مدتها که مشخص شدهاند، بسیار کمتر میتوانند موجودات مضر باشند، اما با کاهش متوسط دمای بدن میتوانند بسیار مثبتی را به همراه داشته باشند. به عنوان مثال، حیوانات پایینتر، طول عمر خونسرد مانند کرم، مگس یا ماهی را افزایش میدهند که میتوان بدن آنها را همراه با بدن محیط در نوسان است.
نکته جالب توجهی که در یکی از پژوهشهای پیشین مطرح میشود، این است که نشان میدهد بدن انسان از زمان انقلاب صنعتی به طور پیوسته 0.03 درجه سلسیوس در هر دهه کاهش یافته است که احتمال وقوع آن با افزایش امید به زندگی در 100 سال گذشته است. است.
انتهای پیام
منبع
این نتایج از این فرضیه حمایت میکنند که کاهش دما، نقش اصلی را در طول عمر حیوانات ایفا میکند و یک مکانیسمی را به تعداد میرود که به خوبی حفظ میشود.
این پژوهش، در مجله «Nature Aging» به چاپ رسید.
بررسی جدید محققان آلمانی حاکی از این قرار است که در معرض سرما و کاهش شدید بدن قرار بگیرد، میتواند بیماریهای ناشی از پیری را کند و امید به زندگی را افزایش دهد.
گروهی از پژوهشگران «دانشگاه کلن»(University of Cologne) آلمان اکنون یک مکانیسم مسئول را کشف کردهاند. پروفسور «دیوید ویلچز» (David Vilchez) و گروهش، از یک ارگانیسم غیر مهرهدار کرمهای لولههای موسوم به «کرم الگانس» (Caenorhabditis elegans) استفاده کردند و سلولهای انسانی را نیز پرورش دادند. هر دو نمونه حامل ژنهای دو بیماریزای تحریککننده «اسکلروز جانبی آمیوتروفیک» (ALS) و «بیماری هانتینگتون» (بیماری هانتینگتون) بودند که معمولاً در سنین بالا رخ میدهند.
به گزارش ایسنا و به نقل از نوروساینس نیوز، سرمای یک مکانیسم سلول پاکسازی را فعال میسازد که مسئول بیماریهای مختلف مرتبط با پیری را میکند. در سالهای اخیر، پژوهشهای صورتگرفته روی ارگانیسمهای مختلف دادهاند که با کاهش بدن، امید به زندگی به طور قابل توجهی افزایش مییابد. با وجود این، نحوه عملکرد دقیق آن در بسیاری از زمینه ها نامشخص بوده است.
افزایش سن، یک عامل خطر اصلی برای یک بیماری عصبی مرتبط با جمع آوری از جمله آلزایمر، پارکینسون، هانتینگتون و اسکلروز جانبی آمیوتروفیک است. ویلچز ادامه داد: ما معتقدیم که این نتایج ممکن است در مورد سایر بیماریهای عصبی مرتبط با سایر گونههای جانوری نیز صدق کنند.
هر دو بیماری با تجمع رسوبات پرورش دهنده مضر موسوم به «تجمعات پرورشی پاتولوژیک» مشخص میشوند. در هر دو ارگانیسم مورد بررسی، سرمای پرورش دهنده را به طور فعال حذف کرد و بدین ترتیب، از تجمع عامل هری پاتولوژیک دو بیماری جلوگیری کرد.
یک تحقیق کلیدی این بود که فعالیت پروتئازوم را میتوان با بیان ژنتیکی عامل فعالکننده نیز داد. بنابراین، درمانهای بیماریزا را میتوان حتی در طبیعی بدن نیز از بین برد. این نتایج میتواند خدمات درمانی را برای پیری و بیماریهای مرتبط با پیری ارائه دهند.
حتی در انسانها نیز همبستگی بین بدن و طول عمر گزارش شده است. طبیعی بدن انسان بین ۳۶.۵ تا ۳۷ درجه سلسیوس است. در که کمتر از حد بدن و درجه آن به 35 درجه سلسیوس میرسد، میشود دمای بدن انسان در طول روز کمی نوسان پیدا میکند و حتی در هنگام خواب به 36 درجه سلسیوس میرسد.
ویلچز گفت: روی هم رفته، این نتایج نشان میدهند که چگونه در طول روند پیشرفت، تأثیر خود را بر تنظیم پروتئازوم حفظ کرده و پیامهای درمانی را برای پیری و بیماریهای مرتبط با آن دارند.
همین پدیده در مورد پستانداران نیز صدق میکند که بدن خود را در محدوده باریکی نگاه میدارند. مهم نیست که محیط آنها چقدر سرد یا گرم است. به عنوان مثال، اگر کرمهای لولهای از حداقل ۲۰ درجه سلسیوس به سردتر ۱۵ درجه سلسیوس منتقل شوند، بسیار بیشتر میشوند اما جزئی از عمر بدن موشها به اندازه ۰.۵ درجه، طول عمر آنها به طور قابل توجهی افزایش مییابد. .
بررسی به طور دقیق، تأثیر سرما را بر فعالیت «پروتئازومها» (Proteasome) بررسی کردند. این مکانیسم سلولی، آسیب دیده را از سلولها حذف میکند. این پژوهش نشان داد که پروتئازوم موسوم را به «PA28g/PSME3» فعال میکند، نقایص ناشی از پیری را هم در کرمهای لولهها و هم در سلولهای انسانی کاهش میدهد. در هر دو مورد، فعال کردن پروتئازوم از طریق کاهش متوسط دما امکان پذیر بود.