برای بهینه سازی این فرآیند، پروژه DYNCAT به رهبری مرکز هوافضای آلمان (DLR) با هدف ایجاد پروفایل های پروازی سازگار با محیط زیست و یکنواخت تر است. به ویژه در طول نزدیک شدن، با کمک به خلبانان برای پیکربندی هواپیما به طور کارآمد – و در عین حال فرود به روشی کم مصرف: این شامل اتلاف پتانسیل و انرژی جنبشی جت از طریق کشش آیرودینامیکی است، که به نوبه خود می تواند از طریق پیکربندی تنظیم شود. هواپیما در حالت ایده‌آل، این به معنای رویکردی بدون افزایش نیروی رانش است که با استفاده از سوخت اضافی به هواپیما انرژی می‌افزاید و صدای بیشتری تولید می‌کند.
به عنوان بخشی از پروژه، تیم توابع سیستم سواری جدیدی را توسعه داد که خلبانان را در طول رویکرد پشتیبانی می‌کند – با توصیه‌هایی که خلبانان تصمیم می‌گیرند از آن پیروی کنند یا نادیده بگیرند. اینها شامل تنظیمات بهینه فلپ و ارابه فرود برای کاهش سر و صدا و مصرف سوخت است که به خوبی با تعامل پیچیده همه عوامل و الزامات تنظیم شده است. برای نشان دادن توانایی این عملکردها در کاهش نویز و CO2 انتشار، پروازهای شبیه ساز با خلبانان مجرب در گروه هوانوردی تالس در تولوز انجام شد.
به طور کلی، شبیه‌سازی‌ها و محاسبات نشان داد که روش‌هایی که از DYNCAT استفاده می‌کنند، ساکت‌تر بوده و سوخت کمتری مصرف می‌کنند. در مورد دو نوع موجود در ویدئو، “پرواز DYNCAT” از ابتدای فرود 55 کیلوگرم سوخت کمتری مصرف کرد و تا 4 دسی بل ساکت‌تر بود که یک تسکین قابل توجه است. علیرغم تقاضاهای زیاد برای پروازهای سازگار با آب و هوا و کم سر و صدا، که برخی از آنها متناقض هستند، DYNCAT امکان دستیابی به هر دو هدف را به طور مؤثرتر فراهم کرد.
سر و صدا و ارتعاش بزرگترین عوامل در ناراحتی مسافران در هواپیمای ملخی
هدف نزدیک: فرودگاه زوریخ، باند 14. در موقعیت انتخابی، کنترل کننده ترافیک هوایی به خلبانان دستور داد که در هنگام فرود، یک میانبر جانبی داشته باشند، که هواپیما را به وضعیتی به اصطلاح بیش از حد انرژی هدایت می کند. این به این معنی است که پتانسیل و انرژی جنبشی بیش از حدی دارد که باید در طول نزدیک شدن به فرود – اما بدون ایجاد صدای غیر ضروری و مصرف سوخت بیشتر، از بین برود. این وضعیت به ویژه برای خلبانان دشوار است، جایی که استراتژی های مختلفی امکان پذیر است.
نزدیک شدن به باند فرودگاه یک چالش واقعی برای خلبانان است: کاهش سرعت، افزایش فلپ ها و ترمزهای سرعت و موارد دیگر – همه با کمترین صدا و مصرف سوخت تا حد ممکن. علاوه بر این، کنترل ترافیک هوایی مشخصات رویکرد را محدود می کند و شرایط آب و هوایی گاهی اوقات به طور مبهم شناخته می شود. به طور خلاصه، علاوه بر باد و عوامل دیگر، مهارت‌های خدمه پرواز یک عامل کلیدی در تعیین میزان برآورده شدن یک رویکرد همه این الزامات است.
محققان آزمایشگاه آکوستیک/کنترل نویز Empa در ویدئویی اثرات سیستم کمکی را نشان داده‌اند (در زیر ببینید): این سیستم تاثیر صوتی دو پرواز مشابه را نشان می‌دهد – یکی با کمک DYNCAT و یک پرواز مرجع بدون آن. مدل نویز هواپیما sonAIR که در Empa توسعه یافته است، سطح سر و صدای دو پرواز روی زمین را محاسبه کرده و مزایای سیستم جدید را کمیت می کند.
توابع کمکی جدید
این برگه یا سند یا نوشته تحت پوشش قانون کپی رایت است. به غیر از هرگونه معامله منصفانه به منظور مطالعه یا تحقیق خصوصی، هیچ بخشی بدون اجازه کتبی قابل تکثیر نیست. محتوای مذکور فقط به هدف اطلاع رسانی ایجاد شده است.
