«ارنستو د لا پاز آندرس» (Ernesto De La Paz Andres)، دانشجوی فارغالتحصیل مهندسی نانو و پژوهشگر ارشد این پروژه گفت: با توجه به اینکه عوامل بیماریزای تغییرات پویایی در سطوح پیاچ، دما و شرایط سخت است، نیاز به روشهای درمانی حسی دارد. برای توضیح دادن این تفاوت ها پیش بینی می شود.
این قرص که در حال حاضر در «دانشگاه کالیفرنیا، سندیگو» (UCSD) در مرحله توسعه به سر میبرد، اساس یک حسگر زیستی است که در یک پوسته پلیمری چاپ سهبعدی قرار دارد. این قرص برای مصرف، سطح گلوکز را به طور مداوم در روده کوچکگیری میکند و همان گلوکز را به عنوان سوخت به کار میبرد.
این قرص در فواصل زمانی منظم، خوانشهای خود را با استفاده از روشی به نام ارتباط مغناطیسی بدن انسان به صورت بیسیم انتقال میدهد. به طور خلاصه، این کار شامل ارسال پالسهای مغناطیسی بسیار کمتوان به بدن بیمار است که از طریق یک دستگاه که در قسمت بیرونی بدن قرار میگیرد، شناسایی و رمزگشایی میشود.
انتهای پیام