هدف پژوهش، تغییر بیان یک ژن خاص به نام «دامنه ۲ عصبی» PAS (Npas2) بود. Npas2 یک ژن اصلی شبانه‌روزی است، به این معنی که به تنظیم ریتم طبیعی بدن کمک می‌کند. زخم‌هایی که در مکان‌های مختلف چرخ‌های شبانه‌روزی پیدا می‌شوند، با سرعت‌های متفاوتی بهبود می‌یابند که می‌توانند در بهبودی و تنظیم ریتم طبیعی بدن دخیل باشند.
این ترکیبات Dwn1، Dwn2، Dwn3، Dwn4 و Dwn5 نام‌گذاری شدند و هر کدام با استفاده از فیبروبلاست‌های موش غربال‌گری شدند تا نشان دهند که Npas2 را قبل از اعمال بر روی نمونه‌های فیبروبلاست‌های پوستی انسان بالغ خرد شده، سرکوب می‌کنند. هر تکرار متفاوت از آزمایش در طول ۱۴ روز انجام شد تا بر رشد کلاژن نظارت شود.
هوکوگو گفت: آزمایش‌های انجام‌شده در این زمینه نشان داد که موش‌های اصلاح شده دارای Npas2 می‌توانند در زمان بهبود زخم ایجاد کنند. بر این بود که Npas2 را تحت تأثیر قرار می‌دهند. پژوهشگران این موضوع را مورد آزمایش قرار دادند که آیا می‌توان Npas2 را تعدیل کرد تا از رسوب کلاژن جلوگیری کند و بهبود زخم را تسریع یا کند.
انتهای پیام
منبع
هوکوگو گفت: ما امیدواریم که این پژوهش به عنوان پایه‌ای برای تحقیقات آینده در مورد چگونگی بیان کلاژن ممکن است بر روی زخم‌های پوستی تأثیر بگذارد و بر کارایی روش‌های بهبود در بیماران پس از عمل تأثیر بگذارد، باشد.
اگر انواع سلول‌های مناسب در زمان مناسب به زخم نرسند، بهبودی به خطر می‌افتد. به گفته پژوهشگران، موش‌هایی که از نظر ژنتیکی اصلاح شده‌اند تا ژن Npas2 خود را نشان ندهد، با افزایش سلولی و رسوب کلاژن خیلی کمتر، سریع‌تر بهبود می‌یابند.
بهبود زخم شامل سه مرحله است: طبیعی حادثه، مرحله تکثیر و مرحله بلوغ. در طول دو مورد اول، انواع زخم از سلول‌ها به سمت انتقال می‌شوند. ابتدا سلولهایی که از محافظت می‌کنند، می‌توانند سلولهایی را که باعث کاهش می‌شوند و به آن کمک کنند. در مرحله بعدی، سلول‌ها برای ایجاد مجدد مهاجرت می‌شوند و کلاژن برای ایجاد ساختار تولید می‌شود. اما رسوب بیش از حد کلاژن به زخم‌هایی می‌شود که ضخیم‌تر، برجسته‌تر و قابل‌پذیرتر از پوست اطراف هستند.
اسکار، جای زخمی است که به خوبی بهبود نمی‌یابد و می‌تواند دردناک یا ناراحت‌کننده باشد یا بر دامنه حرکت قسمت آسیب‌دیده بدن را تحت تأثیر قرار دهد. حتی ممکن است نیاز به درمان جراحی داشته باشید. اکنون، دانشگاه کالیفرنیای دانشگاه کالیفرنیا لس آنجلس دریافت می کند که ترکیبی از آن است که ساعت شبانه روزی را هدف قرار می دهد و بر سنتز کلاژن (پروتئینی که برای ترمیم پوست مهم است) تأثیر می گذارد، می تواند بهبود یابد، اسکار را بهبود بخشد.
سه ترکیب آخر هیچ اثری بدون هیچ اثری بر سنتز کلا نداشت، اما Dwn1 و Dwn2 موفقیت هم مهاجرت سلولی و هم سنتز کلاژن را به فیبرالاست‌ها تعدیل کردند و سرعت انتقال سلولی را بهبود بخشید و سنتز کلاژن را به حداقل رساند.
دکتر «آکیشیگه هوکوگو» (Akishige Hokugo) نویسنده این پژوهش گفت: هدف ما یافتن ترکیباتی بود که می‌تواند بهبود را بهبود بخشد و در عین حال شکل‌گیری اسکارهای هایپرتروفیک (hypertrophic scars) را کاهش دهد. اسکارها می‌توانند به‌عنوان یادآوری دائمی حادثه اولیه، به پریشانی عاطفی در فرد شوند.
نویسندگان این پژوهش‌ها را که پژوهش‌های بیشتری در این زمینه نیاز دارند، توضیح می‌دهند که چگونه این ترکیبات برای تسریع بهبودی کار می‌کنند. پژوهشگران باید آزمایش کنند که آیا در بیماران نیز این ترکیبات کار می‌کنند و سپس دوزهای مناسب را تعیین کنند. اما اگر نتایج را برای توسعه داروها انجام دهد، بهبود روند جای زخم بهتر خواهد شد.
به گزارش ایسنا و به نقل از مدیکال اکسپرس، زخم‌ها پس از بهبودی، یک اسکار (جای زخم) بر جای می‌د؛ اما نقش خود اسکار در بهبود مجموعه دست کم گرفته می شود.
پژوهشگران دانشگاه کالیفرنیا لس آنجلس در پژوهش تازه خود اظهار کردند، داروهایی که ساعت شبانه‌روزی را تغییر می‌دهند، ممکن است به بهبودی بهتر جایگزین کمک کنند.
تحقیقات این پژوهش در مجله Frontiers in Medicine منتشر شده است.