لاولی میگوید: کاری که ما انجام میدهیم این است که «ژن نانوسیم» موسوم به پیلین را از G. sulfurreducens خارج کردند و آن را به DNA «اشریشیا کلی»، یکی از آسیبترین باکتریها در جهان متصل کردند.
محققان برای انجام این کار از یک باکتری به نام Geobacter sulfurreducens استفاده میکنند که میتواند طبیعی رشد نانوسیمهای انتقال الکتریکی را انجام دهد. آنها سپس اقدام به ویرایش ژنتیکی آن کردند.
این نانوسیمهای تنظیمشده مخصوص را میتوان روی حسگرهای کوچک و پوشیدنی ترکیب کرد تا به ابزارهای بیسابقه برای نظارت بر عوارض بالقوه سلامت تبدیل شود.
لاولی، یائو و گروه همکارشان سپس این طرح را بیشتر اصلاح کردند تا شامل یک پپتید خاص به نام DLESFL شود که آمونیاک بسیار حساس است. آمونیاک یک ماده شیمیایی است که در بیماران مبتلا به بیماری کلیوی وجود دارد.
یائو میگوید: بینی انسان صدها گیرنده است که هر کدام به یک مولکول خاص حساس هستند. آنها بسیار حساستر و کارآمدتر از هر وسیله مکانیکی یا شیمیایی هستند که میتوانند مهندسی کنند. ما به دنبال این بودیم که چگونه میتوانیم به جای تکیه در مواد مصنوعی، از خود طرح بیولوژیکی استفاده کنیم.
کاربردهای بیشمار
جزئیات این نوآوری جدید در مجله Biosensors and Bioelectrics منتشر شده است.
توشیوکی یوکی از نویسندگان این مطالعه و پژوهشگر رشته میکروبیولوژی در آمهرست میگوید که امکان طراحی پپتیدهای منحصر به فرد وجود دارد که هر کدام به طور خاص به یک مولکول دلخواه متصل شوند.
این حسگرهای جدید کاربردهای فراوانی از تشخیص آمونیاک و بیماری کلیوی دارند.
