تصمیم گیری بر روی هسته دمی متمرکز است، بخشی از مغز که برای انجام رفتارهای پیچیده به طور خودکار و شهودی و داشتن غنی‌ترین منبع دوپامین در مغز است.
بررسی مغز صدها فرد فوت شده
دوپامین یک انتقال دهنده عصبی است که به عنوان یک پیام‌رسان شیمیایی عمل می‌کند و سیگنال‌هایی را بین نورون‌ها می‌کند، یعنی سلول‌های عصبی مغز جابه‌جا می‌شوند تا بر فعالیت‌ها و رفتارهایشان تأثیر بگذارند. دوپامین همچنین باعث می‌شود که ما بتوانیم احساس لذت را تجربه کنیم.
دنیل آر. وینبرگر(Daniel R. Weinberge)، مدیر موسسه لیبر و از نویسندگان این مطالعه می‌گوید: تا به امروز، قادر به رمزگشایی این موضوع نبودند که آیا پیوند دوپامین عامل ایجاد کننده اسکیزوفرنی است یا تنها راهی برای درمان آن است. ما شواهد را به دست آورده‌ایم که نشان می‌دهد دوپامین یک عامل ایجادکننده در اسکیزوفرنی است.
مهم دوپامین
تعداد صدها نمونه مغز متعلق به افراد فوت شده را که به موسسه لیبر اختصاص داده شده بودند، مورد بررسی قرار دادند، برخی از این افراد اسکیزوفرنی و برخی دیگر از بیمارانی که به بیماری روانی مبتلا نبودند.
علاوه بر این، آنها در تحقیقات ژنتیکی بین‌المللی در بزرگ، منطقه‌ای از ژنوم انسان را که با خطر به اسکیزوفرنی مرتبط است، بررسی کردند. وجود ژن‌های گیرنده پاسخ‌ها به دوپامین در این ناحیه نشان‌دهنده ارتباط بین دوپامین و اسکیزوفرنی بود.
موسسه لیبر پیشرفت‌های قابل توجه در درک مکانیسم‌های زیربنای عوامل خطر برای گیرنده‌های دوپامین هستند.
به طور کلی، اگر بتوانیم دریافت دوپامین را به طور خاص با داروها انجام دهیم، می‌توانیم یک استراتژی جدید برای درمان اسکیزوفرنی ایجاد کنیم که در احساس شادی بیمار به وجود نمی‌آورد.
موسسه پژوهشی توسعه مغز لیبر(Lieber) ادعا می‌کند که یک معمای ۷۰ ساله در مورد اسکیزوفرنی را حل کرده‌اند.
دوپامین بر تعداد زیادی از عملکردهای بدن از جمله حافظه، حرکت، انگیزه، خلق و خو و دامنه تاثیر می‌گذارد. به طور کلی، اعمال و فعالیت‌هایی که انتظار دارند، سطح دوپامین را در افزایش مغز می‌دهند. بسیاری از مواد مصرفی نیز با افزایش سطح دوپامین عمل می‌شوند.
دکتر جنیفر اروین(جنیفر اروین)، محقق این موسسه و یکی از نویسندگان مقاله، می‌گوید: از عوارض جانبی عمده‌ای یکی از داروهای مورد استفاده برای درمان اسکیزوفرنی عدم احساس لذت و شادی است.
با بررسی بیان ژن‌ها در بخشی از مغز به نام «هسته دمی» (هسته دمی) که با تصمیم‌گیری احساسی مرتبط است، به شواهدی دست پیدا می‌کند که نشان می‌دهد سلول‌های عصبی نمی‌توانند به طور دقیق سطح دوپامین را کنترل کنند. آنها همچنین مکانیسم ژنتیکی را کشف کردند که جریان دوپامین را تنظیم می‌کند.
روانگسیختگی یا اسکیزوفرنی یک اختلال روانی است که با دوره‌های مداوم یا عودکننده روان‌پریشانه مشخص می‌شود. علائم اصلی آن شامل توهم، هذیان و اختلال تفکر است. علائم دیگر این اختلال عبارتند از کناره‌گیری اجتماعی، کاهش عواطف و بی‌تفاوتی. این علائم به طور معمول معمولی بروز می‌کنند و در اوایل بیماری شروع می‌شوند و در بسیاری از موارد هرگز به‌طور کامل نمی‌شوند. برای تشخیص این مشکل، هیچ آزمایش عینی مشخصی وجود ندارد و پزشک یا روان بالینی بر اساس درمان باید از بیمار و سوابق او بیماری را تشخیص دهد.
یافته‌های این مطالعه روز گذشته(یکم نوامبر) در مجله “Nature Neuroscience” منتشر شد.
نتایج این مطالعه به قطعی‌ها این ارتباط‌های مشترک را می‌دهند، حتی اگر اکثر ژنتیکی عملکردهای دوپامین را در نشان دادن خطر به اسکیزوفرنی را نشان دهند.
پزشکان مدت‌هاست دریافت کرده‌اند که سطح غیرطبیعی دوپامین در اسکیزوفرنی، بیماری آلزایمر و سایر بیماری‌های عصبی-روانی بسیار مهم است. این یافته‌ها از نسلی که می‌خواهند بررسی کنند تا بررسی شود که آیا عدم وجود دوپامین با اسکیزوفرنی مرتبط است یا خیر و اگر پاسخ این سوال بله است، چگونه؟
به گزارش ایسنا و به نقل از آی‌ای، دانشمندان که دهه‌ها با این معمای ۷۰ ساله دست به گریبان بودند، دریافتند که ماده شیمیایی دوپامین در مغز با مشکل اسکیزوفرنی ارتباط دارد.
