مشاهده یک لایه سنگی سیال در گوشته جامد زمین

با بررسی چگونگی تغییر شکل زمین در طول زمان، شواهدی از لایه‌های به ضخامت حدود ۵۰ مایل در پایین لایه سطحی گوشته کشف کرده‌اند که چسبناک‌تر از بقیه گوشت است. آنها معتقدند که این لایه ممکن است کل سیاره را بپوشاند.

می‌گوید: بازتولید این ویژگی‌ها با مدل‌سازی‌های سخت بوده است، اما لایه پارک ضعیف در این مطالعه این کار را آسان‌تر می‌کند.

به گزارش ایسنا و به نقل از آی‌ای، مطالعه‌ای که در تاریخ ۲۲ فوریه توسط دانشمندی از دانشگاه شیکاگو در مجله «نیچر» (Nature) منتشر شد، احتمالاً یک لایه سنگی سیال غیرمنتظره در پایین‌ترین قسمت گوشته بالای زمین وجود دارد.

حالا چه چیز بیشتری از گوشته زمین می‌دانیم؟

مهمتر اینکه پارک و همکارانش از این مشاهدات برای تعیین ویسکوزیته گوشته زمین استفاده کردند.

پارک در یک بیانیه توضیحی توضیح داد: می‌توان آن را مانند یک لیوان پر از عسل در نظر گرفت که پس از برداشتن یک لیوان در آن به آرامی به شکلی باشد که سطح خود را باز کند. حال در این مورد، این کار به جای چند دقیقه، سال‌ها طول می‌کشد.

زمانی که GPS اطلاعات حسگرهای را در چند جزیره مجاور به دقت تجزیه و تحلیل کرد، دریافت که زمین حتی پس از زمین‌لرزه نیز به حرکت خود ادامه می‌دهد و حتی تا سالها بعد، هنوز به آرامی با سرعت تقریباً یک سانتی‌متر در هر سال حرکت می‌کند. می کند.

پارک و گروهش یکی از این زمین‌لرزه‌ها را که در سال ۲۰۱۸ در سواحل فیجی رخ داد، به طور دقیق مورد بررسی قرار دادند. شدت این زمین لرزه ۸.۲ ریشتر بود. با این حال، از آنجایی که در 350 مایلی زیر زمین رخ داده است، آسیب قابل توجهی وارد شده و کسی را قربانی نکرده است.

این کشف با تجزیه و تحلیل حرکت طول مدتی که حسگرهای GPS پس از یک زلزله قوی در جزایر اقیانوس آرام در نزدیکی فیجی شناسایی شده، انجام شده است. این پژوهش به طور قابل توجهی می تواند به توسعه یک تکنیک کاملاً جدید برای تعیین سیال بودن گوشته زمین تبدیل شود.

سانگیانگ پارک ژئوفیزیکدان دانشگاه شیکاگو و نویسنده اصلی این مطالعه نشان می‌دهد که ممکن است یک روش به فرد برای اندازه‌گیری خواص گوشت وجود داشته باشد که مطالعه پیشامدهای پس از زلزله‌های شدید باشد.

در حالی که این پدیده قبلاً برای زمین‌لرزه‌های کم‌عمق مورد توجه قرار گرفته بود، بر این باور بودند که این اثر برای زلزله‌های بسیار ناچیز است. بنابراین، مشاهدات پارک اولین است که تغییر شکل از زمین‌لرزه‌های مورد شناسایی می‌دهد.

این با ویسکوزیته پایین می‌تواند برخی مشاهدات دیگر توسط زلزله شناسان را توضیح دهد. به عنوان مثال، قبلاً گفته شده بود که صفحات سنگی راکدی در زمین وجود دارند که خیلی حرکت نمی‌کنند و در همان عمق در پایین گوشته قرار دارند.