یک فناوری جدید فراصوت می‌تواند برای چاپ سه بعدی ایمپلنت‌ها در داخل بدن مورد استفاده قرار گیرد.
به گزارش ایسنا و به نقل از نیو اطلس، به معنای کم‌تهاجمی نگه داشتن درمان‌ها، اگر ایمپلنت‌ها را به صورت مایع به بدن تزریق کنید، سپس یک در جای مورد نظر جامد کرد، عالی خواهد بود. اکنون یک پروسه جدید چاپ سه بعدی برای فراصوت ممکن است روزی این کار را کند.
رایج‌ترین نوع چاپ سه بعدی شامل ساخت اجسام سه بعدی با رسوب لایه‌های متوالی از مواد چسبناک است که در مدت کوتاهی سخت می‌شوند.
روش دیگر چاپ سه‌بعدی که به چاپ حجمی معروف است، شامل پرتوهای تابشی یا الگوهای نور از بالا و کناره‌های یک ظرف شفاف است که داخل آن یک رزین ژلاتینی حساس به نور قرار دارد. هر جا که در معرض نور قرار می گیرد، پلیمریزه یا جامد می شود و بقیه رزین در ظرف به صورت ژل باقی می ماند. با حرکت منبع نور به اطراف، می‌توانم به قسمت‌های مختلف رزین تبدیل شوم، می‌توان به یک شیء بعدی بسیار دقیق ساخت.
یکی از عوامل محدودکننده چاپ حجمی این است که برای رسیدن به نور به هدف خود، ظرف و رزین باید شفاف باشد. از آنجایی که پوست و بافت بیولوژیکی انسان اینگونه نیست، نور فقط چند میلی متر به آن نفوذ می کند. این معنی است که در شکل واقعی، این تکنیک نمی‌تواند برای ساخت ایمپلنت در بدن استفاده شود.
دانشگاه «دوک» و دانشکده پزشکی «هاروارد» با در نظر گرفتن این مفاهیم، یک تکنیک جدید مبتنی بر صدا به نام چاپ حجمی صوتی با نفوذ(DVAP) اختراع کردند که به جای یک رزین به نور، از یک جوهر فراصوت. زیست‌سازگار معروف به جوهر سونو(sono-ink) استفاده می‌کند که برای گرم شدن و سپس جامد شدن با جذب فراصوت فرموله می‌شود.
این جوهر چسبناک را می‌توان به بدنی که در آن به ایمپلنت نیاز دارد تزریق کرد. سپس توسط یک دستگاه خارجی در معرض خطر فراصوت میانی قرار می‌گیرد. زمانی که ایمپلنت به شکل مورد نظر جامد شد، جوهر باقیمانده را می‌توان با استفاده از سرنگ از بدن خارج کرد.
بسته به کاربرد مورد نظر، جوهر سونو را می‌توان به گونه‌ای فرموله کرد که ماندگاری طولانی یا زیست‌تخریب‌پذیر داشته باشد و از انواع بافت‌های بیولوژیکی مانند استخوان تقلید کند.
در آزمایشهای آزمایشگاهی انجام شده، مطالعه از فناوری DVAP برای بستن بخشی از قلب بز و ترمیم استخوانی در پای مرغ و هیدروژل داخل بافتی استفاده کرده است.
دکتر جونجی یائو که این مطالعه را همراه با شرایک ژانگ دانشیار دانشگاه هاروارد و شیائو کوانگگر فوق دکتری رهبری کرد، می‌گوید: از آنجایی که ما می‌توانیم از میان بافت چاپ کنیم، این امکان را دارد که کاربردهای بالقوه بسیاری را در جراحی و درمان ایجاد کند. به طور سنتی شامل روشهای بسیار تهاجمی و مخرب است.
وی افزود: این کار یک راه جدید و هیجان انگیز را در چاپ سه بعدی باز می‌کند و ما هیجان زده هستیم که پتانسیل‌های این ابزار را با هم کشف می‌کنیم.
این مطالعه در مجله Science منتشر شده است.
انتهای پیام
