سند آکادمی ملی علوم با نام مستعار «بررسی 10 ساله» (decadal survey) حاکی از این است که ناسا باید از ماموریتهای کوچک برای توسعه فناوریهای رصد پرتو ایکس و مادون قرمز دور استفاده کند که میتوان آنها را در دو نماینده تلسکوپی فضای بزرگ به کار برد. و بعداً آنها را به رصدخانه جهانقابل سکونت ملحق کرد تا قدرت بیشتری را از طولها انجام دهد.
ناسا در حال حاضر برنامهریزی برای طراحی و ابداع تلسکوپی فضایی است که هدف جستجوی سیارات فراخورشیدی است و نشانههای حیات در آنها را دنبال میکند.
این تلسکوپ جدید در قلمرو فناوری بسیار محکم نسبت به جیمز وب آغاز می شود. کلمپین کرد که این تلسکوپ مستقیما خواهد داشت آینهای پیش جیمز وب و همچنین کرنوگراف قوی که روی تلسکوپ فضای نانسی گریس رومن پرواز میکند، ساخته شد.
انتهای پیام
این تصمیم بر موفقیت «تلسکوپ فضای هابل» خواهد بود که ابتدا نجات پیدا کرد و سپس طی پنج بازدید از فضانوردان که آخرین آنها در سال 2009 بود، تجهیزات سالم را دریافت کرد. این روش سرمایهگذاریهای تجاری سنگین در خدمات رباتیک است که در سال ۲۰۲۰، یک ماهواره تجاری نگهداری مدار یک ماهواره اینترنتی قدیمی را بر عهده گرفت، تاریخساز شد. هابل فقط چند صد مایل بالاتر از زمین میچرخد و به همین دلیل، دسترسی به آن برای فضانوردان نسبتا آسان است. مأموریتهای سرنشیندار به L2 در حال حاضر امکان پذیر است.
در نوامبر 2021، یک سند که توسط «آکادمی ملی علوم آمریکا» (NAS) تهیه شد، به بخش اخترفیزیک ناسا دستور داد تا جستجوهای خود را روی «تلسکوپ فضایی نانسی گریس رومن» (Roman Space Telescope) کند که در حال حاضر پرتاب است. در اواسط دهه ۲۰۲۰ را مد نظر دارد. این گزارش ناسا را ترغیب کرد تا مأموریت اخترفیزیک بعدی را آغاز کند که با هدف جستجوی سیارات فراخورشیدی قابل سکونت و نشانههایی از حیات در آنها انجام شود.
کلمپین گفت: ناسا این پروژه را به نام و هدف آن، ماموریت اخترفیزیکی در نظر میگیرد. رصدخانه جهانهای قابل سکونت برای انجام مأموریت خود در جستوجوی حیات، باید یک تلسکوپ فوقپایدار مجهز به یک تاجنگار قوی داشته باشد. تاجنگار، قطعهای است که میتواند برای اجرا کردن کمنور مانند سیارات سنگی که در نزدیکی اجرام مانند ستارهها قرار دارند، استفاده کند، مطالعه کنند اما این یک ترکیب قوی برای اخترفیزیکدانان نیز به شمار میرود.
واضح است که ناسا نمیخواهد ببیند که رصدخانه جهانهای قابل سکونت، روند ساخت «تلسکوپ فضای جیمز وب»(JWST) که به زمان و بودجه قابل توجهی نیاز دارد. کلمپین گزارشان کرد که آژانس به گونهای به رصدخانه جهانهای قابل سکونت نزدیک میشود که گویی فضاپیما با یک پنجره پرتاب سخت شده است. این همان کاری است که مأموریتهای علمی سیارههای کارهای انجام میدهند.
وی تعیین کرد که ماموریت جدید دارای یک طرح پشتیبان خواهد بود. رصدخانه جهانهای قابل سکونت، مانند جیمز وب در فاصله 1.5 میلیون کیلومتری از زمین در مقابل خورشید، در منطقهای به نام «نقطه لاگرانژ2»(L2) قرار خواهد گرفت اما همسایه خود، روزی از ارتقای رباتیک بهرهمند خواهد شد. کلمپین گفت: ما همچنین می خواهیم این ماموریت را از قبل برنامه ریزی کنیم تا بتوانیم استفاده کنیم.
به گزارش ایسنا و به نقل از اسپیس، جدیدترین تلسکوپ پرچمدار ناسا هنوز در اولین سال علمی خود به سر میبرد اما این آژانس فضایی نه تنها برای موفقیت آن سرسخت است، بلکه برنامهریزی برای جانشینی بعدی را آغاز خواهد کرد.
کلمپین ادامه: بین ۱۰ تا ۱۵ سال آینده، شرکتهای بسیار زیادی خواهند داد که میتوانند خدمات رباتیک سادهای را در L2 انجام دهند. ناسا برای دومین کمک کلیدی یعنی پرتاب، به بخش تجاری روی خواهد آورد. پیمودن آن مسیر تعیینهای مربوط به اندازه و وزن را که تلسکوپ برای بلند شدن از زمین باید حفظ کند، کاهش دهد.
اکنون ناسا اولین نگاه اجمالی خود را در مورد ظاهری این ماموریت شکل داده است. «مارک کلمپین» (Mark Clampin)، مدیر بخش اخترفیزیک ناسا گفت: این رصدخانه در حال حاضر به عنوان «رصدخانه جهانهای قابل سکونت» (HabEx) شناخته میشود.
کلمپین نگاهان کرد که این روش باید بودجه پروژه را در یک راستا دارد و آژانس را به سمت ماموریتهای پرتو ایکس و مادون قرمز دور نیز سوق دهد. کلمپین درباره رصدخانه جهانهای قابل سکونت گفت: این کار هرچه سریعتر انجام شود، زودتر میتوانم به دو رصدخانه بزرگ بعدی فکر کنم.