آیا سریال « آخرین بازمانده از ما» که بر اساس علم ساخته شده و اتفاقات مربوط به ۲۰ سال پس از همه گیری یک بیماری قارچی را به تصویر می کشد به ما درباره یک بیماری هشدار داده است؟ باید گفت یک بیماری همهگیر قارچی بعید است، اما غیرممکن نیست.
به گزارش ایسنا و به نقل از بیزینس اینسایدر، «آخرین بازمانده از ما» بیست سال پس از نابودی یک تمدن مدرن رخ می‌دهد. قسمت اول این سریال، ۱۶ ژانویه منتشر شد و اتفاقات مربوط به ۲۰ سال از همه‌گیری یک بیماری قارچی را به تصویر می‌کشد. در این سریال بیماری روی مغز انسان‌ها تأثیر گذاشته و آنها را به جنون می‌کشد. انسان‌های مبتلا به این بیماری رفته رفته بینایی خود را از دست میگیرند و باید برای پیدا کردن افراد دیگر قوه پژواک را دریافت کنند.
این سناریوی جدید که برای اولین بار در یک بازی ویدیویی که بر اساس آن ساخته شده است مشاهده می شود، بینندگان را به این فکر فرو می برد که آیا یک بیماری همهگیر قارچی می تواند در زندگی واقعی رخ دهد یا خیر.
«نورمن ون راین» قارچ‌شناسی که در مورد بیماریهای قارچی در دانشگاه منچستر تحقیق می‌کند، در ایمیلی به اینسایدر گفت: بیماری همهگیر قارچی واقعاً امکان پذیر است اما هیچ‌گونه قارچی که در حال حاضر برای علم شناخته شده است، تهدیدی برای اولین بار برای انسان‌ها که در فیلم نمایش داده شده، ایجاد نمی‌کند. با این حال، آلودگی‌های قارچی در سراسر جهان در حال افزایش است و نگران هستند که بیشتر در معرض خطر قرار گرفتن هستند.
برخی حتی نگران هستند که ابر بیماریهای جدید ممکن است از قارچ‌رو قارچ‌ها به وجود بیایند.
«تام چیلر» رئیس بخش بیماریهای قارچی مرکز کنترل و شیوع بیماریهای ایالات متحده آمریکا به اینسایدر گفت: این پتانسیل برای آنچه که می‌تواند پدیدار شود و به یک عامل بیماری تبدیل شود، بسیار زیاد است. من نمی‌کنم که قارچ‌های بیشتر به‌عنوان پاتوژن‌های انسانی می‌شوند، اما این روند درمان را به چالش‌برانگیزتر می‌کند.
در اینجا واقعیت علمی و چند داستانی/تخیلی که درباره «آخرین بازمانده از ما» و تهدیداتی که چند قارچ ایجاد می‌کنند را بازگو کرده است.
- حقیقت: یک قارچ زامبی در مورچه‌ها وجود دارد
زامبی‌ها در «آخرین بازمانده از ما» با شاخه‌های قارچی به نام سرچُماقی‌ها (Cordyceps) می‌شوند که از سر و دهانشان جوانه می‌زند و به قربانیان تازه می‌روند.
سرچُماقی‌ها واقعی هستند و فقط از مغز و بدن حشرات رد می‌شوند. معروفترین آنها مورچه ها هستند. قارچ در داخل بدن مورچه رشد می‌کند و سپس قارچ از سرش جوانه می‌زند و هاگ‌ها را آزاد می‌کند و سعی می‌کند خودش را در فضایی پخش کند. سرچُما قی‌ها نمی‌تواند در بدن انسان زنده بماند، بنابراین نمی‌تواند ما را آلوده کند. اما گونه‌های دیگر قارچ‌ها موادی با ویژگی‌های تغییردهنده ذهن تولید می‌کنند که می‌توانند بر رفتار انسان تأثیر بگذارند.
- واقعیت: برخی از قارچ‌ها می‌توانند بر مغز و رفتار انسان تأثیر بگذارند
شاید بارزترین مثال، سیلوسایبین(Psilocybin) یک ترکیب توهم‌زا در قارچ جادویی باشد. ناخُنَک غلات نیز به تغییر ذهن انسان شهرت دارد.
برخی از آنها می‌گویند که از خوردن چاودار زنان شروع به رفتارهای عجیب و غریب می‌کنند و به جادو مورخان مبتلا می‌شوند. ماده روانگردان LSD از ناخُنَک غلات گرفته شده است.
«دیوید هیوز» که سرچُماقی‌ها را مطالعه کرده و در مورد بازی ویدیویی «آخرین بازمانده از ما» تحقیق کرده است، به اینسایدر گفت: هر بار که افراد آبجو می‌خورند، رفتار شما را تحت تأثیر محصول جانبی قارچی قرار می‌دهد که آتانول است، قرار می‌گیرد.
قارچ کریپتوکوکوس(Cryptococcus) همچنین می‌تواند از ریه‌ها به مغز گسترش یابد و مننژیت کند – می‌شود که می‌توان رفتار را تغییر داد.
هیوز گفت، مواردی را که در تلویزیون نشان می‌دهند، قارچ‌های تغییردهنده ذهن به ما نفوذ نمی‌کنند و بر رفتاری که انتقال آینده را امکان‌پذیر می‌سازد، می‌گذارد.
- داستانی: قارچ زامبی کنترل کننده ذهن می‌تواند به درون انسان وارد شود
بیماریهای قارچی می‌توانند از حیواناتی که به انسان منتقل می‌شوند، اما این که قارچی مانند سرچُماقی‌ها می‌تواند به اندازه کافی جهش پیدا کند که از انسان‌ها می‌شود، می‌شوند و همچنان می‌توانند خود را برای دستکاری رفتار حفظ کنند، دور از ذهن است.
چیلر گفت: در دنیای بیماریهای عفونی، هیچ وقت نگو ممکن نیست. من می‌گویم که بسیار زیاد وجود دارد که باید بر آنها غلبه کرد. مورچه و انسان به طور چشمگیری متفاوت هستند. ما در دماهای مختلف زندگی می‌کنیم، می‌دانیم، بدن ما بسیار بالاتر است. بنابراین برخی چیزهای اساسی وجود دارد که غلبه بر آن برای یک قارچ خاص بسیار سخت خواهد بود.
- مطمئن: هیچ واکسنی برای قارچ قاتل وجود ندارد
در فیلم بازمانده از ما، اولین موارد ساخت سرچُماقی‌ها انسان در جاکارتا، اندونزی ظاهر می‌شود، جایی که دولت از یک قارچ‌شناس برجسته می‌خواهد که قارچ را زیر میکروسکوپ شناسایی کند و دهان یک غیرنظامی کشته شده را بررسی کند. او با ترسناک متوجه می‌شود که ۱۴ نفر از افراد قربانی کار می‌کردند ناپدید می‌شوند.
او با ناراحتی به یک مقام دولتی اطلاع می‌دهد: هیچ دارویی وجود ندارد. هیچ واکسنی وجود ندارد. او توصیه می‌کند که دولت تمام شهر را بمباران کند تا قارچ را کند.
در زندگی واقعی، این درست است که هیچ واکسنی برای آلودگی‌های قارچی کشنده وجود ندارد (اگرچه بمباران را به عنوان پیشنهاد توصیه نمی‌کنند). فقط چند دسته از داروها برای درمان آنها وجود دارد و آنها همیشه قابل درمان هستند.
در واقع، از آنجایی که قارچ‌ها در سطح سلولی بسیار شبیه به انسان هستند، بسیاری از داروهایی هستند که با آنها مبارزه می‌کنند برای بدن انسان نیز سمی هستند.
بر اساس انجام اقدام جهانی برای گزارش های قارچی، قارچ ها بیشتر از مالاریا جان افراد را میگیرند.
هیوز گفت: مشکل این است که ما چیزهای زیادی در جعبه ابزار خود برای کنترل آنها نداریم. برخی از قارچ‌های کشنده مانند کاندیدا اوریس که در سال ۲۰۰۹ ظهور کردند، حتی مقاومت‌های قوی‌تری در برابر این داروهای ضد قارچ ایجاد کردند. طبق اعلام سازمان بهداشت جهانی، در بیماری‌ها، کاندیدا اوریس بین ۲۹ تا ۵۳ درصد قربانیان خود را کشته است.
چیلر بیشتر پاتوژن‌های قارچی فرصت طلب هستند و فقط می‌توانند باعث بیماری شوند.
چیلر گفت: اما اکنون قارچ‌هایی وجود دارند که فرصت‌طلب دارند و می‌توانند هر یک از ما را آلوده کنند و اگر قارچ‌ها عفونی‌تر و مقاوم‌تر شوند، نگران نباشند.
- داستانی: قارچ‌های قاتلی که با گاز گرفتن انسان و ساقه‌پیچک می‌شوند
در این سریال، زامبی‌ها باید قربانیان خود را گاز بگیرند یا شاخه‌های ساقه‌پیچک را به آنها تزریق کنند تا بیماری را گسترش دهند.
انتقال قارچ در زندگی واقعاً اینگونه نیست. بیماریهای قارچی تا حد زیادی از طریق لمس یا تماس با سطح گسترش می‌یابد.
به همین دلیل است که هیوز فکر نمی‌کند قارچ‌ها یک خطر همهگیر هستند.
بیشتر پاتوژن‌های قارچی به جای تماس انسان با انسان‌های دیگر، از محیط می‌آیند. شما دائماً هاگ های قارچ را استنشاق می کنید. معمولاً سیستم ایمنی بدن انسان از آن مراقبت می‌کند. اما اگر سیستم ایمنی شما ضعیف باشد – به دلیل بیماری یا مصرف داروها – این قارچ می‌تواند در درون شما رشد کند.
به همین دلیل است که بیمارستان‌ها و زندان‌ها به ویژه در معرض بیماری هستند. بیشتر قارچ های آلوده کننده به انسان، زمانی که افراد دارای ایمنی در کنار هم قرار می گیرند، یا زمانی که افراد زیادی در نزدیکی هستند و سطح مشترکی دارند، بهتر پخش می شوند.
برخی از بیماریهای قارچی خطرناک‌تر، مانند کوکسیدیومایکوزیس (Coccidioidomycosis) یا تب دره از هاگ‌های موجود در هوا می‌شوند و حتی می‌توانند افراد سالم را بیمار کنند.
ون راین گفت: سناریوی کابوس واقعاً این است که قارچ‌هایی مانند آسیب بیشتر وارد می‌شوند و از نسبتاً خفیف به عوامل خطرساز زندگی تبدیل می‌شوند.
- افزایش دما می‌تواند پاتوژن‌های قارچی را افزایش دهد
به عنوان مرموزی، کاندیدا اوریس به طور مستقل در سه قاره مختلف به طور همزمان در دهه ۲۰۱۰ آغاز شد. هیچ ارتباطی یا ارتباطی بین این شناسه وجود نداشت. از اندیشیدن به رشته ارتباط، تغییرات آب و هوایی است. با افزایش کره زمین، قارچ‌ها نیز مانند هر چیز دیگری باید خود را تطبیق دهند. عواملی که قارچ‌های بیشتر با سازگاری بهتر می‌شوند، تعداد بیشتری از آنها ممکن است قادر به زنده ماندن و تکثیر در بدن انسان باشند.
صحنه آغازین «آخرین بازمانده از ما» به این موضوع اشاره دارد چرا که در آن دانش‌آموز در سال ۱۹۶۸ نشان می‌دهد که به یک مجری تلویزیونی گفت که کره زمین گرم می‌تواند باعث ایجاد ابر بیماری‌زاهای قارچی جدید شود.
سویه های از کاندیدا اوریس
در کنار کریپتوکوکوس، سازمان بهداشت جهانی، «کاندیدا اوریس» (Candida auris) را به عنوان یکی از چهار اولویت اول در اولین رتبه‌بندی پاتوژن‌های قارچی خود در اکتبر گذشته رتبه‌بندی کرد.
تغییرات آب و هوایی تنها یکی از عواملی است که می‌تواند تلفات قارچ‌ها را برای بشریت افزایش دهد. همه‌گیری کووید-19، مانند بیماریهای ویروسی قبلی مانند HIV/AIDS، افراد بیشتر مستعد ابتلا به ویروس‌های قارچی هستند. عامل خطر دیگری از بهبود فناوری پزشکی است که می‌توان بیشتر از آن استفاده کرد تا به مصرف داروهایی که سیستم ایمنی آنها را سرکوب می‌کند و آنها را در برابر سایر عفونت‌ها مانند قارچ‌ها، درمان‌کننده می‌کند، نجات دهد.
فصل اول سریال آخرین بازمانده از ما که برای اچبی‌ها ساخته شده است، یکشنبه به پایان رسید، اما چیزهای زیادی برای تحقیقات علمی که عوامل آن برای ساخت این سریال الهام گرفته‌اند، وجود دارد.
این سریال از بسیاری جهات، یک رستاخیز زامبی‌ها یا زامبی-آخرالزمانی کلاسیک را به تصویر می‌کشد. یک روز صبح، همه چیز به زندگی عادی ادامه می دهد، در رادیو به آشوبی در جاکارتا اشاره می کند و تا شب می شود، انسان های تشریح شده دنبال شخصیت اصلی می شوند. اما این بار یک بیماری قارچی است که مردم را به زامبی می‌کند.
سبک رستاخیز زامبی‌ها یا زامبی‌آخرالزمانی، یک ژانر داستانی است و در آثار هنری این سبک، تمدن بشری به دلیل ازدحام و پراکندگی زیاد زامبی‌ها فرو می‌پاشد. به‌طور معمول، در آثار این سبک، تنها تعداد کمی از افراد یا گروه‌های کوچک از بازماندگان زنده مانده‌اند.
انتهای پیام