دیوید نیسبت، پروفسور و مدیر موسسه مهندسی بیومدیکال گریم کلارک (Graeme Clark) در دانشگاه ملبورن استرالیا توضیح داد: پس از آسیبی مانند سکته مغزی، یک ناحیه مرده در مغز از جمله سیستم خونی به وجود میآید. بنابراین ما تا زمانی که سیستم خونی ترمیم شود، به یک منبع خون موقت برای حمایت از سلولها نیاز داریم.
نتایج این پژوهش در مجله Nature Communications منتشر شده است.
پریش میگوید: این هیدروژل حاوی میوگلوبین و سلولهای بنیادی، آسیب مغز را ترمیم کرد. تجزیه و تحلیل ۲۸ روز پس از تحویل هیدروژل نشان داد که بقا و رشد سلولهای بنیادی که برای عملکرد سالم مغز مورد نیاز هستند، در مقایسه با هیدروژل بدون میوگلوبین به طور قابل توجهی افزایش یافته است.
پژوهشگران موفق به ابداع یک هیدروژل هیبریدی شدهاند که نه تنها سلولهای مورد نیاز برای ترمیم بافت مغز را تحویل میدهد، بلکه منبعی را نیز فراهم میکند تا بیشترین شانس را برای استقرار در محل مورد نظر به آنها بدهد.
میوگلوبین یک غذای طبیعی در ماهیچهای است که بافت را در سلولها ذخیره کرده و میکند. این گروه پژوهشی، فراوانی بالای آن را در پستاندارانی مانند نهنگها و اسبها بررسی کردند که فیزیولوژی و رفتار آنها مستلزم آزادسازی پایدار است.
این ژل ترکیبی بر آب است که طی پنج سال توسط این گروه پژوهشی به رهبری دیوید نیسبت و کالین جکسون، استاد دانشگاه ملی استرالیا ساخته شده است، حاوی یک گیاه دارویی برای میوگلوبین است که آزادسازی پایدار مورد نیاز سلولهای بنیادی را برای زنده ماندن. و تبدیل به سلولهای تخصصی ارائه میکند.
به گزارش ایسنا و به نقل از نیو اطلس، رقابت برای بازسازی آسیبدیده در نتیجه آسیب مغزی ناشی از سکته مغزی میان متخصصان پزشکی بالا گرفته است، اما این زمینه در مسیر موفقیت در وجود دارد. یکی از اینها، زنده نگه داشتن سلولهای بنیادی به اندازه کافی برای حل این مشکل است.
به طور معمول، مشکلات و فقدان یک شبکه پزشکی در اطراف بافت آسیب دیده مغز، میزان بالای سلولی را در کنار سایر درمانهای هیدروژل بیومتریک تزریقی نشان میدهد.
در حالی که این پژوهش بر روی پیوندهای سلولی، مانند نرخ بقایای ضعیف سلولها در پیوندهای بزرگ، تخریب سلولی و انتشار دور محل کانونی تاکید میکند، پژوهشگران بر این باورند که آنها تعداد زیادی برای توسعه درمانهای پیشنهادی میدهند.
اکنون فناوری، هیدروژل هیبریدی ایجاد کرده است که نه تنها سلولهای مورد نیاز برای ترمیم بافت را میدهد، بلکه منبعی را نیز فراهم میکند تا بهترین شانس برای استقرار در محل را به آنها بدهد.
این ژل در آزمایشهای بالینی روی موشها، به تعداد بیشتری از سلولها کمک میکند و بعد از چهار هفته نواحی بافت مغز را بهبود میبخشد و پتانسیل زیادی را برای تکرار در مطالعات انسانی انجام میدهد.
انتهای پیام
کلر پریش، دانشگاه ملبورن و از پژوهشگران ارشد این پژوهش میگوید: مشاهده بافت جدید را میتوان به روشی مشابه بافت مغز سالم حرکت کرد و اولین شواهد را از مزایای ارائه یک هیدروژل برای دستیابی به بقای طولانیمدت و ادغام پیوند سلولهای بنیادی. یافتیم.