بررسی سیارک فضایی که حاوی مواد آلی است

معلم‌ها برای زندگی هستند زیرا برای ایجاد آنزیم‌هایی استفاده می‌شود که واکنش‌های شیمیایی را تسریع یا کنترل می‌کنند و ساختارهایی را در هر اندازه‌ای از جمله مو و ماهیچه ایجاد می‌کنند. این نمونه‌های حاوی انواع مولکول‌های آلی مانند آلیفاتیک، اسیدهای کربوکسیلیک، هیدروکربن‌های آروماتیک چند حلقه‌ای و ترکیبات هتروسیکلیک حاوی نیتروژن هستند که در صورت وجود آب، می‌شوند.

«دانیل گلاوین» از مرکز فضای گادرد ناسا و یکی از نویسندگان مقاله گفت: با این حال، قندها و باز نوکلئوتیدها (اجزای دی.ان.ای و آر.ان.ای) که در برخی از شهاب سنگهای غنی از کربن کشف شده است، هنوز در نمونه های بازگردانده شده از ریوگو شناسایی نشده است. ممکن است این ترکیبات در سیارک ریوگو وجود داشته باشد اما با توجه به نسبتا کوچک نمونه موجود برای مطالعه، کمتر از تشخیص تحلیلی ما هستند.

دورکین گفت: این کار اولین آنالیز علی نمونه ریوگو است که سالها مورد مطالعه قرار خواهد گرفت. زمانی که ماموریت اُسیریس-رِکس ناسا در سال ۲۰۲۳ یک نمونه از سیارک «بنو» را به زمین بازگرداند، نمونه‌های ریوگو و نمونه سیارک بنو را مستقیماً مقایسه کرد. انتظار می‌رود اُسیریس-رِکس، بیشتر از بنو را بازگرداند و فرصت‌های دیگر را برای جست‌وجوی ردیابی بلوک‌های سازنده آلی حیات در یک سیارک غنی از کربن ذخیره کند.

تجزیه و تحلیل نمونه سیارک ریوگو نشان می دهد که این سیارک غنی از مواد آلی است.

منبع

«اسیریس-رِکس» یک مأموریت برنامه ریزی شده ناسا برای بررسی سیارک و بازگرداندن نمونه است. راه‌اندازی این پروژه در هشتم سپتامبر ۲۰۱۶ بدون تأخیر انجام شد. قرار است کاوشگر «اسیریس-رکس» در این مأموریت، یک نمونه از سیارک «بنو» گرفته شود که یک سیارک کربنی را در سال ۲۰۲۳ برای تجزیه و تحلیل دقیق با خود به زمین بیاورد قرار داده است. انتظار می‌رود بررسی این مواد را قادر به مطالعه بیشتر در مورد زمان پیش از شکل‌گیری و توسعه منظومه شمسی، مراحل اولیه شکل‌گیری و منابع ترکیبات ابزاری که می‌توانند در زمین زندگی می‌کنند، کند. انتظار می‌رود این مأموریت پژوهش را در پاسخ‌های تازه‌ای در مراحل ابتدایی پیدایش و فرشت یاری می‌دهد.

بسیاری از انواع اسیدهای آمینه در میان مواد آلی پریبیوتیک شناسایی شده در این نمونه بودند. در شیمی پریبیوتیک، مواد و فرآیندهایی را مطالعه می‌کنند که می‌تواند باعث حیات شود. در زندگی زمینی از اسیدهای آمینه خاص به عنوان بلوک های سازنده سازنده ها استفاده می شود.

سیارک «بنو» با نام علمی «101955 بنو» یکی از «سیارکهای آپولو» (یک گروه از سیارکهای نزدیک به زمین) است که آن پروژه را توسط «لینیر» یا «بررسی سیارکهای نزدیک به زمینلن» (LINEAR) در 11 سپتامبر کشف کرد. ۱۹۹۹ صورت گرفت. این سیارک به صورت بالقوه برای زمین یک سیارک برخوردی به حساب می‌آید. سیارک «بنو» دارای قطر متوسط ​​حدود ۴۹۲ متر و به طور خاص با رادار «رصدخانه آرسیبو» و رصدخانه‌های سیاره‌ای و مرکز شبکه فضای دوردست گلداستون رصد می‌شود. «اسیریس-رکس» در صورت موفقیت، اولین فضاپیمای ایالات متحده خواهد بود که یک نمونه از یک سیارک را انجام داده است.