نمایش سرنوشت نهایی خورشید در سحابی پروانه

پژوهشگران در مورد شکل پروانه گفتند: توضیح این موضوع با مدل‌های کنونی تشکیل سحابی هنوز مشکل است. این احتمال وجود دارد که ستاره مرکزی سحابی با یک ستاره همراه پنهان شده یا کمتر از مقداری گاز را از یکی از آنها گرفته و میدان‌های مغناطیسی پیچیده‌ای را ایجاد کرده است که بال‌های سحابی را شکل داده‌اند.

شرایطی که «سحابی پروانه» پشت سر گذاشته شده است، نمونه جالبی از اتفاقاتی هستند که خورشید قرار است با آنها روبه‌رو شود.

منبع

به گزارش ایسنا و به نقل از اسپیس، در اعماق صورت فلکی «کژدم» (عقرب)، یک پروانه کیهانی بالهای خود را باز کرده است. این پروانه کیهانی که «ان‌جی‌سی ۶۳۰۲» (NGC 6302) نام دارد، پوسته بزرگی از گاز درخشان است که بیشتر به نام «سحابی پروانه» (Butterfly Nebula) می‌شود. این سحابی دو بال که در فاصله حدود 400 سال نوری از زمین قرار دارد، نمونه ای از دیدنی است که وقتی سوخت استارگانی مانند خورشید تمام می شود و از بین می رود، رخ می دهد.

گران‌ها با مقایسه دو تصویر «تلسکوپ فضایی هابل» (HST) از بال‌های این پروانه که در سال‌های 2009 و 2009 گرفته شده‌اند، پژوهش‌های عجیب و غریبی را کشف کرده‌اند که به رشد سحابی کمک می‌کنند. آنها شواهدی را مبنی بر وزیدن باد شدید از ستاره مرکزی سحابی شناسایی کردند که به نظر می‌رسد برای هزاران سال در الگوهای متقاطع و پرهرج‌ومرج در حال انفجار بوده‌اند.

به پژوهشگران، این بادها که 2300 و 900 سال پیش از ستاره مرکزی فوران گفتند، ماده را با سرعتی که به غیرمعمول بالا بود و تا 800 کیلومتر در ثانیه می‌رسید، به لبه‌های سحابی هل دادند. در همین حال، ماده‌ای که نزدیک به مرکز قرار دارد، تنها با یک دهم آن سرعت به سمت بیرون خزیده است و در نتیجه ساختارهای پیچیده و نامتقارنی در سراسر بال‌های سحابی شکل گرفته‌اند.