سیاهچالههایی که توسط بشر تصویربرداری شده‌اند، در حال حاضر با دادن مقدار زیادی انرژی از طریق شمشیرهای نوری است.
به گزارش ایسنا و به نقل از اسپیس، چند سال پیش، اخترشناسان برای اولین بار تکه‌ای از تاریکی کیهانی را دیدند که مدت‌ها را می‌شد غیرقابل مشاهده کرد. آن تکه، یک ابرسیاهچاله بود که موجودی قدرتمند و گریزان و چنان متراکم است که حتی نور هم نمی‌تواند از گرانش آن بگریزد.
سیاهچالهها هر چیزی را که به آنها نزدیک می‌شود از گاز و ستارگان گرفته تا سیارات و حتی سیاهچالههای دیگر می‌بلعند. اما این سیاهچاله مبهم و شبیه به دونات که بعداً توسط هوش مصنوعی به صورت حلقه‌های لاغر اصلاح شد، در کهکشان M87 در حال شکستن کلیشه‌های سیاهچالههای است. چرا که به نظر می‌رسد در حال حاضر از دست دادن انرژی فراوان است.
اگر تمام کره زمین را یک بمب TNT بسازید و آن را 1000 بار در میلیون ها و میلیون ها سال منفجر کنید، انرژی حاصل از آن برابر با آن مقدار انرژی خواهد بود که از ابرسیاهچاله M87 دفع می شود.
دو ماه پیش، این ابرسیاهچاله فوق‌العاده در فاصله 55 میلیون سال نوری از زمین موسوم به M87* با استفاده از تلسکوپ افق رویداد(EHT) مورد مطالعه قرار گرفت که چندین تلسکوپ رادیویی را در سراسر جهان ترکیب می‌کند تا یک تلسکوپ مجازی به اندازه‌ای باشد. زمین بزد.
این مشاهدات نشان داد که M87* در حال چرخش است و میدان مغناطیسی خود و بافت نزدیک فضا-زمان را با خود می‌کشد.
اوایل ماه جاری میلادی، اخترشناسان با تحلیل و تحلیل تصویری از این ابرسیاهچاله که توسط EHT در سال ۲۰۲۱ به دست آمده، میدان مغناطیسی آن را به اندازه‌ای قوی دریافت می‌کند که گاهی اوقات از بلعیدن مواد مجاور جلوگیری می‌کند.
اکنون تجزیه و تحلیل و تحلیل جدید این تصویر توسط زیرمجموعه‌ای از آن تیم نشان می‌دهد که همان میدان مغناطیسی، مسئول کاهش سرعت چرخش این ابرسیاهچاله است، مانند چرخشی که در طول زمان سرعتش کاهش می‌یابد.
اندرو چیل، اخترفیزیکدان دانشگاه پرینستون در نیوجرسی و نویسنده اصلی این مطالعه جدید می‌گوید: ما به طور قطعی بگوییم که تصویر EHT را در سال ۲۰۲۱ نشان می‌دهد که انرژی در نزدیکی سیاهچاله جریان دارد. ما به تصاویر و آینده با بیشتر نیاز داریم تا صد درصد تشخیص را داریم که آیا انرژی از سطح خود سیاهچاله خارج می شود یا خیر.
الکساندر لوپساسکا از اعضای این تیم پژوهشی از دانشگاه واندروبیلت در تنسی می‌گوید: این انرژی که در طول این پروسه به اصطلاح «خود ترمزگیری» به اعماق فضا وارد می‌شود، مانند شمشیرهای نوری به طول چند میلیون سال نوری است که از طریق ساختارهایی به نام جت‌های است. نسبیتی که ۱۰ برابر بیشتر از راه شیری ما امتداد دارند، جاری می‌شوند.
جورج وونگ یکی از نویسندگان این مطالعه از دانشگاه پرینستون نیز گفت: اگر تمام زمین را به TNT تبدیل کنید و آن را برای میلیون‌ها و میلیون‌ها بار در سال منفجر کنید، این همان مقدار انرژی است که ما از M87 دریافت می‌کنیم.
این واقعیت که سیاهچالهها می‌توانند انرژی خود را از دست بدهند، یکی از نظریه‌های پیش‌بینی‌های نسبیت اینشتین است. دانشمندان می‌دانند که بخشی از اتلاف انرژی می‌تواند به دلیل‌های مغناطیسی باشد، اما دقیقاً نمی‌دانستند که این روند چگونه اتفاق می‌افتد.
یافته‌های این مطالعه جدید نشان می‌دهد که انرژی خارج از سیاهچاله در جهت میدان مغناطیسی آن خارج می‌شود. تیم مطالعه همچنین یک احتمال کاملاً نظری اما با این وجود هیجان‌انگیز دارد که انرژی بیرون رانده شده M87* می‌تواند از یک سیاهچاله دیگر سرازیر شود.
همچنین این احتمال وجود دارد که جریان خروجی انرژی به فوران منفجر شود از سیاهچالههایی که تحقیقات قبلی نشان دادند که در یک چرخه ۱۱ ساله متفاوت است، کمک کند. مدل‌ها نشان می‌دهند که میزان انرژی خروجی از سیاهچاله مشابه چیزی است که جت‌ها به آن نیاز دارند، ستاره‌شناسان هنوز کاملاً مطمئن هستند.
مشاهدات آینده از ابرسیاهچاله M87* با EHT می‌توان پژوهشگران را به یک پاسخ قطعی نزدیک کند. همچنین نسل بعدی EHT در دست ساخت است که انتظار می‌رود آنتن‌های بیشتری را به شبکه مجازی تلسکوپ‌ها اضافه کند تا تصاویر واضح‌تر و شاید حتی فیلم‌هایی از سیاهچالهها به دست آورد.
لوپساسکا می‌گوید: من فکر می‌کنم به احتمال زیاد سیاهچاله به این جت نیرو می‌دهد، اما ما هنوز نمی‌توانیم آن را ثابت کنیم.
این پژوهش در مقاله‌ای که هفته گذشته در مجله Astrophysical منتشر شد، توضیح داد.
انتهای پیام