خوان مادرید (خوان مادرید)، ستارهشناس دانشگاه تگزاس، توضیح میدهد: ما فکر میکنیم کشش گرانشی یک کهکشان بزرگ همراه با فعل و انفعالات بین کهکشانها بسیار قوی بوده و آنها با کهکشان بزرگ ادغام شدهاند و مقاومت کارساز نبوده است.
به گزارش ایسنا و به نقل از ساینس آلرت، تنها بودن کهکشان 3C 297 نشان می دهد که باید اتفاقی برای همه کهکشان های دیگر رخ دهد.
این تحقیق در مجله Astrophysical منتشر شده است.
دانشمندان میگویند که به نظر میرسد 9.2 میلیارد سال قبل این کهکشان تمام دوستانش را خورده باشد.
این سرنخها نشان میدهند که میدهند کهکشان 3C 297 نتیجهی ادغام خوشههای کهکشانی غولپیکر است که با عنوان «گروه فسیلی» میشوند.
اختروشها بهطور معمول پرتوهای پلاسمایی از نواحی قطبی ابرسیاهچالهها هستند که خود ساطع میکنند و فوارههایی از مواد با سرعتی نزدیک به سرعت نور، به فضا میفرستند. این مواد از آنچه در اطراف افق رویداد سیاهچاله میچرخند، ایجاد میشوند.
در واقع، به نظر میرسد کهکشانهای دیگری در همان بخش از آسمان باید وجود داشته باشد. بنابراین میساگلیا و همکارانش برای درک بهتر فضای اطراف 3C 297 به دادههای رصدخانه نوری و فروسرخ جمنای (Gemini) در هاوایی روی آوردند.
یکی از جتها به گونههای خم شده است که نشان میدهد در حال با گاز در یک میانخوشه کهکشانی (Intracluster medium) است. جت دیگر یک منبع پرتو ایکس در فاصله 100 هزار سال نوری از آن کشان ایجاد کرده است که نشان میدهد به گرما میدهد و باعث گرم شدن آن و انتشار اشعه میشود. علاوه بر این، دادههای چاندرا نشان میدهد که بیش از حد گاز داغ در فضای اطراف 3C 297 وجود دارد.
هر سه در کنار هم نشان میدهند کهکشانهای دیگری باید از نظر گرانشی با 3C 297 به عنوان یک میان خوشه کهکشانی مشخص داشته باشند.
3C 297 چنین جتهایی از انرژی ساطع میکند. دادههای چاندرا و آرایه بسیار بزرگ، نشانههای متعددی را دریافت کردند که نشان میدهد این جتها درون یک محیط بینکهکشانی مرتبط با یک خوشه کهکشانی سفر میکنند.
انتهای پیام