بیکر گفت: آنچه این پژوهشگران انجام می‌دهند، برای آموزش زبان انسانی به آن گونه‌ها تلاش می‌کنند، بلکه آنها فرهنگ‌های لغت را جمع‌آوری می‌کنند و سپس، تلاش می‌کنند تا متوجه شوند در آن گونه‌ها چه معنایی دارند.
بیکران گفت که انسانها در گذشته با حیوانات، به نخستی‌سانان ارتباط برقرار کرده‌اند اما این کار را با دیدگاه بسیار انسان‌محور انجام داده‌اند. از جمله این کارها می توانم به آموزش زبان اشاره به حیوانات اشاره کنم.
در مقابل، استفاده از هوش مصنوعی، راهی برای استفاده از زبان خود حیوان برای حفظ ارتباط است. این فناوری، اطلاعات به‌فرد مرتبط با رفتارها و الگوها را برای ایجاد زبان تحلیل و تحلیل می‌کند.
شاید انسانها به زودی با حیوانات ارتباط برقرار کنند زیرا در سراسر جهان از هوش مصنوعی برای صحبت با زنبورها، فیلها و نهنگها استفاده می کنند اما یک متخصص نگران است که از این قدرت برای دستکاری گونه های وحشی استفاده شود.
بیکر که آخرین فناوری کتابی را با عنوان “آواهای زندگی: چگونه‌های دیجیتال ما را به دنیای حیوانات و گیاهان نزدیک‌تر می‌کنند” (The Sounds of Life: How Digital Technologies Are Bringing Us Closer to the Worlds of Animals and Plants) منتشر کرده، گفت: که گام بعدی تحقیقات این گروه آلمانی، کاشت ربات در کندوهای مختلف است تا ببینند آیا می‌کنند، ماشین‌ها را به عنوان یکی از اعضای خود می‌پذیرند یا خیر. وی افزود: در این صورت، کنترل بی‌سابقه‌های بر کندو داشت. ما کندو را به روشی اهلی می‌داند که پیشتر هرگز انجام نشده بود.
به گزارش ایسنا و به نقل از دیلی میل، “کارن بیکر”(Karen Bakker)، پژوهشگر “دانشگاه بریتیش کلمبیا”(UBC) در مصاحبه‌ای گفت که یک گروه پژوهشی در آلمان از هوش مصنوعی برای رمزگشایی الگوهایی در صداهای غیرانسانی مانند رقص زنبورهای عسل و صداهای با زبان فارسی پایین فیلها استفاده می‌کنند. این کار کمک می‌کند تا فناوری نه تنها برای برقراری ارتباط، بلکه برای کنترل حیوانات وحشی نیز استفاده می‌شود.
در سال ۲۰۱۸، پژوهشگران “مرکز ماشینی و رباتیک دالم”(DCMLR) در آلمان، رباتی به نام “روبوبی”(RoboBee) را طراحی کردند که رقص زنبورها را برای انتقال اطلاعات استفاده می‌شود، تقلید می‌کند. این ربات که هیچ شباهتی به زنبورهای واقعی ندارد، به شکل یک حشره بالدار طراحی شده و به میله‌های مرتبط است که حرکات آن را کنترل می‌کند.
علاوه بر این بر زنبورهای عسل و نهنگ، یک گروه بین‌المللی از پروژه‌های بزرگ‌پروازانه را برای گوش دادن، بررسی و ترجمه ارتباط نهنگ‌های عنبر با هدف انجام آنها با آنها راه‌اندازی کرده‌اند. این پروژه موسوم به «پروژه ستی» (Project CETI)، از هوش مصنوعی برای تفسیر آوایی استفاده می‌کند که نهنگ‌های عنبر برای ارتباط با یکدیگر تولید می‌کنند.
وی افزود: توانمندسازی انسانها برای صحبت کردن با انواع مختلف می‌توان احساس خویشاوندی عمیق‌تر یا احساس سلطه و حضور اهلی کردن گونه‌های وحشی را ایجاد کرد که ما هرگز به عنوان انسان قادر به کنترل آنها نبوده‌ایم.
بیکر در مورد مشکلات اخلاقی ناشی از این موضوع نیز صحبت کرد و در ساختن چنین فناوری‌هایی می‌توان از استفاده از انسان از حیوانات استفاده کرد. با وجود این، امیدوار است که از این بی‌ها استفاده شود تا افراد عادی با آواهای طبیعت هماهنگ شوند.
انتهای پیام
منبع
برنامه این است که مصنوعی هر صدا را با یک مفهوم خاص مرتبط کند. به گفته پژوهشگران، این کار حداقل پنج سال زمان می‌برد. اگر پژوهشگران به این دست یابند، گام بعدی آنها ابداع و توسعه یک ربات گفتگوکننده‌ای است که با نهنگ‌های عنبر گفتگو می‌کند.
بیکر درباره کار «کتی پین» (Katie Payne)، جانورشناس و پژوهشگر حوزه زیست‌آوایی صحبت کرد که از هوش مصنوعی برای دریافت صداهای فروصوت استفاده کرده است.
بیکر توضیح داد که این نوع مصنوعی مصنوعی را می‌توان به ربات‌هایی اضافه کرد که می‌توان ارتباط بین گونه‌ها را از بین ببرند اما آنها که این پیشرفت، پرسش‌های اخلاقی را نیز ایجاد می‌کنند.
فیلها به دلیل غرش‌های قوی خود می‌شوند اما این موجودات بزرگ هستند، صداهایی با فرکانس پایین نیز منتشر می‌کنند که به گوش انسان نمی‌گیرند.
این گروه پژوهشی به ربات آموزش دادند تا حرکات یکسانی از رقص را تقلید کند که از ارتعاشات تشکیل شده است. این کار، زنبورها را فریب داد تا به آن گوش دهند. این نشان می دهد که برخی از زنبورها دستورالعمل های روبوبی را دنبال می کنند. از جمله این که در کدام قسمت کندو حرکت می کنند یا به طور کامل می شوند.
انسانها مدت‌هاست که به دنبال ملاقات با حیوانات بوده‌اند و می‌توانند فیلم را با این ایده ساخته‌اند. مانند فیلم «دکتر دولیتل» (Doctor Dolittle) در سال ۱۹۶۷ اما این ایده دیگر فقط یک طرح فیلم نیست و روش‌های موفقی را برای صحبت کردن به زبان حیوانات کشف کرده‌اند.