به گزارش ایسنا و به نقل از تی ای، آدنوکارسینوم محل معده به مری(GEJ) خاصیت یک سرطان تهاجمی است و مدل‌های ارتباطی زیادی برای مطالعه اساس مولکولی این بیماری تهاجمی وجود ندارد. رفلاکس اسید، سیگار کشیدن و آسیب عفونی هلیکوباکتر پیلوری معده، از عوامل خطرناک ثابت شده برای تومورهای مری و معده هستند اما دستگاه هایی هستند که نشان می دهند نحوه شروع سرطان در آدنوکارسینوم محل اتصال معده و مری تا حدی به دلیل فقدان مدل های اولیه این بیماری خاص از نظر بیولوژیکی برای تحقیق برانگیز است.
ملتزر گفت: ممکن است قبل از استفاده از این ترکیب برای بیماران انسانی به مطالعات پیش بالینی بیشتر نیاز داشته باشد، اما ارگان ها ممکن است به پیشرفت چنین مطالعاتی کمک کنند. ترکیب ارگانیدها با این روش ویرایش ژن(CRISPR/Cas9) یک استراتژی بالقوه ثمربخش برای مطالعه سایر تومورهای انسانی است.
پس از آن‌هایی که ناهنجاری‌ها را در دسته‌های مولکول‌ها (لیپیدها) قرار دادند، کشف کردند که علاوه بر انرژی ذخیره‌شده، فعالیت‌های متفاوتی دارند، فاکتورکننده‌کننده پلاکت به‌عنوان یک لیپید تنظیم‌شده بسیار مهم در ارگان‌های محل معده به مری شناسایی می‌شود. هنگامی که رگ‌های خونی آسیب‌دیده را تشخیص می‌دهند، به پل می‌پیوندند یا در جریان خون تشکیل می‌دهند که گاهی به بیماری‌های لخته‌سازی می‌شوند.
انتهای پیام
منبع
این مدل‌ها می‌توانند یک هدف بیولوژیکی احتمالی را برای درمان سرطان‌محل اتصال معده به مری با نشان دارویی نشان دهند که می‌تواند چنین تومورهایی را در موش‌ها کند یا کند رشد کند.
برای پیشرفت مراحل اولیه توسعه سرطان در محل اتصال معده به مری(GEJ)، مرکز پزشکی جانز هاپکینز یک مدل سه “ارگانیدی” رشد یافته در آزمایشگاه ایجاد شده است که از بافت انسانی ساخته شده است.
این مدل را با استفاده از بافت بیوپسی طبیعی انسان از بیمارانی که آندوسکوپی فوقانی انجام دادند، ایجاد کردند. ارگانیدها مجموعه‌های سه‌بعدی از سلول‌های تولید شده از سلول‌های بنیادی هستند که می‌توانند ویژگی‌های یک اندام یا عملکرد یک اندام، مانند تولید انواع سلول‌های خاص را تقلید کنند.
پژوهشگران دانشگاه جانز هاپکینز در مطالعه اخیرشان یک مدل بافت انسانی رشد یافته در آزمایشگاه را برای سرطان مری ایجاد کردند.
دکتر «استفان ملتزر» متخصص معالج و نویسنده اصلی این مطالعه گفت: مدل ما نه تنها به شناسایی تغییرات مهمی که در طول رشد تومور در محل اتصال به مری اتفاق می‌افتد کمک می‌کند، بلکه یک موقعیت مناسب برای مطالعات آینده است. برای کمک به درک تومورهای دیگر اندام‌ها ایجاد می‌کند.
از آنجایی که هیچ مدلی به تومورهای فردی محل اتصال معده به مری را متمایز نمی‌کند، سرطان‌های معده، نه به عنوان سرطان محل معده به مری، بلکه به عنوان سرطان مری یا معده طبقه بندی می‌شوند.
دانشمندان متعاقبا دو ژن مهم سرکوبگر تومور(TP53 و CDKN2A) را با استفاده از تکنیک های تکنیکی که به طور منظم توالی‌های پالیندرومیک(Palindromic sequence) (CRISPR/Cas9) را در ارگانیدها جمع‌آوری کرده بودند، حذف کردند. این ژن‌ها که سرطانی بودن سلول‌ها باعث افزایش می‌داد و رشد سریع‌تری به آنها می‌شود و ویژگی‌های میکروسکوپی نشان‌دهنده بدخیمی بود، حذف شدند. علاوه بر این، این ارگانیدهای اصلاح شده باعث ایجاد تومور در حیواناتی می‌شوند که از آن محافظت می‌کنند.
در این مطالعه از WEB۲۰۸۶ که از رشد تومورهای ارگانیدی محل اتصال معده به مری کاشته شده بود از می‌کرد، استفاده شد. ماده WEB۲۰۸۶ توسط سازمان غذا و دارو تایید شده و برای درمان پلاکتی استفاده می‌شود، گیرنده‌های فاکتور فعال کننده پلاکت را در بدن می‌کند.