«آلیا مک نیل» (Aliya McNeil)، نویسنده اصلی این مطالعه گفت: این یافته‌ها می‌توانند نشان دهند که افراد بدون اختلالات اضطرابی نگران عدم قطعیت مربوط به خود واکسن هستند. در مقابل، افراد مبتلا به اختلالات خطرناکی ممکن است واکسن را فرصتی برای کاهش استرس و عدم اطمینان مربوط به ویروس هستند. این ممکن است نشان دهد که در تزریق واکسن به نحوه ارزش گذاری خود فرد مربوط می شود.
افرادی که بالاترین میزان را دارند، عدم تحمل بلاتکلیفی(IUS) بیشتر می توانند و ممکن است ترس بیشتری از نامطلوب و نگرانی در مورد شکست واکسن در جلوگیری از کووید-۱۹ داشته باشند. در نهایت، افراد مبتلا به اختلالات دیابتی ممکن است نسبت به تزریق واکسن کوید-۱۹ بیشتر باشند.
به گزارش ایسنا و به نقل از تی ای، توسعه بلادرنگ واکسن‌های کوید-۱۹ این تصور را ایجاد کرد که سریع‌تر از سایر واکسن‌ها ساخته‌شده‌اند. در حال حاضر هیچ آمار بلندمدتی در مورد اثربخشی و ایمنی آنها وجود ندارد. در نتیجه، در مقایسه با سایر واکسن‌ها، ممکن است افراد نسبت به مصونسازی واکسن کوید-۱۹ مطمئن نباشند.
دکتر دانشگاه واترلو در یک مطالعه جدید رابطه بین بین در تزریق واکسن، عوامل روانشناختی مرتبط با اضطراب و استدلال موافق و مخالف واکسن کوید-19 را بررسی کردند. در این مطالعه 18 شرکت کننده دارای اختلال و عدم اختلال در بررسی قرار گرفت. از آنها خواسته شد تا پرسشنامه‌ای را تکمیل کنند که در آن سؤال در تزریق واکسن کوید-19 و سایر تغییرات مرتبط مانند باورهای توطئه، فردگرایی و عدم تحمل بلاتکلیفی را بررسی می‌کنند. همچنین از مهم ترین دلایل آنها برای دریافت واکسن و انتخاب اصلی آنها سوال شد.
مطالعات دانشگاه “واترلو” کانادا در مطالعه اخیرشان بیان کرده است، اختلالات اضطرابی بر داشتن مشکل در تزریق واکسن نمی‌باشد.
انتهای پیام
شرکت تامین کنندگان مختلف دستگاهی به دریافت واکسن نداشتند. با این حال، اثربخشی و نوظهوری واکسن و همچنین در مورد عوارض جانبی، شایع ترین موارد وجود دارد. در مقابل، سه انگیزه شرکت‌های مشترک برای دریافت واکسن، از خود و دیگران محافظت می‌کنند و حس عادی بودن را بازیابی می‌کنند. اما در نهایت هیچ تفاوتی در عدم وجود واکسن بین شرکت‌های مضطرب و افرادی که دچار مشکل نشده‌اند کشف نکرده‌اند.
به گفته، یافته‌های آنها به تحقیقات آتی کمک خواهد کرد تا در آن بیشتر به بررسی موضوع و ایجاد راهی برای توسعه واکسن بپردازند.