به گزارش ایسنا و به نقل از انگجت، پژوهشگران در دانشکده پزشکی دانشگاه «استنفورد» به کشف‌کننده‌های دست‌های پژوهشی که می‌توانند در آینده به درمان‌های ایجاد سرطان بپردازند.
این باکتری، استافیلوکوکوس اپیدرمیدیس (Staphylococcus epidermidis) نام دارد که از پوست موش گرفته شده و برای تولید تولیدی تغییر یافته که سیستم ایمنی را با توجه به تومورهای خاص حرکت می‌کند.
دکتر مایکل فیشباخ دانشیار مهندسی زیستی در استنفورد می‌گوید: این روش معمولاً جادویی به نظر می‌آید. این موشها تومورهای بسیار تهاجمی دارند که رشد می‌کنند و ما به آنها یک درمان ملایم دادیم و به راحتی یک سواب از برداشتیم و آن را روی موی سرشان مالیدیم.
فیشباخ می‌گوید: مشاهده ناپدید شدن آن تومورها به ویژه در محلی دور از محل مصرف، تکان دهنده بود. به طوری که مدتی طول کشید تا باور کنیم که واقعاً این اتفاق در حال رخ دادن است.
با توجه به این نکات، پژوهشگران دانشگاه «استنفورد» می‌گویند که انتظار می‌رود این روش در چند سال آینده آغاز شود، آزمایش‌های بیشتری هم بر روی موشها و هم بر روی حیوانات دیگر از ادامه کار با انسانها نیاز دارند.
به نظر می‌رسد این آزمایش، موفقیت چشمگیری بوده است، زیرا اصلاح‌شده انواع سرطان متاستاز پوست را پس از اعمال از بین می‌بردند. نتایج نیز بدون هیچ گونه گزارش قابل توجهی به دست آمد.
آنها آزمایشاتی را انجام دادند که در آن ژنوم میکروبها و باکتریهای پوستی را برای مبارزه با سرطان تغییر داده اند. این میکروب‌های تغییر یافته روی موش‌های مبتلا به سرطان تزریق می‌شوند و مشاهده می‌کنند که تومورها از بین رفتن شروع می‌شوند.
پژوهشگران این باکتری را در اختیار دارند تا سلول‌های CD8 را انتخاب کنند که به طور خاص هدف قرار می‌دهند، تولید کنند. در این مورد، آنتی‌ژن‌ها مربوط به تومورهای سرطان پوست بودند.
دانشگاه «استنفورد» با موفقیت‌آزمایی‌هایی را برای مبارزه با سرطان در موشها مهندسی کرده‌اند و اکنون برنامه‌هایی برای آزمایش‌های انسانی آن در چند سال آینده در دست دارند.
محققان امیدوارند که این درمان در نهایت بر سلول‌های سرطانی به انواع بیماری‌های عفونی نیز منجر شود.
این یک گریز دیگر به دنیای میکروبیوم‌ها و همه زندگی‌هایی است که در آنجا می‌شوند. این روزها میکروبیوم بسیاری از اخبار را به خود اختصاص داده است، اما نباید از این واقعیت غافل شود که پوست نیز میزبان میلیون‌ها میلیون‌ها میلیون‌ها میلیون‌ها سلول، قارچ و ویروس است و این موجودات مجموعه ناشناخته است.
مانند تمام درمان‌های در حال رشد سرطان، احتیاط‌های سنگین در این مورد نیز وجود دارد. اول از همه این آزمایش‌ها روی موشها انجام شده است. انسانها و موشها از نظر بیولوژیکی از بسیاری از جهات به هم شبیه هستند، اما بسیاری از درمانهایی که روی موشها کار می کنند، روی انسانهای متفاوت عمل می کنند.
پژوهشگران دانشگاه «استنفورد» هنوز نمی‌دانند که آیا استافیلوکوکوس اپیدرمیدیس باعث ایجاد پاسخ ایمنی در انسان می‌شود یا خیر. با توجه به اینکه پوست ما مملو از موجودات است، بنابراین ممکن است نیاز به یافتن میکروب دیگری برای و تغییر مهندسی باشد. همچنین این روش برای درمان تومورهای سرطان پوست ایجاد می‌شود و به صورت موضعی برای اعمال می‌شود و باید دید که آیا این روش به سرطان‌های داخلی نیز می‌رسد یا خیر.
بنابراین، سلول‌ها با یک تومور مشابه، شروع به تکثیر سریع و کوچک شدن می‌کنند یا کامل می‌کنند.