عامل کوید-۱۹ هنوز بین گونه‌ها قابل انتقال است

پژوهش از یک روش شبیه‌سازی رایانه‌های به نام دینامیک مولکولی برای ارائه خدمات در یک شبیه ساز استفاده می‌شود. در این بالا از محاسبات با کارایی بر روی پردازنده گرافیکی استفاده می‌شود تا مشخص شود هر زمان در طول چه کاری انجام شود. بابیت گفت این به پژوهش اجازه می‌دهد تا سوالاتی را که در آزمایشگاه‌های سنتی نمی‌توان به آنها پاسخ داد، بررسی کرد.

او افزود: آزمایش‌هایی را انجام داد که در آن خفاش‌ها با انواع ویروس‌های ویروسی انسانی خطرناک می‌شوند، بنابراین شبیه‌سازی‌های مبتنی بر رایانه جایگزین بسیار مطمئن‌تری می‌دهند.

مطالعه‌های جدید نشان می‌دهد که سویه‌های ویروس سارس-کوو-۲ هنوز بین انواع مختلف قابل انتقال است.

بابیت می‌‌اید: ما امیدوار بودیم که تطبیقی ​​جالبی را ببینیم زیرا بیشتر به انسان‌ها عادت کرده‌اند و کمتر به خفاش‌ها عادت دارند، اما در واقع می‌دانیم که تغییرات زیادی رخ نمی‌دهد. از آنجایی که ویروس‌های ارتباطی به میزبان زیاد توسعه یافته است، بنابراین نمی‌توانند مانع انتقال آن از انسان خفاش‌ها شوند. اگر به روابط تبارزایی خفاش‌ها با انسان نگاه کنید، ما در درخت پستانداران بسیار از هم فاصله داریم. بنابراین، این نشان می دهد که بین گونه های بسیار خطرناکی وجود خواهد داشت و تحقیقات حاکی از وجود شواهد بسیاری در این مورد بوده است.

این یافته‌ها در مطالعه‌های مجله “Royal Society Open Science” توسط مادوسودان راجندران(Madhusudan Rajendran) فارغ از التحصیل اخیر روچستر و گرگوری بابیت (Gregory Babbitt) دانشیار از دانشکده علوم زندگی توماس اچ. گوسنل(Thomas H. Gosnell) منتشر شد. این ویروس‌ها را با گیرنده‌های سلول‌های میزبان معروف به «ACE2» هم در انسان و هم در خفاش‌های مختلف از نوع خفاش نعلبینی (Rhinolophus) مطالعه کردند. بابیت می‌گوید که نتایج آن‌ها شگفت‌آور بوده است.

بخوان  سنگ عقیق ۱۷۵ ساله تخم دایناسور از آب درآمد!

انتهای پیام



منبع به گزارش ایسنا و به نقل از فیز، دانشمندان بر این باورند که خفاش‌ها ویروس سارس کوو-2 را برای اولین بار در دسامبر سال 2019 به انسان‌ها منتقل کردند و در حالی که این ویروس از آن زمان به سویه‌های آن مانند دلتا و اومیکرون کشف شد، یک مطالعه جدید نشان می‌دهد که سارس- کوو-۲ هنوز با شدت بالا میان پستانداران قابل انتقال است. محققان موسسه فناوری روچستر (RIT) شبیه‌سازی‌های رایانه‌های را توسعه دادند که نشان می‌دهد از مراکز آموزشی خود برای اتصال به سلول‌های میزبان در خفاش‌ها و انسان‌ها با روش‌های مشابه استفاده می‌کنند.