یک هیدرات، یک شبکه سخت، نمکی و یخی است که در دماهای پایین تشکیل می‌شود و با پیوند هیدروژنی در کنار هم نگه داشته می‌شود. تنها هیدرات سدیم که قبلاً شناخته شده است، ترکیب ساده‌ای دارد و به ازای هر دو مولکول آب یک مولکول نمک دارد.
چنین شرایط سرد و پرفشاری که در آزمایشگاه ایجاد می‌شود، در قمرهای معمولی معمول است، جایی که یخهایی به ضخامت پنج تا ۱۰ کیلومتر، دریاهایی به عمق چند صد کیلومتری را پوشانده‌اند و احتمالاً انواع یخ‌های متراکم‌تر نیز در پایین آن وجود دارند.
انواع جدید یخ‌های نمکی پیامدهایی نه تنها برای علم شناخت سیاره‌ها دارند، بلکه ژورنو تاکید می‌کنند که این مواد جدید با تحقیقات فیزیک شیمی و انرژی نیز که از هیدرات‌ها به عنوان ذخیره انرژی استفاده می‌کنند، مرتبط هستند.
قمر اروپا نام یکی از ۹۲ قمر سیاره مشتری است. این قمر در سال ۱۶۱۰ میلادی توسط گالیله کشف شد.
ژورنو می‌گوید: این هیدرات‌ها ساختاری دارند که سیاره‌شناسی انتظار آن را می‌شناسند.
در این آزمایش جدید، مقدار کمی آب شور بین دو الماس تقریباً به اندازه یک دانه ماسه با فشاری معادل ۲۵ هزار برابر فشار اتمسفر فشرده شد. این گروه تحقیقاتی به دلیل شفافیت الماس‌ها این روش را به خوبی زیر میکروسکوپ مشاهده می‌کنند.
دانشمندان مدت‌ها گمان می‌کردند که این رگه‌ها ناشی از مخلوط منجمد آب و نمک است. با این، ترکیب شیمیایی آنها مرموز است، زیرا با هیچ ماده ای شناخته شده زمینی مطابقت ندارد.
به گزارش ایسنا و به نقل از آی‌ای، بر اساس مطالعه قدیمی که به تازگی در مجله Proceedings of the National Academy of Sciences منتشر شده است، معمای پشت رگه‌های قرمز قابل توجهی است که در سطح قمر اروپا، یکی از قمرهای سیاره مشتری را پوشانده است، حل شده است.
اکنون گروهی به رهبری دانشگاه نوعی کریستال(بلور) جامد جدید را در آزمایشگاه رشد داده اند که از ترکیب نمک خوراکی و آب تحت فشار و بسیار پایین تشکیل شده است. آنها معتقدند این همان چیزی است که احتمال زیاد در سطح و عمق اقیانوس‌های این قمر رشد می‌کند.
انتهای پیام