این ابزار که TILE2NET نام دارد، با استفاده از چند منطقه ایالات متحده به عنوان منابع اولیه داده توسعه یافته است، اما می توان آن را برای استفاده در هر جایی اصلاح و تطبیق داد.
سوتسوک می‌گوید: «تصور کنید که ما همان شکاف‌هایی را در شبکه‌های خودرو داریم که عابران پیاده در شبکه‌های خود دارند. “شما به یک تقاطع رانندگی می کنید و سپس جاده به پایان می رسد. یا نمی توانید به سمت راست بروید زیرا جاده ای وجود ندارد. همین است. [pedestrians] دائماً در مقابل هستند و ما نمی دانیم که تداوم چقدر برای آن مهم است [pedestrian] شبکه های.”
این خبر با حسن نیت از MIT News بازنشر شده است (web.mit.edu/newsoffice/)، یک سایت محبوب که اخبار مربوط به تحقیق، نوآوری و آموزش MIT را پوشش می دهد.
مقاله “نقشه برداری از راه رفتن: رویکرد چشم انداز کامپیوتری مقیاس پذیر برای تولید مجموعه داده های شبکه پیاده رو از تصاویر هوایی” به صورت آنلاین در مجله ظاهر می شود. کامپیوتر، محیط زیست و سیستم های شهری.
مشاهده نقشه‌های هر مکانی که می‌خواهید بروید – یعنی با ماشین – آسان‌تر از همیشه است. با پای پیاده بحث دیگری است. اکثر شهرها و شهرک‌های ایالات متحده نقشه پیاده‌رو ندارند و عابران پیاده معمولاً به حال خود رها می‌شوند: آیا می‌توانید از هتل خود تا رستوران‌های آن طرف بزرگراه پیاده روی کنید؟ آیا میانبری از مرکز شهر به عرصه ورزش وجود دارد؟ و به هر حال چگونه می توان به آن ایستگاه اتوبوس رسید؟
نقل قول: اولین ابزار منبع باز که به برنامه ریزان اجازه می دهد شبکه های عابر پیاده را نقشه برداری کنند (2023، 15 مارس) بازیابی شده در 15 مارس 2023 از
اکنون محققان MIT، همراه با همکارانش از چندین دانشگاه دیگر، یک ابزار متن باز ایجاد کرده اند که از تصاویر هوایی و تشخیص تصویر برای ایجاد نقشه های کامل از پیاده روها و گذرگاه ها استفاده می کند. این ابزار می‌تواند به برنامه‌ریزان، سیاست‌گذاران و شهرنشینانی که می‌خواهند زیرساخت‌های عابر پیاده را گسترش دهند، کمک کند.
این برگه یا سند یا نوشته تحت پوشش قانون کپی رایت است. به غیر از هرگونه معامله منصفانه به منظور مطالعه یا تحقیق خصوصی، هیچ بخشی بدون اجازه کتبی قابل تکثیر نیست. محتوای مذکور فقط به هدف اطلاع رسانی ایجاد شده است.
سوتسوک می‌گوید: «زمانی که شهرها در مورد کاهش انتشار کربن صحبت می‌کنند، هیچ راه دیگری جز رسیدگی به حمل‌ونقل وجود ندارد. “کل دنیای داده های شهری برای حمل و نقل عمومی و عابران پیاده و دوچرخه ها واقعاً بسیار عقب است [vehicle data] در کیفیت تجزیه و تحلیل اینکه چگونه شهرها می توانند بدون خودرو عملیاتی شوند به این نوع داده ها نیاز دارد.”
در عوض، تیم تحقیقاتی از تکنیک‌های تشخیص تصویر رایانه‌ای برای ساخت ابزاری استفاده کردند که پیاده‌روها، گذرگاه‌ها و مسیرهای پیاده‌روی را به صورت بصری تشخیص می‌دهد. برای انجام این کار، محققان ابتدا از 20000 تصویر هوایی از بوستون، کمبریج، شهر نیویورک و واشنگتن استفاده کردند – مکان هایی که نقشه های جامع عابر پیاده قبلاً وجود داشت. با آموزش مدل تشخیص تصویر بر روی چنین اشیایی به وضوح تعریف شده و استفاده از بخش‌هایی از آن شهرها به عنوان نقطه شروع، آنها توانستند ببینند TILE2NET در جاهای دیگر آن شهرها چقدر خوب کار می‌کند.
اطلاعات بیشتر:
مریم حسینی و همکاران، نقشه برداری پیاده روی: یک رویکرد بینایی کامپیوتری مقیاس پذیر برای تولید مجموعه داده های شبکه پیاده رو از تصاویر هوایی، کامپیوتر، محیط زیست و سیستم های شهری (2023). DOI: 10.1016/j.compenvurbsys.2023.101950
ارائه شده توسط موسسه فناوری ماساچوست
مریم حسینی، فوق دکترا در آزمایشگاه فرم شهری دانشگاه MIT در بخش مطالعات و برنامه ریزی شهری (DUSP) که تحقیقاتش به طور گسترده بر روی توسعه و توسعه مطالعات شهری متمرکز شده است، می گوید: «ما فکر می کردیم به روشی نیاز داریم که بتواند مقیاس پذیر باشد و در شهرهای مختلف مورد استفاده قرار گیرد. ابزار.
محققان MIT TILE2NET، ابزاری منبع باز ساخته اند که از تصاویر هوایی و تشخیص تصویر برای ایجاد نقشه های کامل از پیاده روها و گذرگاه ها استفاده می کند. تصویر نمایی از بوستون است که نشان می‌دهد چگونه این مدل پیاده‌روها، گذرگاه‌ها و مسیرهای پیاده‌روی را تشخیص می‌دهد. اعتبار: درج شده توسط محققین. پس زمینه از طریق Google Earth
سوتسوک مشاهده می‌کند که در تصویر بزرگ‌تر، تداوم تغییرات اقلیمی به این معنی است که شهرها باید زیرساخت‌های خود را برای عابران پیاده و دوچرخه‌سواران، از جمله اقدامات دیگر، گسترش دهند. حمل و نقل همچنان منبع بزرگی از انتشار دی اکسید کربن است.
آندرس سوتسوک، دانشیار دانشگاه MIT و یکی از نویسندگان مقاله جدیدی که قابلیت‌های این ابزار را شرح می‌دهد، می‌گوید: «در زمینه‌های برنامه‌ریزی شهری و سیاست شهری، این یک شکاف بزرگ است. “بیشتر دولت های شهری ایالات متحده اطلاعات کمی در مورد شبکه های پیاده رو خود دارند. هیچ داده ای در مورد آن وجود ندارد. بخش خصوصی وظیفه نقشه برداری آن را بر عهده نگرفته است. به نظر می رسید که این یک فناوری واقعاً مهم برای توسعه است، به ویژه در یک منبع باز. راهی که می تواند توسط مکان های دیگر استفاده شود.”
سوتسوک که بر روی حرکت عابر پیاده و غیرموتوری در شهرها متمرکز است و چندین نوع ابزار نقشه برداری عابر پیاده را در کار خود توسعه داده است، تأکید می کند که نیاز به چنین ابزاری بسیار زیاد است. او خاطرنشان می کند که اکثر شهرها شبکه های ناقصی از پیاده روها و مسیرهایی برای عابران پیاده دارند. و با این حال، گسترش کارآمد آن شبکه ها بدون نقشه برداری آنها دشوار است.
در نهایت این ابزار به خوبی کار کرد، به عنوان مثال، 90٪ یا بیشتر از همه پیاده روها و معابر در بوستون و کمبریج را تشخیص داد. پس از آموزش بصری در آن شهرها، این ابزار می تواند در سایر مناطق مترو نیز اعمال شود. افراد در جاهای دیگر اکنون می توانند تصاویر هوایی خود را نیز به TILE2NET متصل کنند.
تحقیقات قابل توجهی برای این پروژه در دانشگاه نیویورک انجام شد، زمانی که حسینی در آنجا دانشجو بود و با سیلوا به عنوان مشاور همکاری می کرد.
سوتسوک پیشنهاد می‌کند که زیرساخت‌های عابر پیاده و دوچرخه‌سواری «با شدت بیشتری نسبت به دهه‌های گذشته انجام می‌شود. در قرن بیستم، برعکس بود، ما پیاده‌روها را می‌کشیدیم تا فضایی برای جاده‌های وسایل نقلیه ایجاد کنیم. ما اکنون شاهد روند معکوس هستیم. برای استفاده بهینه از زیرساخت های عابر پیاده، مهم است که شهرها داده های شبکه را در مورد آن داشته باشند. اکنون می توانید واقعاً بگویید که چگونه یک نفر می تواند به ایستگاه اتوبوس برسد.”
راه های متعددی برای نقشه برداری از پیاده روها و سایر مسیرهای عابر پیاده در شهرها و شهرک ها وجود دارد. برنامه ریزان می توانند نقشه ها را به صورت دستی بسازند که دقیق اما زمان بر است. یا می توانند از جاده ها استفاده کنند و فرضیاتی در مورد وسعت پیاده روها ایجاد کنند که باعث کاهش دقت می شود. یا آنها می توانند ردیابی عابران پیاده را امتحان کنند، که احتمالاً در نشان دادن دسترسی کامل شبکه های پیاده روی محدود است.
ما می‌خواستیم انجام چنین کاری را برای شهرهای مختلف دنیا بدون نیاز به انجام تمرینات سنگین آسان‌تر کنیم. [the tool]حسینی می‌گوید: «امیدوارم هرچه پیش می‌رویم، با همکاری یکدیگر آن را بهتر و بهتر خواهیم کرد.»
