یک مرحله جزئی از گرفتگی مرکب، از جنوب اقیانوس هند، بخشهایی از قطب جنوب، بیشتر استرالیا، اندونزی، فیلیپین، بیشتر اقیانوسیه، آسیای جنوب شرقی و غرب اقیانوس آرام و همچنین فاز کلی خورشیدی از شرق تیمور شرقی، بخشهایی از پاپوآی غربی در اندونزی و شبه جزیره اکسماوث در غرب استرالیا نیز قابل مشاهده خواهد بود.
در شب ۱۹ آوریل تا ۲۰ آوریل، مدت زمان کامل خورشید گرفتگی (کلی یا حلقه‌های) به ۱ دقیقه و ۱۶ ثانیه بر فراز اقیانوس خواهد رسید. در خشکی نیز طولانی ترین گرفتگی کامل، ۱ و ۱۴ ثانیه بود و توسط ناظران در تیمور شرقی تجربه خواهد شد و مرحله کامل در شبه جزیره اکسماوث، استرالیا، فقط ۱ دقیقه به طول انجام خواهد شد.
به گزارش ایسنا و به نقل از استار واک، در شب ۱۹ آوریل تا ۲۰ آوریل ۲۰۲۳، برابر با ۳۰ تا ۳۱ فروردین‌ماه، نادرترین نوع خورشیدی رخ می‌دهد، این نوع از خورشید گرفته‌شده را خورشیدگرفت مرکب یا هیبریدی می‌نامند.
زمان خورشید گرفتگی ترکیبی ۲۰ آوریل از چه مکانهایی قابل رویت است؟
در طی یک خورشید گرفتگی کامل، می توان یک تاج خورشیدی (solar corona) زیبا را مشاهده کرد، در حالی که در یک خورشید گرفتگی حلقوی، ماه مرکز خورشید را می‌پوشاند و حلقه آتش (ring of fire) را ایجاد می‌کند. در مسیر خود، در طول یک خورشید گرفتگی ترکیبی، یک خورشید گرفتگی حلقوی به یک گرفتگی کامل تبدیل می شود و نیز بالعکس.
ایسنا/اصفهان در ۲۰ آوریل، برابر با ۳۱ فروردین‌ماه، خورشید گرفتگی هیبریدی یا مرکب رخ می‌دهد. این نوع از خورشید گرفتگی هر دهه، یکبار اتفاق می‌افتد. در طول این قرن، از میان تمام خورشیدها، تنها 3.1 درصد از آن‌ها، خورشید گرفتگی مرکب خواهد بود.
انتهای پیام
گرفتگی ترکیبی تقریباً هر دهه، یک بار رخ می دهد. در طول این قرن، از میان تمام خورشیدها، تنها 3.1٪ (7 از 224) از آن‌ها، خورشید گرفتگی هیبریدی خواهد بود.
خورشید گرفتگی مرکب ۲۰ آوریل از ایران قابل مشاهده نیست.
این خورشید گرفتگی نادر در غرب استرالیا، تیمور شرقی و اندونزی شرقی قابل مشاهده خواهد بود.
خورشید گرفتگی مرکب ۲۰ آوریل، از شب ۱۹ آوریل (۳۰ فروردین)، آغاز و در ساعت ۲:۵۹ بامداد به وقت منطقه زمانی شرقی (۱۰:۲۹ به وقت ایران)، در ۲۰ آوریل (۳۱ فروردین) به فاز کامل خود می‌رسد.
خورشید گرفتگی مرکب یا هیبریدی، نوع نادری از خورشید گرفتگی است که در طول مسیر خود را از حلقوی کامل می کند و از حلقوی کامل می کند. این پدیده رخ می دهد که برای یک شاهد زمینی به اندازه ظاهری ماه با خورشید مطابقت دارد. در واقع، به دلیل منحنی بودن، سایه ماه دارای نواحی زمین است. یک منطقه مرکزی تاریک‌تر به نام «umbra» و یک منطقه بیرونی روشن‌تر به نام نیمسایه (penumbra) است، که این نوع از خورشید گرفتن نادر رخ می‌دهد.
در مکانهایی که ماه در حین گرفتگی، نزدیک به نقطه اوج است، در ظاهر، در بزرگترین حالت خواهد بود و این وضعیت خورشید باعث می شود کامل شود و در مکانهایی که ماه به افق نزدیکتر است، ناظر زمینی شاهد یک خورشید گرفتگی حلقوی است. زیرا اندازه ظاهری ماه در مقایسه با خورشید کمی کوچکتر خواهد بود.
خورشید گرفتگی مرکب یا هیبریدی چیست؟