“دیوید شوستر” (David Shuster)، ژئوشیمیدان و از اعضای گروه علمی جمعآوری نمونه ناسا گفت: این دلتا یکی از اهداف اصلی برنامه بازگشت نمونه است، زیرا تعیین میکند که دریاچه چه زمانی به وجود آمده است و شرایط محیطی مناسب حیات چه زمانی وجود داشتهاند.
پیش از ماموریت، زمینشناسان انتظار داشتند که کف دهانه پر از رسوب یا گدازه باشد، اما در دو قسمت از منطقه موسوم به “Séítah” به نظر میرسد سنگها در زیر زمین تشکیل شده و به آرامی سرد شدهاند. بدیهی است که هر چیزی که آنها را پوشانده بود، طی ۲.۵ تا ۳.۵ میلیارد سال گذشته فرسایش یافته است.
استقامت تا به امروز، چندین نمونه از سنگ و خاک مریخ را جمعآوری کرده است. ناسا قصد دارد تا سال ۲۰۳۳، حدود ۳۰ نمونه را به زمین بیاورد تا با دستگاههایی که بسیار پیچیدهتر از دستگاههای کنونی اکتشاف مریخ هستند، تجزیه و تحلیل شوند. آنها جدول زمانی مورد انتظار را برای تاریخچه زمینشناسی و آب این سیاره مشخص خواهند کرد. در هر حال، دانشمندان در مورد آن چه تاکنون در مورد نمونهها کشف کردهاند نیز مشتاق هستند.
مشخص نیست چه زمانی و چه مدت آب مایع در دهانه باقی مانده است. زمان دقیق فقط با تجزیه و تحلیل آزمایشگاهی روی زمین آشکار خواهد شد، زیرا دستگاههای تجزیه و تحلیل ژئوشیمیایی مورد نیاز برای تاریخگذاری، بسیار بزرگ هستند و نمیتوان آنها را روی مریخنورد استقامت قرار داد.
“دهانه جیزرو” (Jezero Crater) که در شمال خط استوای مریخ قرار دارد، هدف ماموریت “مریخ ۲۰۲۰” (Mars ۲۰۲۰) ناسا و مریخنورد استقامت بود، زیرا چیزی شبیه به دلتای رودخانهای را در بر داشت که در بستر دریاچه شکل گرفته بود و بنابراین میتوانست درباره زمان جاری شدن آب در سیاره سرخ، اطلاعاتی را در اختیار دانشمندان بگذارد.
نمونههای به دست آمده از دومین منطقه موسوم به “Máaz” نیز آذرین هستند، اما ترکیب متفاوتی دارند. سنگ منطقه Máaz میتواند لایه بالایی دریاچه ماگما باشد. در دریاچههای ماگمایی روی زمین، کانیهای متراکمتر هنگام تبدیل شدن به بلور، تهنشین میشوند و لایههایی از ترکیبات مختلف را ایجاد میکنند.
پژوهشهای آینده شامل نمونههایی از رسوبات جمعآوریشده اخیر از دلتا خواهند بود. سنگهای رسوبی ممکن است ردپایی از ریزفسیلها را نیز شامل شوند؛ البته اگر در مریخ زندگی وجود داشته باشد.