این مینی‌بیتراپ، اطلاعات و قابلیت پذیرش مورد نیاز را برای سرمایه‌گذاری‌های آینده در منظومه شمسی بیرونی ارائه می‌دهد. آروالو و همکارانش امیدوارند که این دستگاه را به فضا بفرستند و آن را طی چند سال آینده در یکی از سیارات مورد نظر مستقر کنند.
آروالو ادامه داد: منبع خوبی برای لیزر این است که هر چیزی می تواند یونیزه شود، برای آن قابل تجزیه و تحلیل و تجزیه و تحلیل است. اگر پرتو لیزر خود را به یک نمونه یخ شلیک کنیم، احتمالاً می‌توان ترکیبی از آن را تشخیص داد و نشانه‌های زیستی را در آن مشاهده کرد. این دستگاه دارای گواهی بسیار دقیق و دقیق است که هر مولکولی یا شیمیایی موجود در نمونه را بسیار قابل شناسایی می‌کند.
در دستگاه جدید این گروه پژوهشی، اوربیتراپ با «طیف‌سنجی جرمی استفاده از لیزر»(LDMS) جفت می‌شود و می‌توان آن را مستقیماً روی نمونه اعمال کرد. آروالو گفت که این دستگاه دارای امکانات مشابه با مدل‌های پیشین خود است اما برای اکتشاف فضایی و تجزیه و تحلیل و تحلیل مواد سیاره‌ای در محل می‌تواند کارآمد باشد. تجزیه و تحلیل یک سطح یا ماده سیاره‌ای، نفوذ بسیار کمتری دارد و احتمال آسیب یا آسیب را نسبت به روش‌های شناسایی ترکیبات ناشناخته، کاهش می‌دهد.
شاید یک لیزر یا دستی با تجزیه و تحلیل شیمی مواد کوچک سیاره‌ای، به یافتن موجودات فضایی در مریخ قمر مشتری موسوم به «آروپا» کمک کند.
این دستگاه که تنها ۱۷ پوند وزن دارد، از لیزر فرابنفش ضربان‌دار برای جدا کردن ذرات کوچک از مواد سیاره‌ای استفاده می‌کند که توسط یک تحلیلگر موسوم به «اوربیتراپ» (Orbitrap)، در جستجوی ترکیبات آلی تجزیه و تحلیل و تحلیل می‌شوند. این نوآوری، کمتر تهاجمی است، احتمال خطر یا آسیب به نمونه را کمتر می‌کند و شاید طی چند سال آینده آن را به فضای پرتاب کرد.
به گزارش ایسنا و به نقل از دیلی میل، گروه پژوهشی به سرپرستی «دانشگاه مریلند» (دانشگاه مریلند)، دستگاهی ابداع کرده است که با بودجه ناسا تامین می شود. این دستگاه، یک نسخه کوچک از دستگاه کشف دارو با وزن 400 پوند است که در آزمایشگاه‌ها استفاده می‌شود و می‌توان آن را در محموله‌های ماموریت‌های فضایی قرار داد و نگهداری کرد.
آروالو گفت: آمینو اسیدها می‌توانند به صورت غیرزیستی تولید شوند و این معناست که لزوما اثبات حیات باشد. شهاب‌سنگ‌ها که بیشتر از آنها مملو از آمینو اسیدها هستند، می‌توانند به سطح سیاره برخورد کنند و مواد آلی غیر زنده را به سطح زمین برسانند. اکنون میدانیم که مولکولهای بزرگتر و پیچیده تر مانند مواد غذایی هستند، به احتمال زیاد سیستمهای زنده ایجاد شده یا با آنها مرتبط هستند. لیزر به ما امکان می‌دهد تا مواد آلی بزرگتر و پیچیده‌تری را مطالعه کنیم که می‌توان از آنها استفاده کرد با وفاداری بالاتر را نسبت به ترکیبات کوچکتر و ساده‌تر منعکس‌کننده‌ها.
انتهای پیام
پروفسور «ریکاردو آروالو»(Ricardo Arevalo)، پژوهشگر ارشد این پروژه گفت: اوربیتراپ در ابتدا برای استفاده تجاری ساخته شد. شما می‌توانید آن را در آزمایشگاه‌های صنایع دارویی، پزشکی و پروتئومیک پیدا کنید. وزن آن در آزمایشگاه خودم کمتر از ۴۰۰ پوند است. هشت سال طول کشید تا نمونه‌هایی را بسازیم که بتوانیم در فضای مورد استفاده قرار بگیریم. این دستگاه، بسیار کوچکتر و کم‌مصرف‌تر از دستگاه‌های فعلی است، اما هنوز هم می‌توان به علوم پیشرفته کمک کرد.
همچنین، این لیزر امکان دسترسی به ترکیبات بزرگتر و پیچیده‌تری را برای پژوهشگران فراهم می‌کند که احتمالاً با بیولوژی مرتبط هستند. به عنوان مثال، ترکیبات آلی کوچکتر مانند آمینواسیدها، نشانه‌های مبهم‌تری از شکل‌های حیات هستند.
آروالو گفت: من این نمونه اولیه را به عنوان یک مسیریاب برای سایر دستگاه‌های دستگاه‌ها برای سنجش جرمی استفاده از لیزر و اوربیتراپ در آینده می‌بینم. مینیاوربیتراپ ما این پتانسیل را دارد که روش کنونی مطالعه ما در مورد ژئوشیمی یا اخترزیست‌شناسی سطح سیاره را به میزان قابل توجهی افزایش می‌دهد.