در طول این پروازها بود که محققان صداهای مرموز را دریافت کردند. صدایی که هشدارهای آنها قابل ردیابی نبود. چند فرضیه در مورد اینکه این صدا اسرارآمیز چه میتواند باشد، مطرح کردهاند. این نظریات از اشکالی از تلاطم جوی که پیش از این شناسایی نشده بود تا پژواکهایی از پایینهایی که غیرقابل تشخیص هستند، بوده است.
به گزارش ایسنا و به نقل از لایوساینس، بالونهای خورشیدی صدای غرش عجیبی در ارتفاع ۷۰ هزار فوتی (۲۱ کیلومتری) از سطح زمین در لایه استراتوسفر شناسایی کردهاند که نمیتوانند منشا آنها را مشخص کنند.
این پژوهش، دنیل بومن (دانیل بومن) میگوید: بررسیهای فروصوت مرموزی وجود دارد که چند بار در ساعت در برخی از پروازها رخ میدهد، اما منبع این گزارشها کاملا ناشناخته است.
یافتههای این پژوهش ۱۱ ماه (۲۱ اردیبهشت) در صد و هشتاد و چهارمین نشست انجمن آکوستیک آمریکا در شیکاگو ارائه شد.
این صداها به عنوان فروصوت شناخته میشوند، زیرا بسامد آنها به قدری کم است که برای گوش انسان قابل شنیدن نیست. توضیحی برای این فروصوتهای عجیبی که از میان صداها با فرکانس پایین از جمله رعد و برق، اقیانوس، پرتاب موشک، شهرها، توربینهای بادی و حتی هواپیماها، قطارها و اتومبیلها دریافت شدهاند، وجود ندارد.
پژوهشگران میگویند که به بررسی صداهای موجود در استراتوسفر ادامه میدهند و بیشتر را در نقاط مبدا آنها ردیابی و تنوع آنها را در فصول و مناطق مختلف جهان مطالعه میکنند.
دانش و پژوهشگران تازهکار از دهههای ۱۸۹۰ بالونهایی را به استراتوسفر میفرستادند. یکی از اولین آزمایشهای بالونی، یک آزمایش فوق سری بود که برای تشخیص صداهای آزمایشهای بمب اتمی شوروی در سال ۱۹۴۰ طراحی شد و در سال ۱۹۴۷ در رازول، نیومکزیکو فرود آمد.
برای ثبت شرکتهای استراتوسفر، بومن و همکارانش مجموعهای از بالونهای پلاستیکی به عرض هفت متر ساختند و آنها را به حسگرهای فروصوت به نام میکروبارومتر و پودر زغال چوب به آن اضافه کردند. زغال چوب به نور خورشید اجازه میدهد تا هوای داخل بالون را گرم کنند و بالنها شناور شوند.
صداهای مرموزی با فرکانس بسیار پایین در جو زمین شناسایی شده است که نمیتوان توضیحی برای آن پیدا کرد.
بالون در سال ۲۰۱۶ به آسمان رفت و به دنبال آن، پژوهشگران ۵۰ بالا را به آسمان فرستادند تا از صداها و غرشهای بخش پایینی استراتوسفر نمونهبرداری کنند. پژوهشگران در ابتدا شروع به ضبط صدای فورانهای آتشفشانی کردند، اما صداهای دیگری را که میکردند نیز مطالعه و بالنهای خود را در مسیری با استفاده از GPS ردیابی میکردند.
بومن میگوید: بالنهای ما، کیسههای پلاستیکی غول پیکری هستند که داخل آن مقداری گرد و غبار زغال چوب وجود دارد تا آنها را تیرهرنگ کند. وقتی خورشید به بالنهای تیره میتابد، هوای داخل آنها گرم و میشوند. این نیروی غیرفعال خورشیدی برای رسیدن به سطح زمین به ارتفاع بیش از ۲۰ کیلومتر (۶۶۰۰۰ فوت) در آسمان کافی است.
استراتوسفر که از حدود ۹ مایلی (۱۴.۵ کیلومتری) از سطح زمین شروع میشود و تا ارتفاع حدودی ۳۱ مایل (۵۰ کیلومتر) امتداد مییابد، لایهای از اتمسفر بالای سطح زمین ما است. استراتوسفر مملو از عدم مسدودکننده اشعه ماوراء بنفش بوده و مکانی آرام و با تلاطم اندک است. اکثر صداهای موجود در این ارتفاع با فرکانسی بسیار پایین از سطح زمین سرچشمه میگیرند.