کشف این نمونه توسط جک ویلسون انجام شد که تکه کوچکی از این استخوان را مشاهده کرد که از زیر یک صخره بلند بیرون زده بود.
این نمونه به دلیل تلاش بسیار زیاد برای برداشتن صخره های اطراف، سیسیفوس(Sisyphus) نامیده شد. سیسیفوس شخصیتی از اساطیر یونانی است که پس از دو بار حیله گری توسط هادس(خدای مرگ) به جنایتی بی‌پایان محکوم می‌شود و باید بارها و بارها یک تخته سنگ را به بالای یک کوه می‌برد و هر بار در نزدیکی قله آن سنگ به پایین می‌غلتید و این کار را انجام دهید. کار تا ابد ادامه داشت.
دیرینشناسان در سالهای ۲۰۲۰ و ۲۰۲۱، از یک چکش برای حفاری لایه استخوانی استفاده کردند و پس از آن یک جمجمه و اسکلت جزئی را کشف کردند.
این گونه جدید در مونتانای آمریکا پیدا شده و به عنوان یک نقطه عطف یا حلقه گمشده بین گونه‌های تیرانوسوروس پیر و جوان دیده می‌شود.
اما دسپلتوسوروس ویلسونی را نشان می‌دهد که سه داسپلتوسور یکی از واحدهای دیگر است، مانند پله‌های متوالی نردبان‌ها در یک دودمان توسعه‌ای هستند، نه این که مانند عموزاده‌های توسعه‌ای از چندین منشعب می‌شوند.
پژوهشی که این موضوع را به عنوان نمونه‌های باکیفیت بالا برای بررسی، مشخص کرده است، هنوز روشن نشده است.
الیاس وارشاو و دنور فاولر، نویسندگان این پژوهش می‌گویند: بسیاری از پژوهشگران در این مورد که آیا تیرانوساریدها یا بیدادگرخزان یک واحد دودمان را نشان می‌دهند که در یک مکان ایجاد شده یا آن گونه‌های نزدیک به هم هستند که از افراد منشاء نمی‌گیرند، اختلاف دارند.
تیرانوسوروس یک سرده از دایناسورهای گوشتخوار دو پا از دوره کرتاسه است. مشخصه این سرده با نام تیرانوسوروس رکس می‌شود که به‌صورت عامیانه به تی‌رکس مختصر می‌شود و در فرهنگ عامه دنیا ماندنی است. تیرانوسوروس رکس که یک واژه ترکیبی به زبان یونانی به معنای «مارمولک ترسناک» و واژه لاتین «پادشاه» است بین 68 تا 66 میلیون سال پیش در دوره بعدی زندگی می‌کرد تا در اثری در کره زمین که بسیاری از آنها از برخورد با آنها استفاده می‌کنند. شهاب‌سنگ‌ها با کره زمین می‌نامند، به زندگی آنها و دیگر دایناسورها پایان دادند. تیرانوسوروس رکس در سرزمین‌های غرب آمریکای شمالی امروزی زندگی می‌کرد و نسبت به بقیه بیدادگرخزندگان از پراکندگی بیشتر حمایت می‌کردند.
پژوهشگران تصور می‌کنند که داسپلتوسور ویلسونی از نوادگان داسپلتوسور توروسوس(Daspletosaurus torosus) و جد داسپلتوسور هورنری(Daspletosaurus horneri) است که احتمالاً بین ۷۷ تا ۷۵ میلیون سال پیش می‌زیسته است.
یافته‌های این پژوهش نشان می‌دهد که پژوهش‌های قبلی در شناسایی انواع داسپلتوسور به عنوان یک دودمان منفرد در حال طبیعی صحیح بوده است.
آنها می‌گویند، آناتومی این کشف جدیدشان را از این نظریه می‌کند که دودمان داسپلتوسور از اجرای تی‌رکس است.
دیرینشناسان موزه دایناسور بدلندز (Badlands) در داکوتای شمالی، فسیل‌هایی را که شامل یک استخوان دنده و انگشت پا هستند، در رودخانه سازند جودیت در شمال شرقی مونتانا بین سالهای ۲۰۱۷ تا ۲۰۲۱ کشف کردند.
یک تیرانوسوروس ترسناک با شاخ‌هایی در اطراف چشمانش که 76 میلیون سال پیش در آمریکای شمالی پرسه می‌زده کشف شده است که به گفته دانشمندان جد باستانی تی‌رکس و پادشاه دایناسورها بوده است.
سپس چند استخوان مهره در اطراف نشان داد که این موجود یک تیرانوسوروس بزرگ است، اما بالای استخوان‌ها هشت متر سنگ وجود دارد.
انتهای پیام
این پژوهش در مجله Paleontology and Evolutionary Science منتشر شده است.
این استخوان مسطح متمایز، در واقع قسمت میانی سوراخ بینی یک تیرانوسوروس بود و حفاری اطراف استخوان، یک پیش‌برواره کامل را نشان داد که استخوانی است که در جلوی آرواره قرار دارد.
آنها فکر می‌کنند که داسپلتوسور ویلسونی (Daspletosaurus wilsoni) که قطعات فسیل شده جمجمه و اسکلت مربوط به آن مربوط به حدود 76.5 میلیون سال پیش شناسایی شده است، می‌توانند باستانی تی‌ترکس‌ها باشند.
دیرینشناسان اکنون فکر می‌کنند پس از کشف بقایای یک گونه جدید و ترسناک از تیرانوسوروس با شاخ‌هایی در اطراف چشمانش، به یافتن پاسخ این پرسش نزدیک‌تر شده‌اند.
به گزارش ایسنا و به نقل از دیلی میل، از «تیرانوسوروس رکس» که چهره‌ای ترسناک است، به عنوان «پادشاه دایناسورها» یاد می‌شود. اما چه موجودی قبل از آن وجود دارد و چگونه کشف شده تا به چنین جان وحشتناکی تبدیل شود؟
بیدادگرخزندگان یا تیرانوساریدها یک خانواده از دایناسورهای گوشتخوار بزرگ هستند که در دور کرتاسه پسین در آمریکای شمالی و آسیایی زندگی می‌کنند. سنگواره های این جانوران در ایالات متحده آمریکا، کانادا، چین و مغولستان کشف شده است. بیدادخزندگان از آخرین دایناسورهای گوشت‌غول‌پیکر می‌شوند، اما از بیدادگرخزنده‌ریختان اولیه که دایناسورهای گوشتخوار کوچک‌ترین غذای متوسط بودند، فرگشت یافتند. این خانواده از دایناسورها به دو زیرخانواده آلبرتوسوریان و تیرانوسوریان تقسیم می‌شوند. از زیرخانده آلبرتوسوریان تنها سرده یعنی آلبرتوسور و گورگوسور کشف شده ولی از زیرخانواده تیرانوسوریان سرده از جمله تیرانوسور، تاربوسور و داسپلتوسور کشف شده است.
اما این موجود تازه دارای ترکیبی از ویژگی‌های موجود در تیرانوسوروس‌های ابتدایی‌تر مانند مجموعه‌های شاخ‌های برجسته در اطراف چشم و همچنین ویژگی‌هایی هستند که از اعضای بعدی این گروه (از جمله تی‌رکس) مانند حدقه چشم بلند و حفره‌های هوای باز در جمع‌آوری‌های شناخته شده می‌شوند.