هر بار که استارلینک ماهوارههای بیشتری را به مدار میفرستد، احتمال برخورد با دیگر اجرام در فضا بیشتر میشود. هیو لوئیس، پروفسور و رئیس گروه تحقیقاتی فضانوردی در دانشگاه ساوتهمپتون گفت: “تعداد برخوردهایی که توسط پایگاه داده سقراط شناسایی شده است بیش از دو برابر شده است و اکنون در شرایطی هستیم که استارلینک نیمی از تمام برخوردها در را تشکیل میدهد.” البته باید اشاره کرد که ماهوارههای استارلینک با سیستمهای جلوگیری از برخورد خودکار طراحی شدهاند تا از برخوردهای احتمالی جلوگیری کنند. فناوری اسپیس ایکس هنوز راهی برای جلوگیری از نابودی ماهوارههای استارلینک پرتاب شده در طوفانهای ژئومغناطیسی پیدا نکرده است، اما این شرکت به مردم اطمینان میدهد که زبالهها مشکلی ایجاد نخواهند کرد.
ماهوارههای استارلینک مانعی در تحقیقات نجومی
طبق گزارش سازمان ملل، تقریبا نیمی از جمعیت جهان به اینترنت دسترسی ندارند. حتی درصد کمتری از مردم در کشورهای در حال توسعه در عصری که توسعهیافتهترین کشورها اتصال به اینترنت را بدیهی میدانند، به اینترنت دسترسی ندارند. هدف استارلینک حل این مشکل با دور زدن زیرساختهای اینترنت به روش سنتی مانند کابلهای فیبر نوری است که هنوز مکانهای دوردست را پوشش نمیدهند.
به گفته بلومبرگ، ماهوارههای استارلینک باید تا حد امکان در پایینترین سطح زمین قرار بگیرند تا زمان تأخیر در سرویس دهی کاهش یابد. بر خلاف ماهوارههای سنتی که تا ارتفاع ۳۵۷۶۴ کیلومتری به دور زمین میچرخند، ماهوارههای استارلینک در مدار پایین زمین (LEO) قرار دارند که آنها بین ۵۰۰ کیلومتری تا ۲۰۰۰ کیلومتر بالاتر از سطح زمین هستند. ماهوارههای مدار پایین زمین سریعتر از ماهوارههای مدار متوسط زمین حرکت میکنند و در حدود دو ساعت یا کمتر دور سیاره میچرخند. این بدان معنی است که ماهوارههای مدار پایین در حالی که با سرعت فوق العاده در مدار حرکت میکنند، منطقه کوچکتری را پوشش میدهند، و اگر میخواهید کل سیاره را پوشش دهید، به هزاران ماهواره مدار پایین نیاز دارید.
آنها میتوانند با ماهوارههای دیگر در مدار برخورد کنند
بیشتر بخوانید