«نور رئوفی» سرپرست این پژوهش و دانشمند پروژه کاوشگر خورشیدی پارکر در آزمایشگاه فیزیک کاربردی جانز هاپکینز (APL) در لورل، مریلند گفت: داده‌های جدید به ما نشان می‌دهند که باد خورشیدی چگونه در درون منبع و مکان ایجاد خود حرکت می‌کند. می‌توان در این مسیر، جریان باد خورشیدی را افزایش داد که این افزایش از جت‌های کوچک پلاسما (دمای چند میلیون‌درجه) در سراسر پایه تاج بالا می‌آید. این یافته‌ها تأثیر زیادی بر درک ما از گرما و شتاب پلاسمای باد خورشیدی و تاج خورشیدی خواهد داشت.
در حالیکه این کاوشگر در ابتدا Solar Probe Plus نام گرفته بود، در نهایت با نام کاوشگر خورشیدی پارکر و به افتخار یوجین پارکر(Eugene Parker) دانشمند آمریکایی در رشته فیزیک نجومی یا اخترفیزیک نامگذاری شد.
دانش آموخته رفتار جمعی این جت ها را به لطف مشاهدات ابزارهای متعدد، ترکیب روی آن ها و مشاهدات نزدیک انجام شده توسط کاوشگر خورشیدی پارکر درک کنند.
به گزارش ایسنا و به نقل از تی ای، درک رموز منشا باد خورشیدی برای درک بهتر منظومه شمسی و سایر منظومه ها است. باد خورشیدی که از الکترون‌ها، پروتون‌ها و یون‌های سنگین‌تر تشکیل می‌شود، با سرعتی حدود ۱ میلیون مایل در ساعت در منظومه شمسی می‌گذرد.
کاوش خورشیدی پارکر ناسا به تازه سرنخ‌هایی در مورد منشأ بادهای خورشیدی کشف کرد. این یافته‌ها به کمک کمک می‌کند تا این معمای ۶۰ ساله را بهتر درک کنند.
در ابتدا قرار بود پارکر سال ۲۰۱۵ به فضا پرتاب شود. تاریخ پرتاب سپس تا تابستان ۲۰۱۸ به تعویق افتاد و در نهایت ۱۱ اوت به عنوان تاریخ نهایی پرتاب انتخاب شد که در آخرین لحظات به ۱۲ اوت ۲۰۱۸ موکول شد.
کاوش خورشیدی پارکر مجهز به اسپرهای حرارتی فوق العاده مقاوم است که قابلیت مقاومت در دمای ۱۳۷۷ درجه سانتیگراد (۲۵۰۰ درجه فارنهایت) را دارد و در هنگام نزدیک شدن به خورشید و با وجود گرمای محیط، به گونه ای طراحی می شود که در داخل آن ۳۰ درجه سانتیگراد باقی می ماند. نگه دارید. این امر به لطف صفحه کامپوزیت یک کربنی ۱۱۴ میلی‌متری اسپر حرارتی تعبیه شده روی بدنه کاوشگر امکان پذیر است. اسپر حرارتی که حدود ۷۳ وزن دارد، در واقع یک ساختار بسیار سبک وزن می‌شود که از دو پنل و یک فومی ۴.۵ اینچی که ۹۷ درصد آن هوا ساخته شده است. این فضاپیما دارای یک محفظه است که نمونه‌هایی از ذرات با انرژی بالا را جمع آوری می‌کند. آنته دولبو(Anette Dolbow) مدیر ارشد این پروژه، محفظه مورد نظر را مقاوم‌ترین ابزار کوچک این کاوشگر می‌نامد.
جتلتها در فرآیندی به نام اتصال مجدد مغناطیسی ایجاد می‌شوند و این امر زمانی رخ می‌دهد که خطوط میدان مغناطیسی درهم تنیده می‌شوند و به طور ناگهانی مجدداً تنظیم می‌شوند. در تاج خورشیدی، اتصال دوباره باعث ایجاد این جت‌های پلاسمایی می‌شود که انرژی و مواد را به تاج بالایی می‌رسانند که به عنوان باد خورشیدی از منظومه شمسی فرار می‌کنند، منتقل می‌کنند.
«جودی کارپن» یکی از نویسندگان و هلیوفیزیکدان مرکز پرواز فضای گودارد ناسا در گرین‌بلت، مریلند، گفت: پیش از این نمی‌توانیم به اندازه کافی چنین رویدادهایی را برای توضیح میزان مشاهده شده جرم و انرژی که از خورشید می‌یابد، شناسایی کنیم. اما به‌نظر می‌رسد که یافته‌های مشاهدات و پردازش دقیق‌ها، به یافته‌های جدید را می‌توان انجام داد.
کاوشگر خورشیدی پارکر اولین کاوشگری است که به یک ستاره نزدیک شده است. آژانس فضایی آمریکا (NASA) در تاریخ ۱۲ اوت ۲۰۱۸ مطابق با ۲۱ مرداد ۱۳۹۷ اولین کاوشگر خورشیدی خود را سوار بر موشک Delta IV متعلق به اتحادیه پرتاب‌های آمریکا (ULA) روانه مدار خورشید کرد تا بخشهایی از رازهای سربه‌مهر این ستاره را افشا کند.
دانشمندان مأموریت کاوشگر خورشیدی پارکر ناسا کشف کرده‌اند که باد خورشیدی می‌تواند تا حد زیادی توسط جت‌های در نقطه کوچک یا «جت‌ها» در ابتدای تاج خورشیدی ایجاد شود.
رئوفی گفت: رویدادهای ارتباط مجدد کوچکی که مشاهده می کنید، به همان چیزی که یوجین پارکر بیش از سه دهه پیش پیشنهاد کرد. من متقاعد شده ام که ما در مسیر درستی برای درک باد خورشیدی و گرمایش تاج خورشیدی هستیم.
این یافته‌ها حضور جتلتها را در اتمسفر زیرین خورشید در کل خورشید نشان داد. پدیده‌های دیگر مانند شراره‌ها و خروج جرم از تاج خورشیدی که با چرخه ۱۱ساله فعالیت خورشیدی باعث افزایش و کاهش متناوب می‌شوند، آن‌ها یک محرک قابل اعتماد برای تولید باد خورشیدی به صورت مداوم هستند. تخمین زدند که انرژی و جرم ایجاد شده توسط این جتلتها ممکن است اکثریت (اگر نگوییم کل) انرژی و جرم مشاهده شده در باد خورشیدی باشد.
«کریگ دیفورست» دان خورشیدی در مؤسسه تحقیقاتی جنوب غربی در بولدر، کلرادو و یکی از نویسندگان مقاله جدید گفت: این نتایج نشان می‌دهد که اساساً تمام بادهای خورشیدی به طور متناوب آزاد می‌شوند و معمولاً به یک شیوه به یک جریان ثابت تبدیل می‌شوند. این امر الگوی تفکر ما در مورد جنبه های خاصی از باد خورشیدی را تغییر می دهد.
چه چیزی خورشیدی را گرم کرده و به شتاب می‌دهد، آن را من یک راز نتایج باقی مانده است، اما یک تحقیق جدید به کمک کمک می‌کند تا این معما را حل و سرنخ‌های جدید و مهمی را در مورد خورشید خورشیدی کشف کنند.
انتهای پیام
کاوشگر خورشیدی پارکر (پارکر که اولین و بزرگترین پیشرفت برای شناخت یک ستاره از نزدیک است در تاریخ 21 مرداد 1397) به خورشید خورشیدی تبدیل شد و بشر به موفقیت های شگرفی دست یافت که همراه با شکستن رکورد سریع ترین ساخته دست بشر و نزدیکی یک است. ستاره، شناخت ما از خورشید را به طرز چشمگیری بهبود بخشیده است.
تحقیقات انجام شده از مشاهدات رصدخانه پویایی‌شناسی خورشید (SDO) و ابزار تصویرگر فرابنفش خورشیدی (GOES-R/SUVI) و داده‌های میدان مغناطیسی با وضوح بالا از تلسکوپ خورشیدی گوده (Goode Solar Telescope) در رصدخانه خورشیدی خرس بزرگ در کالیفرنیا برای مطالعه این جت‌ها و میدان‌های مغناطیسی استفاده می‌کردند. سوئیچ‌بک‌ها که اشکال زیگزاگی مغناطیسی در باد خورشیدی هستند، پدیده‌هایی هستند که در ابتدا توسط کاوشگر خورشیدی پارکر مورد توجه قرار گرفت و الهام‌بخش کل مطالعه برای آن بود.
مشاهدات مستمر از کاوشگر خورشیدی پارکر و سایر ابزارها به کمک کمک خواهند کرد تا بررسی کنند که جتلتها منبع اصلی باد خورشیدی هستند یا خیر.