به هر طریق، ستارگان مسئول پرتوهای گاما هستند و ستارههای کوتوله کمان نیز پیر و ساکت هستند. پس چه نوع منبعی در میان چنین جمعیتی پرتوهای گاما را میکند؟
مطالعات میگویند، مطالعه بعدی ما بررسی ماهیت «پیله» است. قابل توجه است که متوجه شوید این ساختار هیچ ارتباطی با حبابهای فِرمی یا در واقع ابرسیاهچاله کهکشان ما ندارد. در عوض، متوجه شدیم که پیله در واقع کاملاً چیز دیگری است و پرتوهای گاما از آن کوتوله کمان است که اتفاقاً از موقعیت زمین در پشت حباب جنوبی قرار دارد.
محققان پس از کشف این حباب ها سؤالی از خود پرسیدند. آیا میتوانیم چیزی پیدا کنیم که آنها را به سیاهچالهای عظیم کهکشان راه شیری مرتبط کند؟ خیلی زود، شواهد ظاهر شدند. در داخل هر حباب، یک فواره نازک پرتو گاما وجود داشت که به سمت مرکز حرکت میکرد.
اکثر کهکشانها در مرکز خود چنین سیاهچالههای غول پیکری را میزبانی میکنند. در برخی، این سیاهچالهها به طور فعال، ماده را میبلند. بنابراین با تغذیه، به طور همزمان فواره های غولپیکری را که در سراسر الکترومغناطیسی قابل مشاهده است به بیرون پرتاب می کنند.
با گذشت زمان و کسب اطلاعات بیشتر، این تصویر تیره و تار شد. در حالی که وجود آن فواره در یکی از حبابها تأیید شده است، به نظر میرسید در وجود دیگری وجود ندارد.
کارشناسان میگویند، ما دریافت میکنیم که در کوتوله کمان منبع نهایی پیله اسرارآمیز هستند.
یکی از این شگفتیها در سال ۲۰۱۰ پس از پرتاب فرمی ظاهر شد. چیزی در مرکز کهکشان راه شیری در حال دمیدن چیزی است که شبیه جفت حباب غولپیکر پرتو گاما است. این حبابهای فِرمی کاملاً غیرمنتظره بودند و ۱۰ درصد از آسمان را پوشش داده بودند.
دانشمندان میگویند در حالی که نتایج ما رمز و راز پیله را روشن میکند، تلاشها برای جستجوی ماده تاریک در هر درخشش پرتو گامایی است که ممکن است از آن ساطع شود که تحت تأثیر قرار میدهد.
حفاظت از زمین برای پشتیبانی از حیات روی این کره، از ورود اشعه گاما مانع میکند. اشعه گاما حاوی ذرات نور با انرژی بیش از یک میلیون برابر بیشتر از عکسها هستند که ما با چشم خود میدهیم.
به گزارش ایسنا و به نقل از اسپیس، یک حباب درخشان به نام پیله (پیله) که به نظر میرسد درون یکی از پرتوهای گامای عظیم کهکشان راه شیری به نام «حبابهای فِرمی» قرار دارد، از زمانی که در سال ۲۰۱۲ کشف شده، ستارهشناسان را متحیر کرده است.
از آنجایی که دید ما از آسمان از هیچ سطح زمین مبهم است، علم تصور از غنای پرتوی گاما در آسمان نداشتند تا زمانی که ابزارهای تخصصی به فضا فرستاده شدند. اکتشافات بینظیر ماهوارههای Vela در دهه ۱۹۶۰ برای نظارت بر آزمایشهای ممنوعهای در زمین قرار گرفته است، این غنا بیشتر و با شروع بیشتر است.
در عین، آنها تلاشها برای یافتن مواد شواهدی از طریق مشاهدات دیگر کهکشانهای ماهوارهای کهکشان راه شیری را به چالش کشیدند و نشان دادند که پسزمینه قویتری از پرتوهای گاما در این سیستمها نسبت به آنچه قبلاً میشد، وجود دارد، نشان دادند. بنابراین، هر چیزی که تولید کند ممکن است به طور واضح به دلیل وجود ماده تاریک تفسیر شود و هنوز بررسیهای ماده تاریک ادامه دارد.
در تحقیقات جدید منتشر شده در مجله “نیچر استرونومی” (Nature Astronomy) نشان داده شده است که این پیله توسط پرتوهای گامای نشان داده شده است که ستارههای سریعچرخش به نام “تپاخترهای میلثانیه” واقع در کهکشان کوتوله کمان است که به دور کهکشان راه شیری میچرد، ایجاد میکند. می شود.
مظنون اصلی درباره منشاء این حبابها، ابرسیاهچاله کهکشان راه شیری است. این غول بزرگ که چهار میلیون برابر جرم خورشید است، در کهکشانی است، یعنی منطقهای که حبابها از آن سرچشمه میگیرند، کمین کردهاند.
انتهای پیام