یک پژوهش جدید که توسط پژوهشگران دانشگاه آریزونا انجام شده است، نشان می‌دهد که معمای موجودات بیگانه میکروبی در انسلادوس می‌تواند توسط یک کاوشگر فضایی در مدار حل شود. پژوهشگران بیان کردند که چگونه یک ماموریت فضای ساختگی می‌تواند راه حل‌های قطعی ارائه دهد.
انسلادوس که تقریباً 800 میلیون مایل (1.272 میلیارد کیلومتر) از زمین فاصله دارد، هر 33 ساعت یک بار به دور زحل میچرخد. این قمر تنها جرم در منظومه شمسی است که نور را مانند ماه منعکس می‌کند.
پژوهشگران دانشگاه آریزونا در جدیدترین پژوهش خود اعلام کرده اند، انسلادوس یک گزینه جذاب برای کشف حیات بیگانه است. اما برای کشف حیات در انسلادوس چه چیزی لازم است؟
به گفته دانشمندان، یکی از حلقه‌های معروف زحل، نتیجه بخار آب و ذرات یخ است که توسط این ویژگی‌های آبفشان به بیرون پرتاب می‌شوند. ماموریت کاسینی نمونه ای از این ترکیب پرتاب شده را که حاوی گازها و سایر گرانول ها در اعماق اقیانوس انسلادوس است، ذخیره کرده است.
پژوهش‌ها نشان می‌دهند که اگر در اقیانوس‌های انسلادوس وجود داشته باشد، می‌توان نشانه‌هایی از وجود آن را در آنجا بدون نیاز به فرود یا حفاری برداشت کرد، اما چنین مأموریتی مستلزم آن است که یک مدارگرد چندین بار از میان آنها پرواز می‌کند و تعداد زیادی از آنها را می‌توان مشاهده کرد. مواد اقیانوسی را جمع آوری کند.
از سال ۲۰۰۵ تا ۲۰۱۷، کاوشگر کاسینی ناسا در منظومه زحل پرواز کرد و پژوهش‌های بی‌سابقه‌ای در ژرفای زحل انجام داد. کشف کاسینی مبنی برای پوشش ضخیم یخ انسلادوس، اقیانوس و گرم آب شوری را که متان (گازی که عموماً از میکروبی روی زمین می‌آید) منتشر می‌کند، دانشمندان را شگفت‌زده کرد.
انتهای پیام
پژوهشگران دانشگاه‌های آریزونا و علوم پاریس در سال گذشته به این نتیجه رسیدند که احتمال زیادی وجود دارد که در انسلادوس حیات وجود داشته باشد و این حیات ممکن است دلیل انتشار متان در این قمر باشد.
فریر کرد: معلوم است که فرستادن رباتی که از میان شکاف‌های یخی می‌خزد و به عمق قمر می‌رود، آسان نخواهد بود. مأموریت‌ها باید با استفاده از ابزارهای توسعه یافته برای نمونه برداری از ستون‌ها طراحی شوند.
به گزارش ایسنا و به نقل از تی ای، انسلادوس ششمین قمر بزرگ زحل است که در سال ۱۷۸۹ توسط ویلیام هرشل کشف شد. انسلادوس یکی از گزینه‌های برتر در جستجوی حیات فرازمینی در منظومه شمسی است. با این حال، این یک راز باقی مانده است که آیا حیات بیگانه میکروبی ممکن است در انسلادوس وجود داشته باشد یا خیر. کاوشگرهای وویجر در دهه ۱۹۸۰ موفق به شناسایی یخ بر سطح این قمر شدند.
رژیس فریر، نویسنده ارشد مقاله جدید گفت: برای اینکه بدانیم آیا چنین چیزی امکان پذیر است، باید به انسلادوس برگردیم و نگاه کنیم. بر اساس جدیدترین تجزیه و تحلیل، حتی اگر جرم کلی‌های زنده احتمالی در اقیانوس انسلادوس حداقل باشد، بازدید یک فضای از آنجا تنها چیزی است که برای تعیین دقیق وجود میکروب‌های زمین مانند در آب انسلادوس لازم است.