پژوهشگران برای این مطالعه واکنش‌های الکتروفیزیولوژیکی به ۱۰ تا ۲۰ صدا را ضبط کردند. زمانی که هر بیمار در یک اتاق بیمارستان می‌خوابید، صداها به طور منظم اما آرام پخش می‌شوند تا بیماران از خواب بیدار نشوند.
به گزارش ایسنا و به نقل از آی‌ای، این که مردم چگونه یاد چیزهایی را که یاد گرفته اند و به یاد داشته باشند به می آورند، هنوز برای یک معما است و برای رسیدن به پاسخ به این معما، به تازگی انجام می دهم که به مغز انسان نگاه می کند، در جایی که در طول مطالعه می شود. خواب دوباره فعال و در نتیجه در حافظه ماندگار می‌شوند.
پس از خواب، پژوهشگران به بهبود قابل توجهی در یادآوری فضای پی بردند و دریافت کردند که بیماران با تکرار نتایج مطالعات قبلی با استفاده از ضبط EEG از پوست سر می‌توانند مکان‌هایی را به خاطر داشته باشند که روی صفحه لپ‌تاپ با دقت تعیین کنند.
این مطالعه نشان داد که فعالیت‌های الکتروفیزیولوژیک در هیپوکامپ و ناحیه میانی مجاور قشر مغز وجود دارد، زمانی که صداها در طول خواب می‌شوند، بازتابی از فعال شدن مجدد و تقویت حافظه‌های فضایی مربوطه است.
پالر می‌گوید: فرض مرسوم قبلاً این بود که چنین صداهایی در هنگام خواب شنیده نمی‌شوند. اما در این صداها به ما این امکان را می‌دهند که نشان می‌دهد مغزی‌هایی مانند هیپوکامپ زمانی که خاطرات دوباره فعال می‌شوند، پاسخگو هستند و به ما کمک می‌کنند تا دانشی را که در بیداری به دست می‌آوریم، حفظ کنیم.
بر اساس بیانیه مطبوعاتی منتشر شده توسط این موسسه، نقشه‌برداری فعالیت‌های مغز به محققان اجازه داد تا با ارائه داده‌های بصری شناسایی مناطق از مغز که در فرآیند ذخیره‌سازی حافظه در طول شب درگیر هستند، گام بزرگی در درک عملکرد ذخیره سازی حافظه بردارند.
پژوهشگران در اولین مطالعه در نوع خود، فعالیت الکتریکی مغز را از مغز برای شناخت محل ذخیره خاطرات داخل کردند.
کمک به افزایش فعالیت نوسانی با پخش صداها در طول خواب
داده‌های الکترودهای کاشته‌شده در مغز بیماران نشان می‌دهند که صداهایی که در طول خواب پخش می‌شوند به افزایش فعالیت‌های نوسانی از جمله افزایش باندهای EEG تا، سیگما و گاما کمک می‌کنند. این شواهد الکتروفیزیولوژیکی به محققان کمک کرد تا به این نتیجه برسند که قدرت حافظه را برای خواب در این مناطق مغز اتفاق می‌افتد.
پالر می‌گوید: گاهی اوقات به خاطر سپردن و فراموشی، تصادفی به نظر می‌رسند. ما می‌توانیم نامربوط را به خاطر بسپاریم و در عین حال آنچه را که بیشتر می‌خواهم به خاطر بسپاریم، فراموش کنیم. پاسخ به این معمای دیرینه که توسط این مطالعه برجسته شده است، این است که هنگام خواب دوباره می‌شویم، در حالی که ما وقتی بیدار می‌شویم، نمی‌دانیم این اتفاق افتاده است.
علوم علوم اعظم از دانشگاه نورث‌وسترن و پزشکان مرکز صرع دانشگاه شیکاگو فعالیت‌های الکتریکی در پنج بیمار در این مرکز را در پاسخ به صداهایی که تیم تحقیقاتی به عنوان بخشی از یک تمرین پخش می‌شد، بررسی کردند.
کن پالر (Ken Paller) مدیر برنامه علوم اعصاب شناختی در دانشگاه نورث‌وسترن و پژوهشگر ارشد این مطالعه در یک بیانیه گفت: ما در حال بررسی این هستیم که چگونه مردم چیزهایی را می‌سازند که به خاطر بسپارند، نه اینکه آنها را فراموش کنند. دیدگاه ما این است که خواب به این کمک می‌کند.
بیشتر این صداها با اشیاء و مکان‌های آنها که شرکت‌کنندگان قبل از خواب آنها را در لپ‌تاپ دیده‌اند و دیده‌اند، مرتبط بوده‌اند.
این مطالعه در مجله Proceedings of the National Academy of Sciences منتشر شده است.
این مطالعه نشان داد که خواب خوب شبانه معجزه می‌کند و شرکت‌کنندگان در آزمونی در صبح روز بعد، عملکرد خود را به طور قابل توجهی بهبود بخشیدند.
تحقیقات قبلی پردازش حافظه را در طول خواب با استفاده از ضبط EEG (الکتروانسفالوگرافی) به دست آمده توسط الکترودهای روی سر مورد مطالعه قرار داده‌اند، اما این مطالعه می‌خواست فعالیت‌های الکتریکی را در درون مغز ثبت کند و به همین دلیل کاوشگرهای الکترودی در مغز این بیماران را ثبت کند. کاشته شد.