در آینده نزدیک، ربات‌ها عضوی از خانواده‌های ژاپنی می‌شوند

جمعیت ژاپن در حال پیر شدن است، زنان این کشور به طور فزاینده‌ای هنجارهای سنتی را که در آن‌ها مجبور به انجام کارهای زیادی در خانه هستند، می‌کنند. در عین حال، برخی از کشورهایی که راه حل آنها را به کار می گیرند، ژاپن در برابر ورود مهاجران مقاومت نشان می دهد. هر کسی که ژاپنی نباشد، بیگانه می شود، اما به غیر از ربات ها. در این جامعه بهم پیوسته است که ارزش فوق‌العاده‌ای برای همگنی یا همگونی (همگونی) به‌ویژه در داخل کشور قائل است، ربات‌ها نه به‌عنوان خارجی‌ها و مهاجران، بلکه به‌عنوان یک فرد ژاپنی واقعی تلقی می‌شوند.

جنیفر رابرتسون، کارشناس ژاپنی، در تحقیقات خود دریافته است که همگنی قومی ژاپنی با پیشبرد بخش رباتیک ارتباط تنگاتنگی دارد. در پیچ و تاب ساختن ربات‌های اصلی ما، ربات‌های ژاپنی در چشم سازندگان و کاربران آن‌ها حتی زمانی که از پلاستیک براق ساخته می‌شوند، کاملاً ژاپنی هستند، نه مهاجران دیگر. ناسیونالیسم ژاپنی، ربات‌ها را نیز در بر می‌گیرند، اما انسان‌های بیگانه را در بر نمی‌گیرند.

مذهب شینتو یا راه زندگی (مذهب شینتو) با باورهای آنیمیستی همراه است و روح و شخصیت را به اشیای بیجان نیز نسبت می‌دهد. زنده‌اِنگاری، جان‌باوری یا آنیمیسم (Animism) آیینی است که گرایندگان به آن اعتقاد دارند که همه عناصر طبیعت دارای روح و جان و زنده‌اند.

بدون شک، آنها تعریف متفاوتی از ربات دارند، تعبیرشان از هوش مصنوعی نیز متفاوت است، اما مطمئناً در ژاپن تحقیقاتی بر روی انقلاب ربات‌ها و رشد هوش مصنوعی در تمام موارد زندگی وجود دارد، در حالی که آمریکا بیشتر روی هوش مصنوعی به دلیل وجود دارد. کاربرد آن در امور نظامی و تحقیقاتی برای انجام این کار.

«پپر» یک ربات انسان نما بدون جنسیت، پرحرف و کودک مانند است که در حال حاضر در بازار موجود است. پپر با برچسب قیمتی کمتر از 200 دلار، اولین ربات انسان نمای اجتماعی است که وارد بازار شده است. او کوتاه قد است، از پلاستیک سفید براق ساخته شده و روی چرخ میچرخد. او چشمان مشکی بزرگی دارد که با نور آبی چشمک می‌زند. طوری طراحی شده است که شبیه یک کودک باشد و برای تبدیل شدن به عضوی از خانواده تولید شده است.

این ربات از احساس از شادی تا غم، عصبانیت تا تعجب را تشخیص می دهد و رفتار خود را با و خوی انسانهای اطرافش تطبیق می دهد. همراه با خرید او با یک ضمانت سه ساله ارائه می‌شود و خرید باید قرارداد استفاده از آن را بدهد که از «پپر» به منظور رفتار ناشایست استفاده نکند.

ربات ژاپنی “روبیر” (Robear) نیز نمونه دیگری است که می‌توان آنها را بلند کرد و آنها را در اطراف برد.ربات‌های انسان‌نما که به سالمندان کمک می‌کنند، برای پیشرفت در مراقبت از سالمندان هستند. رشد جمعیت سالمندان و رشد همزمان تعداد افراد مبتلا به زوال عقل، مشکلاتی که از سالمندان مراقبت می‌کنند، مشکل دارند. اگر به دنبال راه‌حل‌های جایگزین نباشیم و از فکر نکنیم، بزرگان ما متضرر خواهند شد.

سگ درمانی (therapy dog) سگی آموزش دیده است که برای ارائه محبت، آسایش و حمایت از مردم در محیط‌هایی مانند بیمارستان‌ها، خانه‌های سالمندان، مدارس، کتابخانه‌ها، آسایشگاه‌ها یا مناطقی که در حادثه رخ داده، حضور دارند.

“جنیفر رابرتسون” (جنیفر رابرتسون) انسان شناس و مورد برجسته فرهنگ ژاپنی در این باره گفت: شینتو، باورهای آنیمیستی در زندگی و مرگ، معتقد است که انرژی های حیاتی، خدایان، نیروها، یا کامی در هر دو موجود هستند. کامی (کامی) موضوع پرستش آیین شینتو است و در اصل لقبی است که از ارواح باعظمت و مقدس به کار می‌رود و نوعی احساس تمجید برای فضایل و اقتدار و اعتبار آنها در پی می‌آورد. چه در درختان در حیوانات، چه در کوه‌ها یا ربات‌ها، این کامی‌ها را می‌توان کرد.

داستان Astro Boy نیز مانند پینوکیو در رسانه‌های مختلف و اقتباس‌های انیمیشنی بازگو شد. در داستان این کارتون آمده است: پروفسور تنما (Tenma) سرپرست وزارت علوم، علاقه زیادی به ساخت یک ربات شبیه انسان دارد، در حالی که برای پسرش «توبیو»، پدری دلسوز نیست. توبیو فرار می‌کند و در یک تصادف رانندگی می‌شود و تنما در اندوه خود، Astro Boy را برای به تصویر کشیدن پسری از دست رفته‌اش می‌کند.

متخصصان رباتیک در ژاپن دهه‌ها است که در زمینه پژوهش و ساخت ربات‌هایی که همراه انسان هستند، پیشرو هستند. به همین دلیل، دولت ژاپن برنامه‌ای را تنظیم می‌کند که به آن منجر می‌شود تا سال ۲۰۲۵، هر خانواده «سبک زندگی رباتیک» است که مستلزم زندگی ایمن و راحت با کمک ماشین‌های همراه است.

“پارو” در اوایل دهه ۱۹۹۰ در موسسه تحقیقات سیستم هوشمند ژاپن اختراع شد و با قیمت ۵۰۰۰ دلار به فروش می‌رسد. نبوغ این ربات اجتماعی این است که رفتارش را به یاد می‌آورد و چگونه برنامه‌ریزی می‌کند که به گونه‌ای رفتار کند که پاسخ مثبت را برانگیزد. پارو می‌داند که چگونه می‌دانیم که چگونه می‌توان از عبارات شادی، خشم و تعبیر شبیه سازی کند. صداهایی شبیه فوک واقعی ایجاد می‌کند، اما بر خلاف یک فوک واقعی، طوری برنامه‌ریزی می‌شود که در روز فعال و شب‌ها بخوابد. پارو به عملکردی مشابه با یک حیوان درمانی است که می‌تواند به سلامت، استرس و تنهایی کمک کند، اما دیگر حیوان واقعی نیازی به راه رفتن یا تغذیه ندارد و هرگز بیمار نمی‌شود و نمی‌میرد.

در طول کووید-19، به ربات پپر آموزش داده شد که در بیمارستان‌ها به عنوان مسئول پذیرش و احوالپرسی از بیماران، اندازه‌گیری درجه حرارت و اجرای ضدعفونی کردن دست‌ها آموزش ببیند. این نقش درمانی بیشتر برای کاهش سلامتی در بیماران مسن در میان مراقبت از پرستاران به کار گرفته شده است.

در سال ۲۰۰۹، سازمان غذا و دارو (آمریکا) گواهینامه پارو را به عنوان یک دستگاه درمانی عصبی تایید کرد. این بر اساس مجموعه‌ای از مطالعات در خانه‌های سالمندان ارائه شده است، جایی که مشخص می‌شود که بیماران مبتلا به بیماری‌های خاص را به طور کامل انجام دهند. میداد.

در مورد کارکرد پارو به ما نشان می‌دهد که چگونه ماشین‌ها می‌توانند به‌عنوان پل به جای جایگزینی برای عوامل انسانی عمل کنند. ربات‌ها همچنین به بیمارانی که از سکته مغزی، فلج یا سایر مشکلات حرکتی بهبود می‌یابند و همچنین به بیماران مبتلا به زوال عقل، آلزایمر و اوتیسم کمک می‌کنند، کمک می‌کنند. متاآنالیزها مطالعه علمی در مورد مسائل اجتماعی که از سالمندان مراقبت می‌شوند، یافته‌ها با مشاهده می‌شوند که ربات‌های اجتماعی احساسات مثبتی مانند امید، عشق، امنیت و آرامش را بهبود می‌بخشند و استرس، تنهایی و اضطراب را در بین افرادی که با آن‌ها می‌بینند. اکنون می‌دهند.

این ربات‌ها می‌توانند یک راه حل مثبت و کارآمد برای مراقبت از سالمندان باشند و احساس تنهایی را در آنها از بین ببرند. شاید بیشتر در مورد ربات‌های پرستار دیده شوند. بسیاری از پژوهشگران و شرکت‌ها سعی می‌کنند چنین ربات‌هایی را برای کمک به سالمندان طراحی کنند. شاید این ایده در ابتدا کمی ترسناک به نظر برسد، اما نتایج آن واقعا امیدوارکننده هستند.

ژاپن بیش از هر کشور دیگری از ایده ورود ربات‌های انسان‌نما به خانه استقبال کرده است و بنابر گزارش‌ها، این ربات‌ها به زودی می‌توانند بخشی از اعضای خانواده‌های ژاپنی شوند.

بسیاری از متخصصان رباتیک‌ ژاپنی تصویری از Astro Boy در قالب یک عکس قاب‌دار از او در فضای کاری خود دارند. به گفته Astro ژاپنی، نفرین “Boy” شکاف بین آنچه که انیمیشن کارتونی می‌تواند انجام دهد و چه ربات‌های در بازار هنوز نمی‌تواند ارائه دهنده، باشد.

بخوان  از دستیار گوگل چه می‌دانید؟

یک پروفسور رباتیک ژاپنی، رویای خود برای هدیه دادن یک ربات به نوزادان در زمان تولد را شرح داده است. این ربات هدیه داده شده، همراه کودک رشد خواهد کرد و در طول زندگی خود با آن شخص راه می‌رود و به عنوان یک مراقب، یک دوست، یک محافظ و یک مورخ عمل می‌کند. ربات همه چیزهایی را که فرد تجربه می‌کند، ضبط و به خاطر می‌سپارد و به معنای واقعی کلمه از گهواره تا گور به مراقبت از فرد ادامه می‌دهد. همراهان مادام العمر آنها خواهند بود.

سیاستمداران و صنعت ژاپن با استفاده از فناوری (به جای افراد خارجی)، فعالیت‌های متنوع‌سازی اعضای جامعه را تامین می‌کنند. هنگام بررسی اسناد رسمی دولت در ژاپن در مورد سیاست هوش مصنوعی، این پیوند روشن می‌شود: برای ایجاد انگیزه در آنها برای داشتن فرزندان بیشتر، لازم است که برخی از کارهای خانه از دوش زنان برداشته شوند. به همین منظور دولت ژاپن طرحی را تنظیم کرد که تا سال ۲۰۲۵، هر خانوار یک سبک زندگی رباتیک را که مستلزم زندگی ایمن و راحت با ماشین های کمکی است، پذیرفته است. چشم انداز ۲۰۲۵ شامل تصویری از یک روز از زندگی یک خانواده تخیلی به نام «اینوب‌ها» (Inobes) است. اینوبها، یک خانواده سنتی ژاپنی در آینده هستند: یک زوج متاهل با یک دختر و یک پسر، پدر و مادر همسر و یک ربات.

ژاپن سال‌هاست که در حوزه رباتیک پیشرو بوده و مهد ربات‌های انسان‌نما است. این کشور اولین ربات انسان را در دهه ۷۰ ساخت و از آن زمان در حال توسعه این فناوری است. متخصصان رباتیک این کشور پیشگام این ایده بودند که هوش مصنوعی باید تجسم شود. در حالی که محققان غربی بیشتر بر توسعه الگوریتم‌ها به صورت انتزاعی تمرکز می‌کردند، موسسات ژاپنی معتقد بودند که نوآوری هوش مصنوعی باید در کنار یک بدن مصنوعی فیزیکی یا بهتر است بگوییم در داخل آن توسعه یابد.

دولت ژاپن علاوه بر بخش مالی بخش تحقیقات برای توسعه بیشتر پارو، از توسعه انواع ربات‌ها در مراکز مراقبت از سالمندان مانند ربات‌هایی است که می‌توانند بیماران را در تای چی کمک کنند و می‌توانند از فیزیوتراپی و توانبخشی حمایت کنند، حمایت می‌کنند.

Astro Boy تبدیل به یک ابرقهرمان می شود و از قدرت خود برای انجام امور خیر در جامعه استفاده می کند. او قدرت فوق العاده‌ای در تشخیص خوب یا بد بودن یک فرد دارد و با موجودات فضایی و ربات‌های بد مبارزه می‌کند. او همچنین با افرادی مانند Black Looks که از متنفرها هستند (گروهی از انسان‌ها که در مأموریت نابود کردن همه ربات‌ها هستند) مبارزه می‌کنند. در یک داستان، Astro Boy از ویتنامی‌ها در برابر نیروی هوایی ایالات متحده آمریکا محافظت می‌کند، در سال ۱۹۶۹ سفر می‌کند و از بمباران روستاهای ویتنامی جلوگیری می‌کند.

انتهای پیام

منبع

پارو، یکی دیگر از ربات‌های اجتماعی است که در سال ۲۰۰۳ وجود داشته است. پارو یک ربات درمانی است که برای برانگیختن واکنش‌های احساسی گرم شده و اثر آرام بخشی برای طراحی در بیمارستان‌ها و خانه‌های سالمندان دارد. پارو رباتی خزدار است، سبیل‌هایش به لمس پاسخ می‌دهند و به نوازش افراد با تکان دادن دم و پلک زدن پاسخ می‌دهند. «پارو» همچنین به صداها پاسخ می‌دهد و می‌تواند نام‌ها و چهره‌ها باشد، از جمله نام صاحبش و خودش را یاد بگیرد.