در گل‌های گازی در حال تبخیر، گاز آن قدر متراکم است که فرآیند تبخیر نوری بسیار کندتر از مناطق اطراف گاز اتفاق می‌افتد. کند شدن تبخیر نوری و محافظت از گاز در برابر پراکندگی باعث می‌شود که گاز آن قدر متراکم بماند که چار فروپاشی شود و پیش‌استاره‌هایی را تشکیل دهد که در نهایت ستاره‌های تغییریافته می‌شوند. این معناست که اخترشناسان به frEGG و EGG علاقه دارند زیرا آنها مناطقی از سحابی‌ها هستند که ممکن است زمانی تولد ستاره‌ها در آنها اتفاق افتاده باشد.
عکس جدید «تلسکوپ فضای هابل»، تصویر زیبا و خیره کننده را از «سحابی روح» به نمایش می‌گذارد.
مجموعه سحابی «قلب و روح»، منطقه ستاره‌زایی آسیب‌های را تشکیل می‌دهد که این دو سحابی در آن پلی از گاز به هم متصل شده‌اند. هر دو سحابی مملو از ستارگان درخشانی هستند که در مقایسه با خورشید نزدیک به پنج میلیون سال ما، فقط چند میلیون سال دارند.
انتهای پیام
ستاره‌شناسان به تازگی وجود EGG را کشف کرده‌اند. نمونه های برجسته از این ساختارها در راس «ستون آفرینش» (Pillars of Creation) قرار دارد که در سال ۱۹۹۵ از آن عکس گرفت. نواحی frEGG حتی جدیدتر هستند. آنها با EGGs تفاوت دارند زیرا از گازهای اطراف جدا شده‌اند و این به شکلی شبیه به قورباغه می‌دهد.
همچنین این نور قرمز، از ویژگی‌های جذاب مانند یک منطقه موسوم به «گلبول گازی در حال تبخیر آزاد شناور» (frEGG) را نشان می‌دهد. این frEGG که به عنوان یک ناحیه تاریک و قورباغه شکل در سمت چپ بالای تصویر دیده می‌شود، رسما «KAG۲۰۰۸ globule ۱۳» و «J۰۲۵۸۳۸.۶+۶۰۴۲۵۹» نام‌گذاری شده است.
این ناحیه و سایر نواحی موسوم به frEGG، به دسته‌ای از «گلبول‌های گازی در حال تبخیر» (EGG) تعلق دارند که در سحابی‌ها رخ می‌دهند که تابش پرانرژی ستاره‌های جوان و داغ، اطراف را با بردن الکترونها یونیزه می‌کند. این امر باعث می‌شود که گاز طی فرآیندی به نام «تبخیر نوری» (Photoevaporation) از آن ستاره‌های درخشان منتشر شود و شاید به توقف ستاره در سحابی‌ها کمک کند.
به گزارش ایسنا و به نقل از اسپیس، «تلسکوپ فضایی هابل»(HST) تصویری خیره‌کننده را از ناحیه کوچکی از سحابی «Westerhout 5» به ثبت می‌رساند که به عنوان «سحابی روح» (Soul Nebula) نیز شناخته می‌شود و به رنگ قرمز درخشان است. نمایندگان هابل در توضیح این تصویر نوشتند که نور قرمز از انتشار خط نوری «H-alpha» است. این موضوع اتفاق می‌افتد که الکترون‌های بسیار پرانرژی درون اتم‌های هیدروژن، انرژی خود را از دست می‌دهند و باعث انتشار این نور قرمز متمایز می‌شوند.