محققان طرح مسیریابی بخش هوشمند را برای مدیریت شبکه توسعه می دهند

این تیم طرح مسیریابی هوشمند خود را برای مهندسی ترافیک در توپولوژی های مختلف دنیای واقعی ارزیابی کرد. توپولوژی نحوه چیدمان و اتصال عناصر شبکه را توضیح می دهد. نتایج این تیم نشان می‌دهد که الگوریتم‌های آن‌ها بهتر از الگوریتم‌های سنتی عمل می‌کنند. با طرح مسیریابی هوشمند آن‌ها برای مهندسی ترافیک، حداکثر پهنای باند 24.6 درصد کمتر از الگوریتم‌های سنتی است که در توپولوژی شبکه بل کانادا ارزیابی می‌شود.

با این حال، حتی با شبکه های نرم افزاری تعریف شده، محققان با مسائل مقیاس پذیری دست و پنجه نرم می کردند. بنابراین محققان توجه خود را به مسیریابی بخش معطوف کردند. مسیریابی بخش تکنیکی است که به محققان اجازه می دهد مهندسی ترافیک را در سراسر حوزه های شبکه با سازماندهی مجموعه ای از اطلاعات به نام بسته ها ساده کنند.

تحقیقات آنها در مجله منتشر شده است کلان داده کاوی و تجزیه و تحلیل.

نقل قول: محققان طرح مسیریابی بخش هوشمند را برای مدیریت شبکه توسعه می دهند (2022، 5 دسامبر) بازیابی شده در 5 دسامبر 2022 از

سپس برای حل مشکل، آنها یک الگوریتم بهبود یافته بهینه سازی کلونی مورچه ها را توسعه دادند. بهینه سازی کلونی مورچه ها تکنیکی است که از احتمال در حل مسائل بهینه سازی شبکه استفاده می کند. آنها همچنین یک الگوریتم دوم، یک الگوریتم متعادل کننده بار طراحی کردند و عملکرد نظری آن را تجزیه و تحلیل کردند.

محققان دریافتند که با ترکیب مسیریابی بخش با شبکه‌های تعریف‌شده توسط نرم‌افزار، می‌توانند برخی از چالش‌های شبکه تعریف‌شده توسط نرم‌افزار را حل کنند. با این حال، هنوز برخی از مشکلات حل نشده وجود داشت، زیرا مسیریابی بخش، سربار کنترل را به همراه دارد، به این معنی که هدرهای بسته اضافی باید درج شوند. سربار کارایی یک شبکه بزرگ را زمانی که هدرهای بخش بیش از حد طولانی می شوند، به شدت کاهش می دهد.

Laizhong Cui گفت: “مسیریابی بخش یک معماری جدید برای مهندسی ترافیک بوده است، اما سربار کنترل را نیز به همراه دارد و کارایی ارسال را کاهش می دهد. بنابراین ما بر روی چگونگی بهینه سازی عملکرد متعادل کننده بار لینک با سربار کنترل محدود بر اساس مسیریابی بخش تمرکز کردیم.” استاد دانشکده علوم کامپیوتر و مهندسی نرم افزار در دانشگاه شنژن.

در شبکه های نرم افزاری تعریف شده، شبکه را می توان به صورت متمرکز با استفاده از نرم افزارهای کاربردی کنترل کرد. شبکه‌های نرم‌افزاری به محققان اجازه می‌دهند تا به مدیریت شبکه کارآمدتری دست یابند و برخی از مسائل مهندسی ترافیک عظیم را که مدیریت آن در شبکه‌های سنتی دشوار است، حل کنند.

به طور سنتی، محققان مهندسی ترافیک مرتبط با شبکه‌های پروتکل اینترنت سنتی (IP) را با تمرکز بر پروتکل‌های مسیریابی IP، مشکلات بهینه‌سازی مسیریابی و همپوشانی در یک شبکه IP مطالعه کرده‌اند. با ورود شبکه نرم افزاری تعریف شده، محققان شروع به تمرکز بیشتر روی مسائل مهندسی ترافیک، از جمله تقسیم ترافیک و طراحی پروتکل کردند.

ارائه شده توسط انتشارات دانشگاه Tsinghua