بر اساس تحقیقات جدید، سیاره‌های به اندازه زمین که «جهنم» نامیده می‌شود، به شدت داغ می‌شود زیرا در امتداد خط استوای ستاره خود می‌چرخد.
به گزارش ایسنا و به نقل از اس افتمام سطح این «ابر زمین» اقیانوسی از گدازه است که آن را به حدود ۲۰۰۰ درجه سانتیگراد می‌رسد. این سیاره سنگی که با نام مستعار «جانسن» (جانسن) می‌شود، یکی از عجیب‌وغریب‌ترین سیاره‌های فراخورشیدی کشف‌شده است.
این سیاره به عنوان سیاره الماس نیز می‌شود زیرا فضای داخلی آن حاوی کربن است که سنگ‌های قیمتی را تحت فشار شدیدی بر می‌کند. این اطلاعات جدید توسط یک ابزار اکتشاف فضایی که اندازه گیری های بسیار دقیقی از نور استارگان را از ستاره نزدیک جانسن یعنی کوپرنیک، ثبت کرده، به دست آمده است.
این کشف پیامدهایی برای شکارچیان بیگانه دارد. چنین اطلاعاتی برای یافتن اینکه چقدر محیط‌های مشابه زمین رایج هستند و چقدر ممکن است حیات فرازمینی در کیهان فراوان باشد، حیاتی است.
“لیلی ژائو”(Lily Zhao) محقق ارشد این مطالعه و پژوهشگر مرکز موسسه فلاتیرون گفت: ما در مورد اینکه چگونه این منظومه چند سیاره به وضعیت خود رسیده است، به دست آوردیم.
دیگر سیارات کوپرنیک در مسیرهای مداری متفاوتی قرار دارند که هرگز از بین ستاره و زمین عبور نمی‌کنند. اندازه‌گیری‌های نور با حرکت جانسن بین زمین و ستاره بسیار اندک تغییر می‌کرد. این نشان می‌دهد که این سیاره در مداری نسبتا خنک‌تر شکل گرفته و در طول زمان به آرامی به سمت کوپرنیک حرکت می‌کند. دکتر ژائو می‌گوید، مسیر جانسن با نزدیک‌تر شدن تغییر می‌کند.
پژوهش‌ها مطالعه کردند که چگونه حرکت‌های شکل‌گیری و سیارات را در طول تمام زمان‌ها را بهبود بخشید. جانسن در سال ۲۰۰۴ کشف شد و به اولین سیاره “ابر زمین” تبدیل شد. جرم این سیاره حدود هشت برابر سیاره ما و اندازه آن نیز دو برابر پهنای سیاره ما است. جو آن غنی از هیدروژن است. هلیوم و به طور بالقوه سیانید هیدروژن نیز در آن وجود دارد. این اولین سیاره فراخورشیدی است که می‌شناسیم و با وجود سطح جهانمی‌اش، جو دارد.
مدار جانسن دارای حداقل شعاع حدود دو میلیون کیلومتر است. ستاره شناسان معتقدند این سیاره هشت میلیون سال پیش شکل گرفته است. مدار آن به قدری به دور کوپنیک نزدیک است که در ابتدا به وجود آن شک کردند. حالتی که کوپرنیک می‌چرخد، نیمی از آن ستاره به سمت ما می‌چرخد و نیمی دیگر در حال دور شدن است.
این معناست که نیمی از ستاره کمی آبی‌تر است و نیمی دیگر کمی قرمزتر است. بنابراین، اخترشناسان می‌توانند جانسن را با اندازه‌گیری زمانی که نور را از سمت قرمزتر، سمت آبی‌تر و قسمت میانی بدون تغییر می‌کند، ردیابی کنند.
با این حال، تفاوت حاصل در نور ستارگان تقریباً بی‌اندازه کوچک است. این پیشرفت از سنج با دقت بالا “EXPRES”حاصل شد. این ابزار در مکانگیری تلسکوپول دیسکاوری در آریزونا قرار دارد، مورد نیاز برای مشاهده جابجایی‌های کوچک قرمز و آبی را می‌دهد.
اندازه‌گیری‌های EXPRES نشان داد که مدار جانسن تقریباً با استوای کوپرنیک همسو است و این مسیری است که آن را پایین می‌آورد. به گفته این برهم کنش‌ها جانسن را به این سمت می‌برند که جهنمی وجود دارد. با نزدیک شدن جانسن به کوپرنیک، گرانش ستاره به طور فزاینده‌ای مسلط شده است.
از آنجایی که کوپرنیک در حال چرخش است، لی گریز از مرکز باعث شد که میانی آن کمی به سمت بیرون برآمده و بالا و پایین آن صاف شود. این روی گرانش احساس شده توسط جانسن تاثیر گذاشت و سیاره را به سمت استوای ستارهاند.
ژائو می‌گوید: امیدواریم منظومه‌های سیاره‌ای مشابه سیاره‌های خودمان را پیدا کنند و سیستم‌هایی را که می‌دانیم بهتر بسازیم. ابر زمین‌ها، رایج‌ترین نوع سیاره در کهکشان ما هستند، هیچ کدام در منظه شمسی ما وجود ندارد. آنها ابر زمین نامیده می‌شوند زیرا آنها از جهان ما بیشتر هستند اما از غولهای گازی منظومه شمسی کوچکتر هستند. درک بیشتر ابر زمین‌ها باید بیشتر از رایج‌ترین نوع سیارات باشد.
یافته‌های این مطالعه در مجله “Nature Astronomy” منتشر شد.
انتهای پیام