«تلسکوپ فضایی جیمز وب»، چشمانداز بینظیری را به تصویر کشیدهاند که تا به حال دیده نشده و مانند الماس در کیهان میدرخشند.
به گزارش ایسنا و به نقل از سیانان، تصویر جدید «تلسکوپ فضایی جیمز وب» (JWST) که روز چهارشنبه به عنوان بخشی از پژوهش چاپشده در «Astronomical Journal» منتشر شد، بخشی از پروژه موسوم به «پرلز» (PEARLS) است.
«آنتون کوکموئر» (Anton Koekemoer)، ستارهشناس «موسسه علوم تلسکوپ فضایی» (Stsci) در بالتیمور که تصاویر پرلز را جمعآوری کرده است، گفت: کیفیت تصویر خیرهکننده جیمز وب واقعاً از حد تصور در این جهان خارج است. برای مشاهده اجمالی کهکشانهای بسیار نادر در سپیدهدم کیهانی، به تصویربرداری عمیق از یک منطقه بزرگ نیاز داریم که پروژه پرلز امکان انجام آن را فراهم کند.
تلسکوپ جیمز وب روی بخشی از آسمان خارج شد و از هشت رنگ مختلف نور نزدیک به فروسرخ برای دیدن اجرام آسمانی استفاده کرد که یک میلیارد برابر کمنورتر از آن چیزی است که با چشم غیر مسلح دیده میشود.هزاران کهکشان میشوند. از نور موجود در تصویر حدود ۱۳.۵ میلیارد سال را طی کرده است تا به ما برسد.
«رولف جانسن» (Rolf Jansen)، دانشآموز «دانشگاه ایالتی آریزونا» (ASU) و از پژوهشگران پروژه پرلز در بیانیهای گفت: من با دیدن اولین تصاویر شگفتزده شدم. وقتی این منطقه را برای بررسی انتخاب کردم، نمیدانستم که چنین گنجینهای از دور را میدهد و به ما کمک میکند تا سرنخهای مستقیمی را در مورد روند توسعه یافتن آنها به دست آوریم. من میتوانم جریانها، دنبالهها، هالههای ستارگان و بقایای اجزای سازنده کهکشانها را در اطراف آنها ببینم.
پژوهشگران، دادههای جیمز وب را با پرتوهای فرانفش و مرئی که توسط «تلسکوپ فضایی هابل» (HST) گرفتهشدهاند، ترکیب شدهاند تا این تصویر را ایجاد کنند. طول موجهای نور هر دو تلسکوپ همراه با هم، و جزییات بیسابقههای را از کهکشانهای فراوان در جهان نشان میدهند. خیلی از این کهکشانهای دور همیشه از دیدن هابل و تلسکوپهای زمینی دور بودهاند.
این تصویر فقط از میدان دید کامل را در پروژه پرلز نشان میدهد که حدود چهار برابر بزرگتر است. این تصویر حتی بهتر از آن چیزی است که برای اجرای شبیه سازی و پیش از آغاز مشاهدات علمی جیمز وب در ماه ژوئیه انتظار می رود.
«جیک سامرز» (Jake Summers)، پژوهشگر دانشگاه ایالتی آریزونا و از محققان این پروژه گفت: اجرام بسیاری وجود دارند که هرگز فکر نمیکردم آنها را ببینیم. از جمله خوشههای کروی مجزا در اطراف کهکشانهای بیضوی دوردست، مناطق تشکیل ستاره در کهکشانهای مارپیچی و هزاران کهکشان کمنور در پسزمینه تصویر.
سایر نقاط نورانی در تصویر، نشان می دهند که از ستارگان راه شیری هستند. « روزالیا اوبراین» (Rosalia O’Brien)، پژوهشگر دانشگاه ایالتی آریزونا و از پژوهشگران این پروژه گفت: اندازهگیری نور در مقابل و پشت ستارگان و کهکشانهای موجود در تصویر رمزگذاری تاریخ جهان است زیرا داستانی را در مورد توسعه کیهان روایت میکند.
گروه پروژه پرلز امیدوار هستند که در آینده بیشتر اجرا می شوند در این منطقه می بینند. از جمله ستارگان دوردست در حال انفجار یا شعلههای نور در اطراف سیاهچالهها.
“راجیر ویندهورست” (Rogier Windhorst)، استاد دانشگاه ایالتی آریزونا و پژوهشگر ارشد این پروژه گفت: این میدان دید به گونه ای طراحی شده است که در 365 روز سال با تلسکوپ جیمز وب قابل مشاهده است. بنابراین، دامنه زمانی، منطقه تحت پوشش و عمق دسترسی به آن با گذشت زمان بهتر خواهد شد.
انتهای پیام