پژوهشگران «مؤسسه فناوری فدرال زوریخ» با همکاری «محمد پیدایش» دانشمند ایرانی، یک ماده جاذب طلا را از شیر باقی مانده ساخته‌اند که از آن می‌توان برای استخراج فلزات باارزش از مادربردهای دور ریخته‌شده استفاده کرد.
به گزارش ایسنا، یک هواژل ساخته‌شده از شیر باقی‌مانده می‌تواند قطعات طلای بسیار خالص را از بردهای اصلی یا «مادربردهای»(Motherboards) دور ریخته‌شده تولید کند.
به نقل از نیو سایتیست، تجهیزات الکترونیکی دور ریخته‌شده‌های موسوم به زباله‌های الکترونیکی، دارای تعداد زیادی طلا و سایر فلزات سنگین هستند. دانشمندان روش‌هایی را برای استخراج فلزات ارزشمند ابداع کرده‌اند، اما این فرآیندها به مواد شیمیایی مصنوعی متکی هستند که می‌توانند به محیط زیست آسیب برسانند.
پژوهشگران «مؤسسه فناوری فدرال زوریخ» (ETH Zurich)، راهی برای استخراج طلا از فروشگاه‌های الکترونیکی ابداع کرده‌اند که از یک هواژل به‌دست‌آمده از شیر می‌کند.
آنها کار خود را با تولید به دست‌آمده از آب پنیر آغاز کردند که محصول جانبی صنعت پنیرسازی است. آنها با این محصول، یک هواژل را با چگالی کم ساختند. «رافائل مززنگا» (Raffaele Mezzenga) از پژوهشگران این پروژه، گفت: ساخت مواد اسفنج‌مانند ارزان است. ارزش طلای معادل، ارزشی است که برای تبدیل ۵۰ به این اسفنج سرمایه‌گذاری می‌کنیم.
پژوهشگران، پرورش آب پنیر را در یک محلول اسیدی گذاشتند و آن را حرارت دادند. این کار، پرورش‌ها را از گوی‌های کوچک به چند رشته تبدیل می‌کند. سپس، محلول را در حالت خشک‌کردن انجمادی قرار دادند و یک محصول سبک را با تخلخل بالا به دست آوردند.
«محمد پیدایش»، مهندس شیمی مؤسسه فناوری فدرال زوریخ و از پژوهشگران این پروژه، گفت: مزیت هواژل این است که سطح رویی بالای دارد.
پژوهشگران، هواژل را برای جذب طلا از یک محلول حاوی فلزات دیگری مانند مس، سرب و نیکل با همان آزمایش کردند. آنها دریافتند که هواژل، 93 درصد از طلا را جذب می کند و سایر فلزات را توسط آن کمتر از 10 درصد حذف می کند.
پژوهشگران برای آزمایش اسفنجی روی محصولات الکترونیکی واقعی، مادربردهای رایانه را در ترکیبی از اسید نیتریک و اسید هیدروکلریک حل کردند. یونهای طلا روی سطح هواژل نشستند و طلای فلزی را تشکیل داد. هر هواژل گرم، ۱۹۰ میلی‌گرم طلا را جذب کرد. سوزاندن هواژل، طلا را آزاد کرد و آن را به صورت یک قطعه کوچک فلز درآورد. پیدایش گفت: حدود ۹۱ درصد این قطعه طلا بود که معادل ۲۱ تا ۲۲ قیراط بود.
این روش پیشتر برتری خود را نسبت به روش کربن فعال نشان داد که یک روش جذب معمولی برای بازیابی طلاست. پژوهشگران دریافتند که هر کربن گرم فعال فقط حدود 6 میلی‌گرم طلا را از مخلوط‌های الکترونیکی جذب می‌کند. از آنجایی که انرژی زیادی برای ایجاد کربن فعال لازم است، همان مقدار مصرف طلا با استفاده از روش کربن فعال، اثر زیست‌محیطی بیشتر به همراه دارد.
این گروه پژوهشی در حال حاضر بر سایر محصولات غذایی از ضایعات غذایی مانند کراتین و توفو (پنیر سویا) به دست می‌آید که ممکن است دیگر نیاز به بازیافت فلزات کمیاب خاکی را داشته باشند.
پیدایش گفت: ما می‌توانیم به طور همزمان به دو موضوع ضایعات مواد غذایی و محصولات الکترونیکی بپردازیم تا یک محصول باارزش را تولید کنیم.
انتهای پیام