زمانی که انتظار می‌رفت، ارتباط با اوریون از ساعت ۷:۲۶ صبح به منطقه زمانی شرقی (۱۵:۵۶ به وقت ایران) به مدت ۳۴ دقیقه قطع شد و فضاپیما از پشت ماه گذر کرد.
جف رادیگان (جف رادیگان)، مدیر پرواز آرتمیس ۱ ناسا، در یک نشست مطبوعاتی پیش از گذر از این کپسول از کنار ماه گفت: ما از برخی مناطق از فرود آپولو عبور کردیم. ما از محل فرود آپولو 11، 12 و 14 یا 14 نزدیکی آنها را می بینند. طبیعت، این مناطق در تاریکی خواهند بود، نور خورشید نخواهد داشت و بنابراین فیلم خوبی از آنها دریافت نخواهیم کرد.
این فضاپیما یک مانور تصحیح مسیر انجام داد و سپس موتور سیستم مانور مداری خود را به مدت دو دقیقه و ۳۰ ثانیه در ساعت ۷:۴۴ صبح روز دوشنبه به وقت منطقه زمانی شرقی (۱۶:۱۴ به وقت ایران) روشن کرد تا برای گذر از خود. شتاب بگیر. نزدیکترین فاصله آن از ماه ۱۱ دقیقه و نیم بعد از رقم خورد.
چهار نمونه جمع آوری شده از ماه در داخل یک حباب کوچک پلاستیکی شفاف که ناسا آن را «دکمه» (دکمه) می‌نامد قرار می‌دهد.
به گزارش ایسنا و به نقل از اسپیس، آرتمیس ۱ دومین ماموریتی است که طی آن نمونه‌های خصوصی از ماه به سمت این قمر باز می‌گردند.
فراتر از ماه
در حالی که قرار دادن نمونه‌های ماه در کپسول اوریون، دو ماموریت آپولو و آرتمیس را به هم وصل می‌کنند، پرواز از نزدیکی ق زمین هدف مهم‌تری را انجام می‌دهد و آن استفاده از نیروی گرانشی ماه برای هدایت فضایپیما به سمت راست ورود آن به یک مدار. مخالف‌گرد (retrograde) در ماه بود.
چهار نمونه کوچک از ماه در فضاپیمای اوریون ناسا به ماه نزدیک می‌شود، نمونه‌هایی که بیش از ۵۰ سال قبل در ماموریتی دیگر از روی سطح این قمر جمع‌آوری شده بودند، بودند.
دشتها در فضا
اوریون در روز جمعه ۲۵ نوامبر (۴ آذر) وارد مدار مخالف‌گرد خود می‌شود و یک روز بعد از فاصله ثبت‌شده توسط ماموریت آپولو ۱۳ یعنی ۴۳۲ هزار و ۱۹۴ کیلومتر از زمین دست می‌شود و آن را پشت سر می‌گذارد.
بازگشت نمونه‌های قمری به خانه یا دستکم پرواز سریع آنها از نزدیکی دنیایی که از آن آمده‌اند، بخشی از یک سفر بزرگ‌تر برای مهیا کردن انسان‌ها برای فرود روی ماه است. چهار قطعه غبار که برای اولین بار توسط فضانوردان آپولو ۱۱، نیل آرمسترانگ و باز آلدرین در سال ۱۹۶۹ به بازگردانده شده بود، در روز دوشنبه ۲۱ نوامبر (۳۰ آبان) به عنوان بخشی از ماموریت آرتمیس ۱ ناسا به فاصله ۸۰ مایلی (۱۳۰ کیلومتری) ) از ماه رسیدند.
این مانور موفقیت‌آمیز، دومین ماموریتی را که طی آن نمونه‌های ماه از خاستگاه خود دیدن کردند، رقم زد. پیش از این، یک سنگ که توسط فضانوردان آپولو ۱۲ باز شده بود، به عنوان بخشی از تحقیقات بر روی میدان مغناطیسی ماه در سال ۱۹۷۲، طی ماموریت آپولو ۱۶ به سمت این قمر پرواز کرد.
انتهای پیام