگی یکسانی تشکیل شدهاند. این بدان معناست که باید گرمای داخلی خود را با سرعتی مشابه در فضا از دست بدهند.
به گزارش ایسنا و به نقل از اس اف، ناسا میگوید دادههای بایگانی نشانهایی از فعالیتهای زمینگرمایی را نشان میدهند، کشف میکنند که پنجرههای را به آن رو میکنند که چگونه سیاراتی مانند زمین ممکن است حتی قبل از تشکیل صفحات تکتونیکی پویا کند، باز میکند. این تحقیق نشان میدهد که زهره ممکن است مانند فعالیتهای زمین ساخت روی زمین گرمای خود را از فعالیتهای زمینشناسی در مناطقی به نام تاج (coronae) از دست دادن، نشان دهد.
دانشمندان به خوبی میدانند که چگونه زمین گرمای خود را از دست میدهند، اما آیا مکانیزم جریان گرمای زهره چگونه کار میکند هنوز یک راز است. این تیم میگوید که از دادههای جمع آوری شده در طی سه دهه از مأموریت ماژلان ناسا به آنها کمک میکند تا نگاهی به شیوه خنکسازی داشته باشند. مطالعه جدید نشان میدهد که نواحی نازک بالاترین لایه این سیاره ممکن است پاسخی را برای پرسش آنها ارائه دهد.
انتهای پیام
منبع
پرتاب EnVision قرار است بین سالهای ۲۰۳۱ و ۲۰۳۳ و اندکی پس از ماموریتهای «VERITAS» و «DAVINCI» که پرتاب آنها برای سالهای ۲۰۲۸ تا ۲۰۳۰ برنامهریزی شده است. این سه ماموریت به همراه یکپارچه، دقیقترین و جامعترین چشمانداز را از سیاره زهره خواهد داد.
ماموریتهای ناسا برای مطالعه سیاره زهره، «وریتاس» (VERITAS) و «داوینچی» (DAVINCI) نامیده میشوند، در حالی که ماموریت آژانس فضایی اروپا «انویژن» (EnVision) نام خواهد داشت.
برنامه ناسا
این ماموریتها که بخشی از «برنامه دیسکاوری» ناسا است، هدف آن شرایط جوی سیاره زهره است و اینکه چگونه این سیاره که دارای ویژگیهای سیاره زمین است تا این حد گرم شده باشد. سال 2019 ناسا اعلام کرد به عنوان بخشی از «برنامه دیسکاوری»(Discovery Program)، چهار ماموریتی که در حال کار بر روی آن هستند را انتخاب کرده و قصد دارد تا سال آینده یک الی دو مورد از چهار ماموریت خود را به عنوان عنوان کند. ماموریت رسمی انتخاب کند که حال آن دو ماموریت انتخاب شده است. ناسا حدود ۵۰۰ میلیون دلار برای توسعه هر ماموریت اعطا میکند. انتظار میرود که هر یک از این دو مأمور در بازه زمانی ۲۰۲۸ تا ۲۰۳۰ پرتاب میشوند.
سیاره زهره به یک مورد جذاب برای مطالعه تبدیل شده است و به همین دلیل است، در حال حاضر برنامهریزی ماموریتهای مختلف برای شناخت هرچه بیشتر این سیاره هستند. سیاره زهره را «خواهر شیطانی زمین» مینامند و از بسیاری از افراد پیشنهاد کردهاند که این سیاره آتشین را به خانه جدید خود تبدیل میکند، اما چیزهای زیادی وجود دارد که درباره آن نمیدانیم و این به این دلیل است که در حال حاضر تنها یک فضاپیما است. اختصاصی در حال مطالعه زهره است و آخرین ماموریت بازدیدکننده رباتیک ناسا به این سیاره به نام نماینده «مجلان» در سال ۱۹۹۴ به پایان رسیده است.
جالب اینجاست که زهره دریچهای به گذشته ارائه میدهد تا به ما کمک کند بهتر بفهمیم زمین ممکن است از ۲.۵ میلیارد سال پیش چگونه بوده است.
ماموریت جدید زهره میتوان ظرفیت ۱۰ سال آینده پرتاب شود
مدارگرد EnVision، سه ابزار اصلی علمی به همراه خواهد داشت؛ یک ژرفاسنج رادار برای بررسی ساختار زیرزمینی سیاره، یک مجموعه مجموعهسنج برای بررسی ترکیب سطوح شیمیایی و جو زهره و یک سیستم رادار برای نقشهبرداری از سطح سیاره اضافه میشود. سیستم رادار نهایی توسط ناسا ارائه خواهد شد تا بخشی از همکاری این دو آژانس فضایی باشد.
«سوزان اسمرکار» دانشمند تحقیقاتی ارشد در آزمایشگاه پیشرانش جت ناسا در کالیفرنیای جنوبی، در بیانیهای رسانهای گفت: ما برای مدت طولانی درگیر این ایده بودیم که لیتوسفر زهره راکد و ضخیم است، اما دیدگاه ما اکنون در حال توسعه است.
دانشمندان ناسا بر این باورند که سیاره «زهره» ممکن است یک سیاره پیچ و تابدار باشد که در حال بازسازی کل سطح خود است. عوامل در حال بررسی این موضوع هستند که آیا آتشفشانهای دومین سیاره نزدیک به خورشید میتوانند باعث گرمای آن شوند و از لایه بیرونی آن را اصلاح کنند یا خیر.
«زهره» صفحات تکتونیکی ندارد، بنابراین این سیاره چگونه گرمای خود را از دست میدهد و در چه مراحلی آن را شکل میدهد، سؤالات طول مدت علم سیاره بوده است. این مطالعه با استفاده از مشاهداتی که فضاپیمای ماژلان در اوایل دهه ۱۹۹۰ از ویژگیهای زمینشناختی شبه دایرههای روی زهره به نام تاج(coronae) انجام داد، به این راز میپردازد. با انجام اندازهگیریهای جدید تاج در تصاویر ماژلان، بررسیها به این نتیجه رسیدند که تاج در جایی قرار دارد که لیتوسفر سیاره در نازکترین و فعالترین حالت خود قرار دارد.
آژانس فضایی اروپا قصد دارد بین سالهای ۲۰۳۱ و ۲۰۳۳، مدارگرد سرزمین را به سیاره زهره پرتاب کند. آژانس فضایی اروپا قرار است مدارگرد خود موسوم به «EnVision» را به این سیاره بفرستد تا دلیل تفاوت آن با زمین را مورد بررسی قرار دهد. ماموریت اصلی آن، این است که بفهمد فرآیندهای درون سیاره زهره مانندفشانخیزی و گرمای گرمای داخل آن چگونه به مرور بر روی اثر گذاشتهشده.
برنامه آژانس فضایی اروپا
زمین دارای یک هسته داغ است که گوشته اطراف را گرم میکند، که این گرما را به لایه صخرههای خارجی لیتوسفر میرساند. گرما در فضای دست میرود و بالاترین منطقه گوشته را خنک میکند. این جابجایی گوشته های تکتونیکی را بر روی سطح به حرکت در می آورد و تکه های از صفحات متحرک را در حرکت می کند.
زهره چه تفاوتی با زمین دارد؟
ارزش بر روی ۶۵ تاج که قبلا مطالعه نشده بودند و تا چند صد مایل عرض کردند، کردند. برای محاسبه ضخامت لیتوسفر اطراف آنها، آنها عمق ترانشهها و برگیهای اطراف هر تاج را برداشتند. آنچه را که برجستگیها در مناطقی که لیتوسفر پذیرنده یا الاستیکتر هستند دریافت میکنند، با هم فاصله بیشتری دارند. با استفاده از یک مدل کامپیوتری با استفاده از خم یک لیتوسفر الاستیک، آنها مشخص میکنند که به طور متوسط لیتوسفر در اطراف هر تاج حدود ۷ مایل (۱۱ کیلومتر) طول دارد – بسیار نازکتر از مطالعات قبلی نشان میدهد. این مناطق دارای جریان گرمایی تخمینی هستند که بیشتر از زمین است که این امر نشان میدهد تاجها از نظر زمینشناسی فعال هستند. در حالی که زهره ساختار زمینسایی به سبک زمین ندارد، به نظر میرسد این مناطق از لیتوسفر نازک اجازه میدهد که قابل توجه باشد که از گرما خارج شود.
تحقیقات این مطالعه در مجله «Nature Geoscience» منتشر شده است.
یکی از این دو مامور «داوینچی»(DAVINCI) نام دارد که مخفف عبارت «تحقیق درباره گازهای نجیب اتمسفر عمیق، شیمی و تصویربرداری سیاره زهره» است. هدف اصلی آنها تجزیه و تحلیل و تحلیل فضای آشفته و سمی زهره است.