به گزارش ایسنا و به نقل از آی‌ای، یک پژوهش جدید نشان می‌دهد که سکونتگاهی متعلق به دوران روم باستانی در زیر شهر ناپل ایتالیا وجود دارد. این سکونتگاه ۲۵۰۰ ساله با کمک پرتوهای کیهانی و لیزر کشف شد.
پرتوهای کیهانی ذرات بارداری هستند که در درون اجرام آسمانی تولید می‌کنند و شتاب می‌گیرند و به فضای کیهان پرتاب می‌شوند. برخی از این ذرات سرگردان در کیهان به زمین می‌رسند و وارد جو زمین می‌شوند. پس از ورود ذکیهانی به داخل جو زمین معمولاً با مولکولهای اتمسفر برخورد می کنند. در اثر این برخوردها ممکن است مولکول هوا چندپاره شود یا ذرات دیگر مانند فوتون‌ها، الکترونها و پوزیترونها تولید شوند. خود ذرات ایجاد شده ممکن است در اثر برخوردهای بعدی، ذرات بیشتر را تولید کنند. به مجموعه ذراتی که در داخل جو زمین ایجاد می‌شوند ذرات ثانویه گفته می‌شود. از آنجایی که ذرات ثانویه از ذره کیهانی شبیه فرآیند تولید بهمن است، ذرات ثانویه را بهمن‌های هوایی و در نتیجه به اختصار «بهمن‌های هوایی» می‌نامند. در میان ذرات بهمن‌های هوایی گاهی ذرات کمتر شناخته شده‌اند مانند میون‌ها پیدا می‌شوند.
در نهایت، این بررسی کامل نشان داد که اتاقکی در عمق 10 متری زمین وجود دارد که احتمال زیاد یک گورستان مربوط به دوران هلنیستی است. اما متأسفانه نمی توانند تعیین کنند که در این اتاق چه چیز یا چیزهایی وجود دارد.
ابزار می‌سازند این ذرات، یعنی ذرات میون در یک منطقه خاص در طول زمان با استفاده از تکنیک میوگرافی اندازه‌گیری‌کننده وجود دارد. در نتیجه، می توان یک تصویر سه بعدی از حفره های زیرزمینی ایجاد کرد.
از آنجایی که میون‌ها بسیار مفیدتر از پرتوی ایکس‌ها هستند که می‌شوند، میوگرافی می‌تواند برای تصویربرداری از مواد بسیار ضخیم‌تر از توموگرافی باشد که بر اشعه ایکس مانند سیتی اسکن استفاده می‌شود. شار میون در سطح زمین به گونه‌ای است که یک میون واحد از ناحیه‌ای به دست انسان در هر دریا می‌کند.
میون با جذب الکترون می‌تواند اتم میونیوم (Muonium) را بسازد که شعاع آن تقریباً برابر با هیدروژن است. به همین دلیل تا به حال این ذرات در مورد دیده نشده‌اند.
برشنگاری یا توموگرافی (توموگرافی) نوعی تصویربرداری سه‌بعدی است. در برشنگاری، تصویری که به دست می‌آید تنها سایه دوبعدی از حجم سه‌بعدی نیست، بلکه عکس برشی از حجمی است که ممکن است در هر یک از سه جهت فضا باشد. معرفی‌شده‌ترین برشنگاری، برشنگاری رایانه‌های یا سیتی‌اسکن است که فیزیکدان انگلیسی گودفری هاونسفیلد در سال ۱۹۷۲ آن را برای کاربرد در پزشکی پیشنهاد کرد و در سال ۱۹۷۹ جایزه نوبل پزشکی را برای او به ارمغان آورد.
زمانی معابد، یک میدان و مقبره‌های زیرزمینی متعدد این منطقه را شلوغ کرده بودند. منطقه‌ای که اکنون به نام ناپل شناخته می‌شود در ابتدا به نام کوما(Cumae) می‌شد، اما در حدود سال ۶۵۰ قبل از میلاد به نئوپولیس (Neapolis) تغییر نام داد.
بر اساس این مطالعه، پژوهشگران مدت‌ها گمان می‌کردند که سکونتگاه‌های زیرزمینی یونان باستان در زیر خیابان‌های این شهر پنهان شده بودند، اما همه آنها را پیدا کردند.
باستان شناسان با استفاده از یک روش جدید و با بهره‌گیری از پرتوهای کیهانی و لیزر موفق شدند سکونتگاه‌های پنهان و ناشناخته زیرزمینی ۲۵۰۰ ساله را در شهر ناپل شناسایی کنند.
بر اساس گزارش‌ها، این گروه پژوهشی دستگاه‌های ردیاب میون را در حدود ۱۸ متری زیر زمین برای کشف این مکان‌های ناشناخته قرار دادند. این گروه شار میون را از این مکان به مدت ۲۸ روز اندازه گیری کرد. آنها همچنین یک اسکن لیزری سه از ساختارهای بعدی شناسایی شده قبلی را برای مقایسه شار میون انجام دادند.
استفاده از تکنیک میوگرافی
واکنش در این ذرات به صورت نیروهای گرانشی و الکترومغناطیسی و همچنین نیروهای ضعیف هسته‌ای است. این ذرات دارای پاد نیز هستند. عمر این ذرات بیشتر از ۲.۲ میکروثانیه نیست.
میون یک ذره زیر اتمی و اساسی‌ترین عامل سازنده جهان است. گفته می‌شود میون‌ها شبیه به الکترونها اما سنگین‌تر تولید می‌کنند و توسط پرتوهای کیهانی در جو زمین می‌شوند. این ذرات می‌توانند از میان ساختارهای سخت مانند دیوارها و سنگ‌ها بگذرند.
در این مقاله که در گزارش های علمی منتشر شده آمده است: بخش کوچکی از این مجله گنجینه باستان شناسی به لطف ساختارهای زیرزمینی مانند مخازن ساخته شده از قرن شانزدهم یا پناهگاه های ساخته شده در طول جنگ جهانی دوم که به طور خاص از لایه های فرهنگی باستانی عبور می کند. می‌کنند، قابل دسترسی است.
این مقبره‌ها تقریباً در عمق ۱۰ متری زیر خیابان‌های ناپل قرار دارند که نشان می‌دهند آنها پیدا شده‌اند.
طبق این مطالعه، این مکان، هیپوژیا یا اتاق‌های تدفین افراد ثروتمند مربوط به دوره هلنیستی یونان (قرن ششم تا سوم قبل از میلاد) را در خود جای داده است. همچنین دارای مقبره‌هایی از دوره روم باستان (از قرن دوم تا چهارم پس از میلاد) است.
انتهای پیام
بقایای کشف شده متعلق به یونانیان و دخمه‌های مسیحیان است که حدود دو هزار سال پیش در دوران رومیان در این منطقه زندگی می‌کردند.
این گروه پژوهشی به لطف جدیدترین نوآوری اکنون بدون نیاز به حفاری در خیابان‌های شهر ناپل، زیر پوست این شهر را ببینید.
بنابراین «توموگرافیِ میون» یا میوگرافی، روشی است که از میون‌های پرتوی کیهانی برای تولید تصاویر بعدی از حجم‌ها با استفاده از اطلاعات موجود در پراکندگی کولن (Coulomb) میون‌ها استفاده می‌شود.
واژه میوگرافی از ترکیب واژگان میون و توموگرافی(برشنگاری) پدید آمده است.
بنابراین باستان شناسان از روشی موسوم به میوگرافی(muography) برای شناسایی این محل زیرزمینی ناشناخته استفاده کردند.