وی استدلال می‌کند که احتمالاً هیچ خطری در استفاده از اسپرم‌های مسن‌تر وجود ندارد، اگرچه تاکنون هیچ مطالعه طولانی‌مدتی برای اثبات این موضوع انجام نشده است.
نظرات علمی-تخیلی
از آنجایی که یک جامعه و ژنوم با گذشت زمان تغییر می‌کند، استفاده از اسپرم‌های قدیمی ممکن است مشکل ساز شود. با این حال، ساوولسکو از این نگرانی‌ها با عنوان «نگرانی‌های علمی-تخیلی» یاد می‌کند، زیرا انجماد اسپرم تازه در دهه ۱۹۵۰ آغاز شده است.
حوزه باروری در چند سال گذشته به پیشرفت های اساسی دست یافته است. در سال ۲۰۱۶، گروهی از پزشکان به رهبری “جان جین ژانگ” ادعا کردند که با استفاده از تکنیکی به نام درمان جایگزینی میتوکندری به یک زن کمک کرده اند که اولین نوزاد سه والدی جهان(کودکی که سه والد بیولوژیکی دارد) را به دنیا بیاورد.
بنابراین با وجود بسیاری از روش‌های جدید برای فرزندآوری و تولد نوزادان به نظر می‌رسد که از اسپرم قدیمی یک نگرانی جزئی باشد.
با این حال، برخی از کارشناسان معتقدند که باید بیشتر در مورد این موضوع انجام شود. جولیان ساوولسکو، استاد اخلاق در دانشگاه آکسفورد می‌گوید تحقیقات درباره این مورد نیاز است که عاطفی داشتن یک پدر بیولوژیکی درگذشته را در نظر بگیرید.
در ماه اوت سال جاری نیز متخصصان مهندسی ژنتیک در دانشگاه کمبریج یک جنین مصنوعی موش را بدون استفاده از سلول‌های تخمک یا اسپرم تولید کردند. این جنین‌ها با استفاده از سلول‌های بنیادی تولید می‌شوند تا یک هفته قلب، مغز و سایر اندام‌ها را رشد دهند.
گامت(Gamete) یک سلول تخصص‌یافته و مسئول تولید مثل جنسی است. گامت‌ها معمولاً حاوی نصف کروموزوم جانداری هستند که از آن ساخته شده‌اند، هستند. به زبان دیگر، نصف ماده ژنتیکی مورد نیاز برای شکل‌دهی و ایجاد یک جاندار کامل را دارند. گامت‌ها از طریق تقسیم هسته‌های میوز ایجاد می‌شوند، به این ترتیب که سلول‌های جنسی دو بار شکافته می‌شوند و در جنس نر چهار گامت ایجاد می‌شوند و در جنس ماده سه یاخته و یک ماده ماده می‌شوند. در فرآیند لقاح، گامت‌های نر و ماده با ترکیب در می‌آمیزند و سلول بنیادی و دیپلید تخم یا زیگوت را به وجود می‌آورند که هر دو مجموعه کروموزومی را دارد. در انسان، گامت نر را اسپرم و ماده ماده را تخمک می‌نامند و گامت‌های طبیعی انسان حاوی بیست و سه کروموزوم هستند.
انتهای پیام