نورالینک روی یک پروژه جاه‌طلبانه کار می‌کند تا به افراد فلج اجازه دهد دوباره حرکت کنند. این پروژه مراکز حرکتی مغز را که در آن فعالیت سیناپسی انجام می شود با استفاده از رایانه حرکت می کند.
به گزارش ایسنا و به نقل از آی‌ای، ایلان ماسک در تلاش است تا با استفاده از ارتباط‌های مغزی به افراد فلج در کسب موفقیت برای حرکت کمک کند.
موسسه ملی بهداشت تشخیص داد که این روش باعث آسیب عصبی نمی‌شود و همچنین به بیمار آسیبی نمی‌رساند. نام فنی آن تحریک عمقی مغز(Deep Brain Stimulation) است.
این متن توسط یک میمون نوشته شده است که با بهره گیری از قدرت مغزش روی نمایشگر رایانه تایپ می‌کرد. در واقع، آن میمون رایانه را طی مجموعه‌ای از رفتارهای کنترل می‌کند. نورالینک توضیح داد که چگونه میمون را آموزش داد تا به اعداد و حروف روی نمایشگر واکنش نشان دهد. پاداش دادن به میمون برای ردیابی حروف و اعداد و سپس استفاده از آنها برای نوشتن اعداد و کلمات پیچیده‌تر و در نهایت تولید یک جمله کاری است که آنها انجام داده‌اند.
وی افزود: پیشرفت در آغاز، به ویژه در انسان‌ها شاید به نظر می‌رسد اما ما هر کاری می‌کنیم تا آن را به طور موازی در زمینه‌های مختلف ارائه کنیم.
انتهای پیام
منبع
ماسک در این مورد توضیح داد: ما می‌خواهیم با دقت بسیار بالا از کارایی دستگاه‌هایی که می‌توانند از آنها در انسان‌ها استفاده کنند.
شرکت نورالینک که در زمینه‌های نورون‌های فعالیت‌های عصبی از جدید خود رونمایی کرده و خبر از آغاز آزمایش‌های بالینی در انسان‌ها شش ماه آینده داده است.
نشان بده و بگو(نشان بده و بگو)
اصول اولیه نورالینک ثبت پتانسیل های عمل نورون ها در مغز است. این کار با قرار دادن یک الکترود نزدیک به سیناپس دو نورون در مغز و ضبط تکانه‌ای الکتریکی آن انجام می‌شود.
ماسک ادامه داد دو کاربرد اولیه نورالینک در انسان‌ها بازگرداندن بینایی و فعال کردن حرکات عضلانی در این افراد است که به انجام فعالیت‌ها قادر هستند. ما معتقدیم می‌توانیم بینایی کسی را که از بدو تولد هم نابینا بود، بازیابی کنیم.
مسیر درک مغز توسط یکی از مهندسان نورالینک توصیف شد. او آن را به یک نوار از یک مایلی (1.6 کیلومتر) تشبیه کرد که تمام فعالیت‌ها را نشان می‌دهد که مغز می‌تواند انجام دهد و ما انسان‌ها تنها می‌توانیم اینچ اول (هر اینچ معادل 2.5 سانتی‌متر) را درک کنیم.
آنها طرح‌هایی را در ساخت یک سیستم ایمپلنت ارائه کردند که می‌توان ۱۰ هزار الکترود در هر رشته داشته باشد. رباتی که اکنون الکترودها را در بدن افراد قرار می دهد، یک عمل جراحی است. جراح مغز و اعصاب بیمار را آماده می‌کند، سپس ربات ایمپلنت‌ها را در مغز می‌دهد، زیرا رشته‌های الکترودها بسیار ظریف هستند و نمی‌توان آنها را با دست نگه داشت.
این سازماندهی‌های پیچیده از عملکردهای عصبی از طریق الکترودهای کاشته شده در مغز میمون به کار گرفته می‌شوند. این الکترودها رشته های نازک بلندی از الیاف فلزی هستند. ضخامت آنها بین پنج تا ۵۰ میکرون است که از موی انسان نیز نازک‌تر است. آنها به قدری سبک هستند که اگر به هوای پرتاب می‌شوند، در هوای شناور می‌شوند و به قدری ضعیف هستند که نمی‌توانند یک تار مو را حرکت دهند.
ایلان ماسک همچنین اعلام کرده است که انتظار دارد تراشه بی‌سیم شرکت نورالینک‌های بالینی انسانی را طی شش ماه آینده آغاز کند.
میمون در حال تایپ کردن نیست، او به حروف موجود در کلمات فکر می‌کند. ایمپلنت در مغز او فعالیت عصبی را به شیوه‌های منظم ترجمه می‌کند. میمون از طریق فکر کردن به حروف و ظاهر شدن آنها، کنترل صفحه را یاد می‌گیرند.
رویداد نورالینک با نمایش مجموعه‌ای از کلمات آغاز شد که حرف به حرف تایپ می‌شود تا عبارت «به نمایش بده و بگو خوش آمدید» ظاهر شود.
الکترودهای فعالیت نورون‌ها را می‌گیرند، سیگنال‌ها از نورون‌ها آزاد می‌شوند، توسط تراشه در رایانه ثبت می‌شوند، سپس ترسیم، سازماندهی و بازتولید می‌شوند.
شرکت نورالینک(Neuralink) در حال برگزاری مراسمی است که ایلان ماسک به عنوان مدیر شرکت‌های بزرگ تسلا، اسپیس ایکس، توییتر و البته نورالینک آن را «نمایش بده و بگو» نامیده است.