شش پرتویی که به نظر میرسد از مرکز کهکشان سرچشمه میگیرند از نظر فنی وجود ندارند. این چیزی است که آن را ابزار آلایه تصویر (imaging artifact) و به طور خاص، پراش سوزنی (پراش spike) مینامند. این الگو هنگام خم شدن نور در اطراف لبههای تلسکوپ، روی تصویر ایجاد میشود.
از آنجایی که انجیسی ۷۴۶۹ رو به سیاره ما قرار دارد، ستارهشناسان میتوانند کل گستره ۹۰ هزار سال نوری آن را صدا کنند. بخش جالب توجه آن، کهکشانی فعال آن است. یک منطقه روشن در مرکز کهکشان است که گرد و غبار و گاز آن هنگام مصرف توسط سیاهچالههای عظیم کهکشان میدرخشد. این ساختار، غیرمعمول نیست، اما چیزی که غیرعادی است، این است که انجیسی ۷۴۶۹ دارای یک حلقه ستارهفشان است که تنها ۱۵۰۰ سال نوری از هستهای کهکشانی در آن فاصله دارد.
به گزارش ایسنا و به نقل از اسپیس، کهکشان مارپیچی انجیسی ۷۴۶۹ (NGC ۷۴۶۹) که در فاصله ۲۲۰ میلیون سال نوری از ما در صورت فلکی اسب بزرگ (Pegasus) قرار دارد، به دور یک هسته کهکشانی فعال (AGN) میچرخد. این یکی از کسانی است که در جهان به خوبی مورد مطالعه قرار گرفته اند، اما تلس فضای جیمز وب به تازگی از دقیق ترین عکس برداری ها را از این کتاب تهیه کرده است.
انتهای پیام