یک کهکشان در کیهان نسبتا اولیه به نام 3C 297 به طور اسرارآمیزی کاملاً تنها است، در حالی که محیط اطراف آن نشان می‌دهد باید بخشی از خوشه‌های متشکل از دست‌کم صدها کهکشان باشد که برخی از آنها باید مشابه باشند که راه شیری ما دارند.
به گزارش ایسنا و به نقل از ساینس آلرت، تنها بودن کهکشان 3C 297 نشان می دهد که باید اتفاقی برای همه کهکشان های دیگر رخ دهد.
دانشمندان می‌گویند که به نظر می‌رسد 9.2 میلیارد سال قبل این کهکشان تمام دوستانش را خورده باشد.
والنتینا میساگلیا (Valentina Missaglia)، ستاره‌شناس از دانشگاه تورینو در ایتالیا می‌گوید: به نظر می‌رسد که ما یک خوشه کهکشانی داریم که تقریباً همه آنها را از دست داده‌اند. ما انتظار داریم دست‌کم ۱۲ کهکشان به اندازه‌ها کهکشان راه شیری ببینیم، اما فقط یک کهکشان می‌بینم.
داده‌های مربوط به محیط اطراف 3C 297 از رصدخانه پرتو ایکس چاندرا به دست آمده است که تابش پرانرژی از منابع قدرتمند در سراسر کیهان را مطالعه می‌کند. این کهکشان خود منبع این تابش و میزبان یک اختروش است. اختروش یک هسته‌ی فعال است که حاوی یک سیاهچاله بسیار پرجرم است که مواد را با تعداد زیادی می‌بلعد تشکیل می‌دهند.
اختروش‌ها به‌طور معمول پرتوهای پلاسمایی از نواحی قطبی ابرسیاهچاله‌ها هستند که خود ساطع می‌کنند و فواره‌هایی از مواد با سرعتی نزدیک به سرعت نور، به فضا می‌فرستند. این مواد از آنچه در اطراف افق رویداد سیاهچاله می‌چرخند، ایجاد می‌شوند.
3C 297 چنین جت‌هایی از انرژی ساطع می‌کند. داده‌های چاندرا و آرایه بسیار بزرگ، نشانه‌های متعددی را دریافت کردند که نشان می‌دهد این جت‌ها درون یک محیط بین‌کهکشانی مرتبط با یک خوشه کهکشانی سفر می‌کنند.
یکی از جت‌ها به گونه‌های خم شده است که نشان می‌دهد در حال با گاز در یک میانخوشه کهکشانی (Intracluster medium) است. جت دیگر یک منبع پرتو ایکس در فاصله 100 هزار سال نوری از آن کشان ایجاد کرده است که نشان می‌دهد به گرما می‌دهد و باعث گرم شدن آن و انتشار اشعه می‌شود. علاوه بر این، داده‌های چاندرا نشان می‌دهد که بیش از حد گاز داغ در فضای اطراف 3C 297 وجود دارد.
هر سه در کنار هم نشان می‌دهند کهکشان‌های دیگری باید از نظر گرانشی با 3C 297 به عنوان یک میان خوشه کهکشانی مشخص داشته باشند.
در واقع، به نظر می‌رسد کهکشان‌های دیگری در همان بخش از آسمان باید وجود داشته باشد. بنابراین میساگلیا و همکارانش برای درک بهتر فضای اطراف 3C 297 به داده‌های رصدخانه نوری و فروسرخ جمنای (Gemini) در هاوایی روی آوردند.
این داده‌ها نشان داد که ۱۹ کهکشان، تنها در دو بُعد به 3C 297 نزدیک هستند. فاصله از ما بسیار متفاوت از فاصله‌ها 3C 297 از ما است و به یک منطقه از فضای تعلق ندارند. بنابراین کهکشان عجیب و غریب 3C 297 در واقع کاملا تنها است.
این سرنخ‌ها نشان می‌دهند که می‌دهند کهکشان 3C 297 نتیجه‌ی ادغام خوشه‌های کهکشانی غول‌پیکر است که با عنوان «گروه فسیلی» می‌شوند.
خوان مادرید (خوان مادرید)، ستاره‌شناس دانشگاه تگزاس، توضیح می‌دهد: ما فکر می‌کنیم کشش گرانشی یک کهکشان بزرگ همراه با فعل و انفعالات بین کهکشان‌ها بسیار قوی بوده و آنها با کهکشان بزرگ ادغام شده‌اند و مقاومت کارساز نبوده است.
3C 7 اولین گروه ف را که ستاره‌شناسان 2 شناسایی کرده‌اند، بدان معناست که چنین ادغام‌هایی ممکن است خیلی زودتر از آنچه تصور می‌شود، در طول عمر کیهان رخ دهد و ممکن است لازم باشد که چگونه ادغام کامل خوشه‌های کهکشانی بررسی کنیم.
این تحقیق در مجله Astrophysical منتشر شده است.
انتهای پیام