لباس‌های فضایی فضانوردان ناسا از دهه ۱۹۶۰

به گزارش ایسنا و به نقل از بیزینس اینسایدر، در این خبر قصد داریم درباره تمام لباس‌های فضایی کلیدی که فضانوردان ناسا از دهه ۱۹۶۰ پوشیده شده و لباس ماموریت ماه جدید که به تازگی رونمایی شده است، کمی توضیح دهیم.

فضا ممکن است مکانی بیکران و شگفت‌انگیز باشد، اما برای هر انسانی بدون لباس فضایی زندگی در آنجا فوق‌العاده غیرقابل‌پذیر و مرگبار است. فضانوردان در سال ۲۰۲۵ با ماموریت آرتمیس ۳ ناسا برای اولین بار از ۵۰ سال به ماه بازگردند. آژانس فضایی آمریکا به تازگی از لباسی که برای فضانوردان برای این ماموریت مهم طراحی کرده است، رونمایی کرد.

ناسا، شرکت فضایی آکسیوم را برای ساخت جدیدترین لباس‌های فضایی خود در ژوئن ۲۰۲۲، پس از سال‌ها و میلیون‌ها تلاش برای توسعه لباس‌های خود انتخاب کرد. در اوت ۲۰۲۱، این آژانس گزارش داد که علیرغم هزینه ۴۲۰ میلیون دلاری را در سال ۲۰۱۷، لباس‌های خودش کمتر از آوریل ۲۰۲۵ برای فضا آماده شد.

لباس فضای جدید آکسیوم از نسخه خود ناسا که در سال ۲۰۱۹ معرفی شد، استفاده می‌کند. اولین لباس‌های عملیاتی فضایی در اوایل دهه ۱۹۶۰ برای محافظت از فضاهای بلندپرواز معرفی شدند. در اینجا نحوه طراحی لباس‌های فضایی فضانوردان طی ۶ دهه از لباس‌های نقره‌ای برنامه مرکوری گرفته تا لباس‌های براق خدا دراگون ایلان ماسک را نشان داد.

لباس مرکوری (۱۹۶۱-۱۹۶۳)

در پروژه مرکوری اولین بار بود که شهروندان به مداری به دور زمین رفتند. برای محافظت از اولین بار در برابر کاهش فشار، ناسا لباس‌های فشار هواپیماهای جت در ارتفاع بالا را از نیروی دریایی ایالات متحده اصلاح و طراحی کرد. هر لباس فضایی دارای یک لایه نایلون با پوشش نئوپرن در داخل و نایلون شرکتی در خارج بود. قبل از اینکه ناسا آن لباس را از لیست لباس خدمت حذف کند، ۶ فضانورد با پوشیدن این لباس به فضا پرواز کرد.

لباس جامی (۱۹۶۵-۱۹۶۶)

جمینی دومین برنامه فضایی ناسا و برنامه های با اهداف بلندپروازانه تر بود. کپسول جامی دو فضانورد را به فضا برد و یک ماموریت داشت که دو هفته به طول انجامید. شرکت «دیوید کلارک» لباس‌های جمینی را طوری طراحی می‌کند که در هنگام فشار، می‌پذیرند و بیشتر را برای راحت‌تر کردن آن‌ها نسبت به لباس‌های مرکوری انجام می‌دهند. به عنوان مثال، آن‌ها می‌توانند با یک دستگاه تهویه مطبوع قابل حمل باشند تا فضای داخلی را تا زمانی که خطوطی را به فضاپیما متصل کنند، خنک نگه دارند. این لباس‌ها ۱۶ تا ۳۴ پوند (۷ تا ۱۵ وزن) وزن دارد.

لباس پیاده‌روی فضای جامی (۱۹۶۵-۱۹۶۶)

یکی از انواع لباس های جامنی به نام «G4C» با در نظر گرفتن اولین راهپیمایی/پیاده روی فضای ناسا طراحی شد. . با این، در صورت وجود مشکل، برخی از انواع این لباس تا ۳۰ دقیقه پشتیبان حیات را می‌کردند. سنگین‌ترین نوع آن حدود ۳۴ پوند (۱۵ وزن) وزن داشت.

لباس پیاده‌روی فضای آپولو (۱۹۶۷-۱۹۷۵)

برنامه آپولو فضانوردان را به ماه آورد و پیاده‌روی در کار نبود. فضانوردان به حفاظت از لباس‌های جامنی یا مرکوری نیاز دارند. اولین کسانی که بر روی ماه قدم گذاشتند، به اسپری در برابر سنگ‌پوشه ظریف (غباری به تیزی شیشه)، محافظت در برابر نوسانات دمایی وحشی از خورشید به خورشید. سازپذیری برای نصب تجهیزات و برداشتن سنگ‌های ماه و مکان‌های ماندن ساعت‌ها دور از فضای پیما نیاز دارند. این لباس با لایه‌های پارچه، چکمه‌های ضخیم و یک سیستم حمایت از حیات قوی است. وزن هر یک از آن‌ها در بیش از ۱۸۰ پوند (۸۱ ماه وزن) است، اما در میدان گرانشی ضعیف‌تر، تنها یک ششم وزن آن است.

اولین لباس پرواز فضایی شاتل (۱۹۸۱)

ماموریتی به نام STS-1 – مخفف Space Transportation System-1 – اولین پرواز فضایی مداری برنامه شاتل فضایی ناسا بود. کلمبیا، اولین مدارگردگرد صد تنی، دو فضانورد را به فضا برد و قبل از اینکه دوباره وارد شود و به باند پایگاه فضایی برگردد، ۳۷ بار به دور زمین چرخید. فضانوردان عملیات پیاده روی فضایی نداشتند، بنابراین آن‌ها فقط یک لباس فرار از اضطراری به تن داشتند که (مانند لباس مرکوری) نسخه اصلاح شده لباس داری فشار هوای نیروی هوایی ایالات متحده آمریکا بود.

لباس فضایی شاتل (۱۹۷۹-تاکنون)

فضانوردان دوران شاتل فضایی به طور منظم در فضایی برای نگهداری ماهواره‌ها و همچنین ساخت و نگهداری مکان‌های فضای بین‌المللی (ISS) کار می‌کنند. آن‌ها برای چنین کارهایی به لباس راهپیمایی فضایی محکم نیاز دارند، بنابراین ناسا این لباس را ایجاد می‌کند. این لباس تحت فشار ۱۴ لایه می‌تواند در برابر فضای خالی سخت مقاومت کند و فضانوردان را بیش از هشت ساعت زنده نگه دارد. این لباس به طور کامل با وسایل و تجهیزات بارگیری شده است و می‌توان تقریباً ۳۲۰ پوند (۱۴۵ وزن) روی زمین وزن داشته باشد. ناسا همچنین یک دستگاه جت پک‌مانند برای این لباس به نام واحد مانور سرنشین‌دار آزمایش کرد که به فضانوردان اجازه می‌داد آزادانه و بدون اتصال به اطراف پرواز انجام دهد.

لباس پرواز شاتل فضایی (۱۹۸۸-۲۰۱۱)

لباسی که فضانوردان در طول برنامه شاتل فضایی پوشیدند، گاهی اوقات به دلیل رنگ نارنجی روشن، «لباس کدو تنبل» نامیده می‌شود. این لباس مجهز به دستکش دارای حلقه‌های قفل در مچ دست، مایع خنک‌کننده، تهویه بهبودیافته و لایه‌های اضافی عایق است.

لباس پرتاب و ورود سوکول (اکنون)

این لباس فضایی با خط آبی که در بسیاری از فضاهای می‌بینید، در واقع یک لباس فضای روسی به نام لباس فضای سوکول یا «فالکون» است. این لباس ۲۲ پوندی (۹کیلوگرم) تقریباً شبیه لباس‌های پرواز شاتل فضایی است، برای محافظت از افرادی که در داخل فضاپیمای سایت روسیه پرواز می‌کنند، استفاده می‌شود.

لباس پرواز خدمه اسپیس ایکس دراگون (۲۰۲۰ تا کنون)

لباس فضایی سفید براق توسط شرکت اسپیس ایکس ایلان ماسک طراحی شده است. ماسک آن‌ها را در طی یک کنفرانس مطبوعاتی در سال ۲۰۱۷ رونمایی کرد و فضانوردان ناسا باب بنکن و داگ هرلی برای اولین بار از آن‌ها در ماه می‌۲۰۲۰ و مأموریت کرو دراگون به فضا استفاده کردند. خوزه فرناندز، طراح لباس این طرح هالیوودی را ارائه کرد. این کت و شلوارها در حالی که زیبا و آینده‌نگر هستند، برای کپسول کرو دراگون ساخته شده‌اند و برای پیاده‌روی فضای مناسب مناسب هستند. دراگون برای انتقال فضای داخلی ناسا به ایستگاه فضای بین‌المللی و همچنین برای پروازهای تجاری استفاده می‌شود.

لباس پرواز بوئینگ CST-100 استارلاینر (2022 – حال)

گرچه انتظار می‌رفت این لباس اولین بار در سال ۲۰۱۹ رونمایی شد، اما بوئینگ از لباس پرواز استارلاینر آبی روشن خود در ژوئن ۲۰۲۲ رونمایی کرد. این لباس برای استفاده در کپسول های CST-100 استارلاینر طراحی شده است که انتظار می رود اولین خدمه خود را به سرعت در فضا ببرد. این لباس شامل یک کلاه ایمنی است که با یک زیپ ضخیم و هواگیر (بدون نیاز به حلقه گردن سنگین یا حجیم) به لباس متصل شده است.

لباس فضایی آکسیوم (۲۰۲۳)

لباس‌های فضایی آکسیوم به نام «AxEMUs» تا تابستان به ناسا تحویل خواهد شد. نسخه خاکستری تیره و نارنجی که در مارس ۲۰۲۳ رونمایی شد، یک نمونه اولیه و نسخه نهایی سفید خواهد بود.

نکته قابل توجه این است که نسخه نهایی لباس به رنگ سفید تولید می‌شود تا از فضای گرمای شدید محافظت شود. فضانوردان برای انعکاس گرما و محافظت از خود در برابر دماهای بالا باید هنگام حضور در ماه، لباس سفید پوشند.

این لباس فضای قرن بیست و یکمی با استفاده از فناوری پیشرفته ساخته شده و برای مثال در تولید آن از برش‌های لیزری پارچه‌های مختلف به طور دقیق برش می‌زند و چاپگرهای سه‌بعدی که باعث صرفه‌جویی در هزینه و زمان می‌شوند، استفاده می‌شود. برخی از اجزای خاص با استفاده از چرخ خیاطی سنتی مونتاژ می‌شوند. این لباس همچنین شامل ابزارهای مناسب کاوش ماه است. کلاه آن دارای چراغ و یک دوربین HD است.

راه رفتن یا انجام بسیاری از فعالیت‌های مشابه آنچه در ماموریت آپولو می‌شد، با این لباس بسیار آسان‌تر خواهد بود. کلاه جدید فضانوردان دید بهبود یافته‌های ارائه می‌دهد و چکمه‌ها به ویژه برای پیاده‌روی روی ماه طراحی شده‌اند و دارای دمای مناسبی برای قطب جنوبی ماه هستند.

انتهای پیام