گرانگران دریافتند که آل موشهای حساسشده به بتا لاکتوگلوبولین، سطح ایمونوگلوبولین E متوسط اما قابلتوجهی را نشان میدهند اما واکنشهای سریعآمیز وجود ندارد. آnneha حtی beh rhrغm حفظ sطح alیmuvhalubuledhn e beala memیnstend غذahaی حahah حahahahaی آlerژیزaی شی kehdhdhdhdhdhdhdhdhdhnahahahaی این موضوع نشان داد که آنها حساس بدون علامت هستند.
بارها که اخیراً روی انسانها انجام شدهاند، از ارتباط آلرژی غذایی و اختلالات عصبی-روانی مختلف بین اثرات، اضطراب، تأثیر توجه/بیش فعال و اوتیسم حمایت کردهاند. این احتمال را تقویت میکنند که برخی از واکنشها نسبت به آلرژنهای غذایی میتوانند سیستم عصبی را درگیر کنند و به عنوان اختلالات رفتاری ظاهر شوند.
این دانش میتواند بهویژه برای بیمارانی که دارای ایمنیدرمانی خوراکی میگیرند، باشد. این روش درمان آلژی، شامل مصرف کم مصرف از آلرژنها به مرور زمان است. هدف این کار، از بین بردن امنیت سیستم ایمنی و کاهش «آنافیلاکسی» (Anaphylaxis) یا واکنشهای آلرژیک عامل ایجادکننده زندگی است. «سازمان غذا و داروی آمریکا» (FDA) در سال ۲۰۲۰، یک نوع استاندارد از آلرژنهای بادام زمینی را برای جلوگیری از آنافیلاکسی در کودکان واجد شرایط تایید کرد. با وجود این، احتمال میدهد آن روی سیستم عصبی ناشناخته مانده است.
جالب اینجاست که موشهای حساسشده به بتا لاکتوگلوبولین، یک روز پس از دریافت مقدار زیادی از آلرژن، رفتاری شبیه به اضطراب را نشان میدهد. گروه دیگری از موشهای حساس پس از خوردن کم آلرژن به مدت دو هفته، رفتاری شبیه به افسردگی پیدا کردند. علاوه بر این، موشهای حساس به بتا لاکتوگلوبولین، علائم عارضه مغز و آسیبهای عصبی را نشان میدهد که نشاندهنده تغییرات رخ داده در مغز است، ممکن است علت رفتاری باشد.
آلرژیهای غذایی یا غذاهای غذایی، ناشی از واکنش بیش از اندازه سیستم ایمنی بدن نسبت به پرورشهای معمولی بیضرر در غذا هستند. آلرژیهای غذایی ممکن است به صورت اتفاقی از علائم، از خارش، قرمزی و تورم برای واکنشهای خفیف گرفته شده تا استفراغ، اسهال، مشکل در تشخیص و سایر علائم بالقوه تهدیدکننده زندگی برای واکنشهای شدید ظاهر شوند.
برخی از افرادی که در آزمایشهای آلرژی پوستی با افزایش متوسط ایمونوگلوبولین E، نتیجه مثبت میگیرند، هنگام خوردن آلرژن متوجه هیچگونه علائم مرتبط با آلرژی نمیشوند. این وضعیت، «حساسیت بدون علامت» (حساسیت بدون علامت) نامیده میشود. در بسیاری از موارد، افراد مبتلا به این بیماری ممکن است حتی از یک غذای خود آگاه نباشند.
آیا اینها واقعاً بدون علامت هستند یا افرادی هستند که در بدن وجود دارند که از آنها بیخبر هستند؟
کامبز گفت: آزمایشهای ما برای شبیهسازی موقعیتهایی طراحی شدهاند که در آنها، افراد حساس بدون مشکل میتوانند از یک غذای مشکل ساز استفاده کنند. ما برای ساختن این موقعیتها، تعداد زیادی از آلرژن شیر را با یک تغذیه مستقیم تغذیه میکنند یا آنها را با غذای حاوی آلرژی تغذیه میکنند تا هر بار ماده غذایی را بخورند.
کامبز ادامه داد: ما اثر بلندمدت مصرف آلرژن را با نگه داشتن موشهای حساس به بتا لاکتوگلوبولین در رژیم غذایی حاوی آلرژن به مدت یک ماه بررسی کردیم. ما دریافتیم که سطح ایمونوگلوبولین E در موشهای حساس تا پایان ماه کاهش یافته است، نشان میدهد که میتواند همچنان از آلرژن به کاهش واکنشهای ایمنی یا آسیبهایی که میانجامد است. در مقابل، نشانههایی از مغز باقی ماندهاند که نشان میدهد اثر مضر آلرژنها در مغز ادامه دارد.
بررسی عامل جدید پژوهشگران آمریکایی نشان میدهد که آلرژی غذایی را میتوان به عنوان یک اختلال مهم رفتاری در نظر گرفت.
پژوهشگران برای رسیدن به تفاوتهای فردی یافتشده در آزمایشهای انسانی، تصمیمگیری روی موشها کار میکنند. آنها موشهای همسن و همزمینه ژنتیکی را نسبت به آلرژن «بتا لاکتوگلوبولین»(BLG) موجود در شیر معمولی حساس میکنند و به تغذیه آنها با همان رژیم غذایی پرداختند.
افراد سالم ممکن است سطح پایینی از ایمونوگلوبولین را در خون خود داشته باشند اما بیماران مبتلا به آلرژیهای غذایی، سطح بالاتری از آن را در خون خود دارند که واکنشهای آلرژیک شدید را در آنها افزایش میدهند.
پژوهشگران چندین دهه است که غذاهایی را دلیل بالقوه اختلالات رفتاری میدانند. یک گزارش موردی که در سال ۱۹۴۹ ارائه شد، اختلالات رفتاری و خلقی را در بیماران پس از خوردن غذاهایی مانند شیر و تخم مرغ شرح داد. پس از حذف غذاهای مشکوک از رژیم غذایی، علائم بیماری بهبود یافتن. این موضوع نشان میدهد که غذای بیش از اندازه میتواند عامل اصلی اختلالات رفتاری باشد.
با وجود این، ایدهای غذایی که باعث بروز اختلالات عصبی میشود، به دلیل ناهماهنگی بین پژوهشها مورد بحث است. تفاوت در انواع آلرژیها، زمینههای قومیتی، عادات غذایی و سایر عوامل میتوانند نتایج متناقضی را در میان شرکتکنندگان ایجاد کنند.
مهمتر از همه اینها که برخی از پژوهشها شامل کسانی بودند که آلرژیهای غذایی خود را گزارش کردند. در حالی که بقیه فقط شامل کسانی بودند که آلرژی غذایی آنها توسط آزمایشگاه تایید شده بود. این پژوهشها فقط به افراد علامتدار محدود میشوند.
به گزارش ایسنا و به نقل از نوروساینس نیوز، الرژیهای غذایی در سراسر جهان در حال افزایش است و در برخی مناطق به سطح اپیدمی نزدیک میشود. تنها در آمریکا حدود 10 درصد از کودکان و بزرگسالان از آلرژی غذایی رنج میبرند که آلرژی نسبت به شیر گاو، تخم مرغ، بادام زمینی و درخت درختی شایعترین آنها است. برخی از علائم خفیفی ممکن است به مراقبت پزشکی نیاز داشته باشند و این موارد گزارش شده باقی بمانند.
انتهای پیام
درک نقش آلژنها در بهتر عصبی میتواند به پژوهشگران کمک کند تا بفهمند که آیا میتوان گفت که آیا تغذیهای باعث بروز آلرژیهای عامل این بیماری میشود.
افراد کاملاً از مصرف محصولات لبنی جلوگیری می کنند زیرا علائم شدید و خطرناک زندگی را تجربه کرده اند. کسانی که واکنشهای آلرژیک معمولی را ندارند، گاهی اوقات لبنیات میخورند، اما یک یا دو روز بعد به نظر میرسند که بیماریهای ظاهری به نامرتبط شدهاند.
«کومی ناگاموتو کامبز» (Kumi Nagamoto-Combs)، پژوهشگر «دانشگاه داکوتای شمالی»(UND) و گروهش، به بررسی این موضوع پرداختند که آیا آلرژنهای غذایی میتوانند به عنوان رفتاری در برخی افراد، به ویژه در افراد حساس بدون علامت ظاهر شوند. می شوند یا خیر. آنها میتوانند بفهمند که آیا خوردن غذاهای مشکلساز میتواند حتی سایر واکنشهای شدید را، به خواسته و رفتاری که باعث ایجاد مشکل میشود، تغییر دهد.
ارتباط آلرژی های غذایی و اختلالات رفتاری
سوز مزمن مغز
با وجود این، مشخص شد که موشهای مضطرب دارند زمان بیشتری را در مخفی شدن بگذرانند تا ایمان داشته باشند. پژوهشگران، موش های افسرده را با نگاه داشتن آنها شناسایی کردند. بیشتر موشها برای رهایی از وضعیت ناراحتکننده، به مبارزه ادامه دادند. این در حالی بود که موشهای افسرده به سرعت تسلیم شدند.
سپس، پژوهشگران به بررسی این موضوع پرداختند که آیا موشها تغییری را در رفتار عاطفی خود نشان میدهند یا خیر. آنها با تغییر در رفتار عادی و بر اساس بقا، احساسات موشها را استنتاج میکنند و نتیجه میگیرند که موشها به طور غریزی به جستجوی محیط خود برای یافتن غذا و سرپناه میپردازند و در عین حال، از احتمال احتمالی ممکن میشوند.
چه پژوهشگران، این است که اگر بیش از اندازه مبتلا شوند، آلرژنهای غذایی میتوانند بر مغز و رفتار شما تأثیر بگذارند. حتی اگر علائم معمول آلرژی غذایی را نداشته باشید.
تاثیر غذایی بر مغز و رفتار
پژوهشگران هنوز بلندمدت مغز یا ناراحتی را در افراد حساس بدون علامت بررسی نکرده اند. با وجود این، یکی از ناراحتیهای مزمن به طور کلی از عواملی است که بیماریهای ناشی از آن را تحریک میکند. علت این بیماری ناشناخته ماندهاند.
آلرژنهای غذایی میتوانند بر مغز و رفتار افراد ظاهر شوند، بدون آن که تأثیر بگذارند و باعث شوند که از نظر عصبی بدون علامت نباشند. در نظر گرفتن این مغز شما چگونه به غذایی که میخورید واکنش نشان میدهد، به جمله «شما همان چیزی است که میخورید» معنای کاملاً کامل را میدهد.
این پژوهش، در مجله «The Conversation» به چاپ رسید.
علاوه بر این بر گزارش خود شخص، آلرژی غذایی را میتوان با قرار دادن بیماران در معرض خطر یا آلرژنها از طریق دهان یا پوست و مشاهده واکنشهای فوری آنها تشخیص داد. پزشکان معمولاً از آزمایش خون برای اندازهگیری سطح «ایمونوگلوبولین E» یا (IgE) استفاده میکنند. ایمونوگلوبولین ایمونوگلوبولین، یک آنتیبادی ویژه است که سیستم ایمنی آن برای شناسایی آلرژنها و تحرک با استفاده از میکند.